Ματίνα Ράπτη-Μιληλή

  Το θέμα δεν ήταν να μην έσκαγε η φούσκα …το θέμα ήταν να μην έσκαγε στα χέρια μας!
Κι έσκασε ακριβώς εκεί. Στα χέρια μας. Κι ήταν γεμάτη μελάνια και γίναμε …απογίναμε!
Χάλια όλα… μαλλιά, ρούχα, μούτρα…

Πάμε μία να θυμηθούμε τα παλιά να γελάσουμε λιγάκι που…η γη έχασε την αξία της!

Θα θυμάστε εκείνο το αθάνατο “ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΓΗ ΔΕΝ ΧΑΝΕΙ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ , ΑΣΤΗΝ ΕΚΕΙ ΝΑ ΚΑΑΑΑΘΕΤΑΙ< ΤΟ ΨΩΜΪ ΣΟΥ ΤΡΩΕΙ;! ” Αμ΄το άλλο, πού όπου πηγαίναμε διακοπές, βόλτες, εκδρομές ρωτάγαμε πόσο πάει το στρέμμα στην περιοχή;; Μεγάλη πλάκα όμως! Και που η γη θα έμενε για τα παιδιά μας ( που ακούνε «μεταβίβαση» και γίνονται Μπόλντ μεγάλων αποστάσεων κι ακόμα τρέχουνε…Μπιπ Μπιπ! Και ίσως τα παιδιά μας να την έγιναν στα εγγόνια τους …Μπιπ μπιπ…Θα χρειαστούμε πάμπερς τελικά λόγω ακατάσχετου γέλωτος…καθώς τότε λέγαμε πως η γη δεν έχει και φόρους….Θα κάαααθεται και μεις θα είμαστε ήσυχοι γνέθοντας την ρόκα μας! Κάνε ρόκα σου τώρα…

Ελάτε άλλη μία που…τα σπίτια έχασαν τη αξία τους.

Εδώ που τα λέμε, τότε, προ κρίσης, κάποια σπίτια, ονόματα δεν λέμε οικογένειες δεν θίγουμε, είχαν έτσι κι αλλιώς εκτοξευτεί σε άλλον γαλαξία! Ήθελες μιά περιουσία για να έχεις στην ουσία ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου…συν ένα ημιυπόγειο αδήλωτο playroom, πού άϊντε να το ζεστάνεις τώρα. Κι ευτυχώς που η κλιματική αλλαγή δεν κάνει τους ατέλειωτους χειμώνες σιβηρικούς, αλλά ένα ψωφόκρυο όλοι το φάγαμε κάποια στιγμή. Σωστά; Την πλήρωσαν βέβαια όλοι… αλλά (κλασικά) πιό πολύ αυτοί που δεν είχαν τον τρόπο, ούτε φυσικά το αδήλωτο playroom …στο οποίο παραδόξως κανένα παιδάκι δεν …play ever!

Παράαααλογο!

Επίσης αυτό που οι άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους (και τις αεριτζίδικες και κάποιες εκ των ουσιαστικών, δυστυχώς)

Αυτό που οι επιχειρήσεις χάθηκαν εντελώς (ειδικά οι σοβαρές, γιατί οι ασόβαρες…σκασίλα τους)

Και που οι άνθρωποι έχασαν την πίστη τους (ή έγιναν πιο εμμονικοί σε αυτήν)

και που η ελπίδα έχασε εντελώς τον δρόμο, μαζί με την ανάπτυξη. Lost in the night, looking for love…που λέει και το τραγούδι του προηγούμενου αιώνα της τρελής χαράς! Να δείτε που από την πολύ χαρά τρελαθήκαμε και τη χάσαμε τη μπάλα. Αν και το πιθανότερο είναι το παιχνίδι να ήταν στημένο κμαι πουλημένο. Παραγκοκατάστασης!

Κι όποιος πιστεύει ακόμα πως τα «πράματα» θα ‘ρθει μιά μέρα των ημερών -και νύχτα , δεν με χαλάει- που θα ξαναγίνουν όπως πρώτα …πλανάται πλάνην οικτράν.

Τα “πράματα” θα αλλάξουν κι άλλο και θα προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες γιατί αυτό κάνουν τα “πράματα”. Προσαρμόζονται. Όχι θα κάτσουν να σκάσουν σαν και μας.

Οι άνθρωποι θα μάθουν –the hard way- κι εκείνοι πώς έχουν τα «νέα πράματα» και όλοι μαζί θα πάμε στ΄ακρογιάλι να χαζέψουμε το ηλιοβασίλεμα, που, ελπίζω τουλάχιστον, πως αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ…

Αλλά και πάλι, όπως έλεγε και ένας ωραίος Τζέιμς Μποντ, μου διαφεύγει το ποιός ακριβώς (έτσι κι αλλιώς όλοι ωραίοι ήτανε και το ίδιο μαρτίνι πίνανε): « ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΛΕΣ ΠΟΤΕ…»*

*για το ηλιοβασίλεμα το λέω…γιατί για το άλλο… «φάρμο σεγκά», που έλεγε κι ο μπαμπάκας μου. Κάτι σαν το «χαιρετίσματα γι΄αύριο», στα Αρβανίτικα

 * Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr