Υπάρχουν κάποια πράγματα στη ζωή, που δεν μπορείς να τα καταλάβεις. Πόσο μάλλον να τα σκεφτείς, πόσο μάλλον να τα ζήσεις! Κλείνεις τα μάτια για λίγο και προσπαθείς να φέρεις κάποιες εικόνες στο μυαλό: πως θα ήταν αν ήσουν εσύ σε εκείνη τη θέση…

Μα αμέσως τα ανοίγεις, όχι μόνο από αποστροφή. Δεν είναι απλώς αποκρουστική και χυδαία η εικόνα που σχημάτισες. Είναι από εκείνες τις εικόνες που δεν μπορείς καν να βρεις λόγια για να μιλήσεις.

Σεξουαλική Κακοποίηση

Σκέτο. Χωρίς αρχή και τέλος. Χωρίς τελείες.

Αυτή είναι η Βεβήλωση. Η πραγματική ιστορία ενός κοριτσιού που κακοποιήθηκε σεξουαλικά από τον πατριό του…

Δεν θυμάμαι πώς έπεσε στα χέρια μου αυτό το βιβλίο. Ο τίτλος με παρότρυνε να διαβάσω αμέσως την περιγραφή:
Θέλω να ουρλιάξω! Θέλω να βγάλω την οργή που με πνίγει – τη δική μου και όλων των κοριτσιών, γυναικών, αγοριών, αντρών που έχουν κακοποιηθεί και έχουν στερηθεί ακόμα και το δικαίωμα να είναι οργισμένοι γι’ αυτό!

Ένα κορίτσι έντεκα χρονών κακοποιείται σεξουαλικά από τον πατριό του, έναν άνθρωπο που αγαπά και εμπιστεύεται.

Έναν άνθρωπο που όλοι θεωρούν άξιο εμπιστοσύνης, υπεύθυνο και σωστό πατέρα.

Μόνο όταν έρχεται το τέλος της εφηβείας και ο πατριός έχει καταστρέψει την οικογένεια οικονομικά, καταδικάζοντας τις θετές κόρες του σε αιώνια χρέη, η Μίμη βρίσκει το κουράγιο να μιλήσει στη μητέρα της για την κακοποίηση. Δυστυχώς, δεν βρίσκει την κατανόηση και τη στήριξη που περιμένει.

Η “Βεβήλωση” αφηγείται την πραγματική ιστορία της Δήμητρας Πατρικαράκου, μιας γυναίκας που έχει την τόλμη να μιλήσει επώνυμα για ένα από τα μεγαλύτερα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας: την ενδοοικογενειακή σεξουαλική κακοποίηση. Επιλέγει να χρησιμοποιήσει το πραγματικό της όνομα και να αποκαλύψει τα μυστικά της οικογένειας, καταρχάς επειδή μόνο μέσα από την αλήθεια θα αποκατασταθεί δικαιοσύνη, κυρίως όμως επειδή θέλει να αποκηρύξει την ντροπή που επιβάλλεται κοινωνικά στα θύματα της κακοποίησης.

Η “Βεβήλωση” είναι το πρώτο ελληνικό βιβλίο που μιλά επώνυμα για την σεξουαλική κακοποίηση εντός της
οικογένειας, ένα φαινόμενο πολύ συχνότερο απ’ ό,τι μας βολεύει να πιστεύουμε.
Όλοι στην οικογένεια έχουν πάρει από έναν ρόλο, χρόνια τώρα. Είμαι η πρώτη που βγήκα από τον θίασο. Αυτό μπέρδεψε λίγο τα πράγματα στην αρχή αλλά μετά επανήλθαν όλοι στα προηγούμενα γνώριμα νερά. Και η παράσταση συνεχίζεται.

Η παράσταση συνεχίζεται όντως, με το που ανοίξεις την πρώτη σελίδα. Η οργή ξεχειλίζει ήδη από πριν το διαβάσεις.

Δεν ήταν περιέργεια αυτό που με έκανε να το διαβάσω… Ήθελα! Δεν ξέρω τι ήθελα πραγματικά! Οργή και μόνο οργή κυριαρχούσε! Οργή ακόμα και που είχα αγοράσει αυτό το βιβλίο!

Τι ξεκίνησα το ίδιο απόγευμα…

Από τις πρώτες σελίδες άρχισα να νιώθω έντονα τους παλμούς… Δεν ήταν οι σκηνές. Ήταν κάτι πιο σκληρό! Οι εναλλαγές στα συναισθήματα, καθώς το παιδί μεγαλώνει και καταλαβαίνει. Η πρώτη φορά είναι απλά ένα πολύ κακό όνειρο! Η δεύτερη γίνεται εφιάλτης! Ένας εφιάλτης που δεν έχει τέλος και γίνεται φόβος και ύστερα οργή! Και ύστερα…
Και η παράσταση συνεχίζεται… στη Βεβήλωση.

Αναστασία Φωκά