Βαγγέλης Παυλίδης

Για την υγεία σας, προτείνεται επίσκεψη στο blog του  

Wolfgang Amadeus Mozart, γεννημένος στο Σάλτσμπουργκ στις 27 Ιανουαρίου 1756 πέθανε μια μέρα σαν σήμερα, 4 Σεπτεμβρίου του 1791. Από τους πιο παραγωγικούς και πιο σημαντικούς συνθέτες της Κλασσικής περιόδου. Συνέθεσε περισσότερα απο 600 έργα – κονσέρτα, συμφωνίες, όπερες και χορωδιακά. Η δημοτικότητά του παραμένει αμείωτη και βαθύτατη η επιρροή του στην Δυτική μουσική.

Η εμφάνισή του περιγράφεται απο σύγχρονούς του: καλοντυμένος, πολύ μικρόσωμος, αδύνατος και χλωμός με πλούσια μαλλιά που τα φρόντιζε ιδιαίτερα, το πρόσωπό του ήταν σημαδεμένο από την ευλογιά κι εκτός απο τα μεγάλα και λαμπερά του μάτια τίποτα δεν πρόδιδε την ιδιοφυϊα του. Του άρεσε ο χορός και το μπιλιάρδο και είχε πολλά κατοικίδια: ένα καναρίνι, ένα ψαρόνι, έναν σκύλο κι ένα άλογο ιππασίας.

Πολλά έχουν γραφτεί για το “σκατολογικό” ή “κοπροφιλικό” του χιούμορ, όπως αυτό φαίνεται απο τα γράμματά προς την οικογένειά του. Έγραψε ακόμα και μια σειρά από σκατολογικά τραγούδια που τραγουδούσε με τους φίλους του. Μα οι παραξενιές του δεν τελειώνουν εκεί. Ανάμεσα στα άλλα του άρεσε να προσποιείται την γάτα. Ενώ ας πούμε έκανε πρόβες με την ορχήστρα του, ξαφνικά βαριόταν και άρχιζε να πηδάει απο τραπέζι σε καρέκλα νιαουρίζοντας. Χαρχτηριστικό είναι το “Ντουέτο για γάτες”, όπου ένα αντρόγυνο συζητάει νιαουρίζοντας. Κάποιοι ειδικοί λένε πως έπασχε απο ADHD (Ελλειμματική προσοχή και Υπερκινητικότητα) κι άλλοι πως έπασχε από το σύνδρομο του Tourette, που συνήθως συνοδεύεται από κοπρολαλία -την ανεξέλεγκτη χρήση αισχρού και άσχημου λεξιλογίου. Όποια όμως και να ήταν η αιτία της παράξενης συμπεριφοράς του όλοι συμφωνούν πως ο Μότσαρτ ήταν μουσική διάνοια, που η μουσική του εξακολουθεί να μαγεύει τον κόσμο.

ΑΝΕΚΔΟΤΟ. Μια μέρα ο Μότσαρτ πείραζε τον Haydn πως δεν θα μπορούσε να παίξει κάτι που μόλις είχε γράψει. Ο Haydn κάθησε στο κλειδοκύμβαλο και άρχισε να παίζει όταν σταμάτησε απότομα. Υπήρχε μια νότα στην μέση του κλαβιέ ενώ την ίδια στιγμή το δεξί χέρι ήταν στην μιαν άκρη και το αριστερό στην άλλη.

“Αυτό δεν παίζεται με δυο χέρια”, αναφώνησε ο Haydn.

“Εγώ μπορώ να το παίξω”, απάντησε ο Μότσαρτ, κι όταν έφτασε στο επίμαχο σημείο της σύνθεσής του έσκυψε και έπαιξε την νότα με την μύτη του.

“Με τέτοια μύτη σαν την δικιά σου είναι εύκολο”, παραδέχτηκε ο Haydn.