Ματίνα Ράπτη-Μιληλή

Εμένα το πρωί με ξυπνάνε πουλάκια που κελαηδάνε…

΄Oχι, δε ζω στην εξοχή. Απλώς το σπίτι διαθέτει κεραμοσκεπή και σε κάποιες μεριές της έχουν κάνει φωλίτσες μικρά χαριτωμένα πουλάκια με τα σόγια τους …

Τσιρ τσιρ τσιρ τσιρ τσιρ τσιρ…Είναι λίγο εκνευριστικό, είν’ η αλήθεια…γιατί αυτά ξυπνάνε από τ΄ αξημέρωτα και μέχρι τις έξι και μισή έχουν στήσει πανηγύρι Αρβανίτικο!

Μου γεμίζουν τον κόσμο με κλαράκια, φυλλαράκια, χορταράκια και άλλα λιγότερο ρομαντικά στερεά και μη, καταλαβαίνετε, αλλά στην ουσία, άλλο από το να τραγουδάνε, δεν κάνουν τα γλυκά μου!

Εντάααξει…κάνα δυο φορές που δεν πρόσεξα τις φρακαρισμένες υγροροές από τα χόρτα και τα άλλα, τα «μη» που σας έλεγα, ήρθε και ένας τριτοξάδερφος του τυφώνα Κατρίνα (αβάπτιστος) κι όσο να πεις, ε, ένα θεματάκι το είχαμε, αλλά σε γενικές γραμμές καλύτερα να σε ξυπνάνε πουλάκια κι ας είναι και λιγάκι τσαπατσούλικα, πιστέψτε με, ξέρω τί λέω.

Από το να σε ξυπνάνε γαϊδουροφωνάρες, κορναρίσματα, φρεναρίσματα, πειραγμένα σμαρτ με νταλκάδες και σκουπιδιάρικα, καλύτερα οι καντάδες από όλα τα πετούμενα του ουρανού!

‘Οταν είμαστε σαλταρισμένοι και φορτισμένοι κάτι τέτοια μικρά και ασήμαντα δεν τα προσέχουμε. ‘Οταν κοιμόμαστε βαριά, όταν φοράμε ωτασπίδες, όταν η καθημερινότητα αντηχεί σαν σειρήνα στα αυτιά μας… σειρήνα συναγερμού, σειρήνα περιπολικού, πυροσβεστικού, σειρήνα απελπισίας…

Και στο Λονδίνο κάτι έγινε πάλι. Πάντα, κάπου, κάτι θα γίνεται και εγώ αποφάσισα τελικά να μην βάλω αυτά τα τσίγκινα στοπάκια στα κεραμίδια μου για να μην τρυπώνουν τα πουλιά.

Ούτε αυτά τα φρικτά καρφιά που τα εμποδίζουν και να στέκονται στα περβάζια μου.

Το αποφάσισα και πάει και τελείωσε. Θα σκουπίζω τα κλαράκια από τις φωλιές τους και αυτά σαν αντάλλαγμα θα με ξυπνάνε με τραγούδια κάθε πρωί. Κανονίστηκε! Δώσαμε χέρια και φτερούγες και υπογράψαμε ! Κλείσαμε σεζόν !

Στάθηκα πίσω από το παράθυρο και ένα πουλάκι πέταξε και στάθηκε τιτιβίζοντας στην σιδεριά στο ύψος των ματιών μου. Πετάρισε τα φτεράκια του και έφυγε τρισευτυχισμένο.

Ίσως γιατί ήξερε πως είχε ένα σπίτι για να επιστρέφει…και τα μωράκια του ασφαλή να το περιμένουν.

Αν μπορώ να κάνω ένα πράγμα, αν είναι το μόνο που μπορώ να κάνω, ας είναι αυτό.

Για σήμερα τουλάχιστον.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr