Βαγγέλης Παυλίδης

Την ιστορία την γράφουν οι μεγάλοι και τρανοί –ή μάλλον τη γράφουν άλλοι γι αυτούς- και η ιστορία του φαγητού δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.

Εκεί λοιπόν στα μέσα του 19ου αιώνα, βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας και Αυτοκράτειρα της Ινδίας ήταν μια κυρία που την λέγαν Βικτώρια. Γεννημένη μια μέρα σαν σήμερα, 24 Μάη 1818, με ύψος 1.50 μέτρα και ακριβώς το ίδιο πλάτος, βασίλεψε 63 χρόνια και 7 μήνες, από το 1837 μέχρι το 1901. Απόχτησε εννέα παιδιά και 34 εγγόνια κι έδωσε το όνομά της σε μια ολόκληρη εποχή, της οποίας οι απόψεις περί ηθικής ξαπλώθηκαν σ’ όλον σχεδόν τον κόσμο λόγω της εξέχουσας θέσης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας στην παγκόσμια σκηνή. Ήταν η Βικτωριανή Εποχή.

Η ηθική και οι αξίες των Βικτωριανών συνοψίζονταν στις έννοιες θρησκεία, σεξουαλική εγκράτεια, ελιτισμός και ταξικός διαχωρισμός της κοινωνίας, αυστηροί κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς. Ήταν η εποχή που το κρέας του κοτόπουλου βαφτίστηκε “λευκό” και “σκούρο”, για να μην προφέρονται δημόσια οι λέξεις στήθος και μπούτι. Ή που τα ποδάρια των τραπεζιών ντυνόντουσαν με μικρές “ποδιές” για να μην είναι “γυμνά”. Ήταν η εποχή που τα ανδρικά αρχαιοελληνικά αγάλματα στο Βρετανικό Μουσείο ντύθηκαν με φουστίτσες και που το φλερτ γινόταν με όρους από τη φυτολογία… “Να φιλήσω το τριανταφυλλάκι σου χρυσή μου;” Αυτά όμως τα σεμνά και ωραία πήγαιναν παράλληλα με τη φτώχεια, την πορνεία, την παιδική εργασία σε απάνθρωπες συνθήκες στα ανθρακωρυχεία και την άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων, αυτών που δημιούργησαν τη “Βιομηχανική Επανάσταση”. Οι συνθήκες αυτές προκάλεσαν κοινωνικές αντιδράσεις που καταγράφτηκαν από γίγαντες σαν τον Κάρολο Ντίκενς και αναλύθηκαν από τον Κ. Μαρξ και τον Φ. Ένγκελς.

Στο φαγητό τώρα που μας αφορά περισσότερο. Το μενού στο αρχοντικό τραπέζι το αποτελούσαν τέσσερα έως έξη σερβιρίσματα με εφτά έως εννιά πιάτα το καθένα, όλα παρουσιασμένα με το δικό τους ιδιαίτερο τρόπο. Η ετικέτα ήταν πολύ αυστηρή και πολλοί από τους κανόνες που ακολουθούμε και σήμερα τυποποιήθηκαν την εποχή εκείνη.

Από τα αξιοσημείωτα της Βασίλισσας Βικτωρίας ήταν η ταχύτητα με την οποία έτρωγε. Ενώ ένα τέτοιο δείπνο κρατούσε συνήθως αρκετές ώρες λένε πως αυτή είχε τελειώσει κιόλας εφτά σερβιρίσματα σε 30 λεπτά. Το να τρώνε μαζί της ήταν για πολλούς σκέτη κόλαση… άντε καθαρτήριο. Πρώτη απ’ όλους σερβιριζόταν βέβαια η βασίλισσα και ύστερα όλοι οι άλλοι, με σειρά σπουδαιότητας. Όταν αυτή τέλειωνε, όλα τα πιάτα μαζεύονταν και το τραπέζι καθαριζόταν για το επόμενο πιάτο. Πολλές φορές, αυτοί που λόγω θέσης σερβίρονταν τελευταίοι δεν προλάβαιναν ν’ αγγίξουν καν το πιάτο τους πριν τους το πάρουν από μπρος τους.

Αυτά εν συντομία και αφού τώρα ευχαριστήσουμε τις Υπέρτατες Δυνάμεις που δεν γεννηθήκαμε φτωχοί την εποχή της καλής Βασίλισσας Βικτωρίας, να μια αυθεντική συνταγή κατ’ ευθείαν από τη βασιλική κουζίνα.

ΣΟΥΠΑ CRÉCY

Παίρνουμε τρία μεγάλα καρότα, τα καθαρίζουμε και τα κόβουμε σε ροδέλες. Τα βάζουμε στην κατσαρόλα με μισό κρεμμύδι, ένα κλώνο σελινόριζα, φύλλο δάφνης, και νερό τόσο ώστε να τα σκεπάζει. Βράζουμε μέχρι να μαλακώσουν καλά όλα.

Κατεβάζουμε από τη φωτιά, αφαιρούμε το δαφνόφυλλο και κάνουμε τα υπόλοιπα πουρέ περνώντας τα από πολύ ψιλό τρυπητό, μαζί με το νερό στο οποίο έβρασαν. Τα ξαναβάζουμε πίσω στην κατσαρόλα. Με το πιρούνι λυώνουμε και ανακατέβουμε μια μεγάλη κουταλιά βούτυρο με μια κοφτή κουταλιά αλεύρι κι ύστερα ανακατεύουμε καλά το μείγμα αυτό στην κατσαρόλα με τον πουρέ. Προσθέτουμε 1 ½ φλιτζάνι πολύ ζεστό γάλα, ανακατεύουμε μέχρι να δέσει και αλατοπιπερώνουμε. Κατεβάζουμε απο τη φωτιά.

Χτυπάμε μαζί δύο κρόκους αυγού με δύο κουταλιές της σούπας κρέμα γάλακτος. Προσθέτουμε στη σούπα και ανακατεύουμε καλά. Σερβίρουμε αμέσως.