Βαγγέλης Παυλίδης

Αν υπήρχε κάποιος που δεν θα σε πίστευε αν του έλεγες πως υπάρχουν οι ακτίνες Χ δεν θα ήταν άλλος από τον Wilhelm Conrad Röntgen.

Και όμως, μια μέρα σαν σήμερα, 8 Νοεμβρίου 1895, ο Γερμανός φυσικός άργησε να πάει σπίτι για το δείπνο, τόσο που η γυναίκα του

ανησύχησε κι έστειλε έναν υπηρέτη να δει τι συμβαίνει. ¨Όταν τελικά εμφανίστηκε ο Ρέντκεν “δεν μιλούσε, έφαγε ελάχιστα κι ύστερα

ξανάφυγε ξαφνικά” για να επιστρέψει στο εργαστήριό του.

Αυτό που τον είχε αναστατώσει ήταν πως καθώς πειραματιζόταν με τις καθοδικές ακτίνες παρατήρησε πως αν και σκέπασε την λυχνία με

μαύρο χαρτόνι κι ύστερα μ’ ένα άλλο κι ύστερα μ’ ένα βιβλίο χιλίων σελίδων, το φως της φαινόταν στον απέναντι τοίχο. Κάποια στιγμή,

κράτησε έναν μολυβένιο δίσκο μπροστά στην λυχνία και τότε στον απέναντι τοίχο είδε να προβάλλονται το κατάμαυρο σχήμα του δίσκου και

ο σκελετός του χεριού του.

Όταν τα νέα κυκλοφόρησαν ύστερα από λίγους μήνες αντιμετωπίστηκαν με μεγάλο σκεπτικισμό. Η ανακάλυψη όμως ήταν αρκετή για να

απονεμηθεί στον Röntgen το πρώτο Νόμπελ για την Φυσική, το 1901. Το 2004, η Διεθνής Ένωση Θετικής και Εφαρμοσμένης Χημείας

(IUPAC) ονόμασε το στοιχείο 111 “Roentgenium”.

Συνεσταλμένος σε μεγάλο βαθμό, αρνήθηκε αμέτρητες προτάσεις για διαλέξεις, ακόμα και Γερμανικό τίτλο ευγενείας και ζήτησε να

καταστραφούν οι σημειώσεις του όταν πεθάνει. Απέφυγε το χρήμα και τη φήμη -δεν κατοχύρωσε τις ακτίνες Χ γιατί πίστευε πως έπρεπε να

είναι διαθέσιμες σε όλους τους ερευνητές και την ιατρική κοινότητα και έζησε μακριά από τα φώτα της διασημότητας, αφοσιωμένος στην

ανάπηρη γυναίκα του και την δουλειά του. Τα $40.000 που συνόδεψαν το βραβείο Νόμπελ τα δώρησε σε ένα πανεπιστήμιο.

Η γενναιοδωρία του όμως είχε τις συνέπειές της: όταν πέθανε, το 1923, ήταν κυριολεκτικά στην ψάθα.

* Οι απόψεις του εκάστοτε συντάκτη αντιπροσωπεύουν τον ίδιο και μόνο.

iPorta.gr