Ματίνα Ράπτη-Μιλήλη

Ναι, σε σας το λέω. Εσάς, εσάς που κάνετε πως δεν με ακούτε…Εσάς θεία Σούζυ μου. Φάγατε πάλι του σκασμού, ε;; Μάλιστα, Πάσχα είναι ! Ε, ναι! Το ξέρω πως ήταν Πάσχα. Χριστιανή είμαι και γω. Φυσικά και έφαγα και γω. Όχι, πολύ. Οχι, καλά είμαι, απλά δεν έφαγα ολόκληρο το αρνί σαν εσάς. Δεν σας λέω ψέματα. Όχι, δεν κάνω δίαιτα «Πασχαλιάτικα»! Ναι, προσέχω λίγο. Γιατί να είναι αμαρτία δηλαδή που δεν τσάκισα την πέτσα; ! Όχι, σας πιστεύω πως είναι άλλο πράμα η πέτσα .

Να σας φέρω μια σοδίτσα; Δεν θέλετε σοδίτσα; Τί θέλετε; Τί; Να σας ξεματιάσω;! Εχω κάτι μαλόξ στο μπάνιο, να τα βάλω να σας ξεματιάσουν αυτά; Μα τί μου λέτε τώρα;; Έχουμε την θεία Ευτέρπη με διάσειση από το κουμπί της φούστας σας και τον μικρό Θανασάκη να κλαίει με λυγμούς γιατί φοβήθηκε πως κάποια στιγμή θα τρώγατε κι εκείνον !
Σταμάτα Θανασάκη παιδί μου…Η θεία η Σούζυ είναι καλή…Δεν ήθελε να σε φάει. Αχ, πείτε του και σεις… Σταμάτα καλέ , μας πήρες τ΄αυτιά.

Μα και σεις να του φάτε το αυγό του παιδιού; Ποιό έθιμο λέει πως πρέπει να τρώμε και τ’ αυγά αυτών που τσουγκρίζουμε; Χοληστερίνες, ουριές, να μην ρωτήσω καλύτερα…

Ήσασταν κι από νηστεία. ΟΚ. Σας καταλαβαίνω. Όχι, ναι, σας καταλαβαίνω. Το Σαρβάιβορ τώρα τί σχέση έχει; Βλέπατε τον Σπαλιάρα και επηρεαστήκατε; Τί λέτε τωρα θεία Σούζυ μου…Αυτός πεινάει εσείς φάγατε; Πώς το βοηθήσατε δηλαδή το παλικάρι; Να είχατε παλιά τίποτις κοιλιακούς και να τους είχατε χάσει από την καρυδοφαγία, να πω! Αλλά μια χαρά τα τσακίσατε τα νηστίσιμα τόσο καιρό! Απ΄ότι έμαθα στενάξαν τα γαριδάδικα της περιφερείας! Δεν έμεινε μουστάκι για μουστάκι στην πιάτσα! Γαριδομούστακο εννοώ… Γιατί εσείς τί νομίζετε πως εννοώ; Οχι, δεν μίλησα με την Μαρίκα του Ευάγγελου του ταπετσέρη. Ούτε με την φαρμακόγλωσσα την Ερμιόνη του φαρμακοποιού! Ε, όχι, δεν θα ορκιστώ τώρα για βλακείες…

Κυρία Σούζυ μου, φάγατε. Τί θα πεί «πού το ξέρω;»! Εντάξει, δεν τα φάγαμε μαζί , αλλά δεν θυμάστε που ήμουν δίπλα σας την ώρα που μπλαβιάσατε , γύρατε στο τραπέζι πιάσατε την κοιλιά σας και είπατε «Παναγία μου, θα σκάσω, φέρτε μια μπουκάλα λιμοντσέλο…». Και μένα μ΄αρέσει το λιμοντσέλο. Ναι, είναι χωνευτικό. “Έχει ζάχαρη όμως. Το ξέρω σας λέω. Όχι, γιατρός δεν είμαι. Δεν είμαι σας λέω. Δεν θυμάστε τότε που πέρασα στην καλών τεχνών και σας έφερε η μαμά μου μια πιατέλα λουκουμάδες και την φάγατε όλη μόνη σας και κοντέψαμε να σας χάσουμε;

Που είχε τσαντιστεί ο θείος γιατί δεν του αφήσατε ούτε έναν λουκουμά για δείγμα και μαλώσατε και ήρθατε στο σπίτι μας να κοιμηθείτε το βράδυ και ξυπνήσατε μέσα στη νύχτα και φάγατε και τους λουκουμάδες που θέλαμε να στείλουμε στο χωριό ;; Α, δεν θυμάστε . Ε, για την καλών τεχνών τους φάγατε τους λουκουμάδες όχι για την Ιατρική. Μα γιατί να σας πω ψέματα. Μπα!

Λέγαμε θεία μου, πως φάγατε πολύ και ανησυχεί ο θείος. Πάλι στην μοδίστρα θα τρέχετε να σας ανοίξει τα ρούχα σας . Κρίμα δεν είναι να παιδεύετε έτσι την καημένη την κυρία Πελαγία;
Και καλά το αρνάκι, την πέτσα του, τα αυγουλάκια όλου του σογιού, αλλά τσακίσατε και το κοκορέτσι! Ούτε να το δοκιμάσω στο αλάτι δεν πρόφτασα! Για να μην πούμε για τα τσουρέκια, τα κουλουράκια της Λαμπρής και το σοκολατένιο αυγό του αδερφού του Θανασάκη που δεν του το έχουμε πει πως του το φάγατε. Ε, τι να του πούμε του παιδιού. Του είπαμε εκεί πως ήρθε η μαμά του, η κοτούλα Κουβερτούρα και το πήρε σπίτι που το είχε σκάσει…και το μάλωσε κιόλας! 800 γραμμάρια αυγό ! Να ένα αυγό ! Μα πότε προφτάσατε και το τσακίσατε;!

Μία που βγάλαμε σέλφι μαζί του, μια που έμειναν κάτι φιόγκοι και η ζελατίνα στον μπουφέ! Καλέ θα σας πάει το ζάχαρο 300 πάλι!

Θεία μου, εγώ από αγάπη σας το λέω… Τρώτε πολύ…Και ψεύδεστε και τρώτε και ανησυχεί κι ο θείος ο Χαράλαμπος. Μα δεν τον σκέφτεστε καθόλου πια! Καλέ ποιος Μπο. Ο θείος ο Χαράλαμπος λέω… Αχ, θεία μου τα έχετε λίγο χαμένα ή είναι ιδέα μου;! Τί! Από την πείνα;

Ε, δεν τρώγεστε πια!

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr