Τζίνα Δαβιλά

 Ο μαθηματικός μου Βασίλης Kατσουλάκος και ο ΦΠΑ στην εκπαίδευση

Στο Λύκειο (τελείωσα το Λύκειο Νέων Λιοσίων της οδού Αλαμάνας), είχα μεταξύ άλλων ένα εξαιρετικό μαθηματικό. Και στις δυο τάξεις του Λυκείου. Βασίλειος Κατσουλάκος το όνομά του. Από Μάνη. Άνθρωπος ίσιος, λιγομίλητος, ευθυτενής, ακούραστος και απόμακρος.  Τουλάχιστον με τους μαθητές. Σοβαρός και στιβαρός. Δεν είχε μαλλιά, ήταν ψηλός, φορούσε πάντα γκρι παντελόνι, πουκάμισο μονόχρωμο με γυρισμένα μανίκια (χειμώνα-καλοκαίρι), πάντα σε ουδέτερα χρώματα, το χειμώνα πρόσθετε μια καζάκα αμάνικη στο ντύσιμό του και η οδοντοστοιχία του είχε ένα μικρό και συμπαθητικό κενό στα δυο μπροστινά δόντια, σαν του κάστορα. Φωνή: βαθιά και ζεστή.

Αριστερός στην ιδεολογία, από τους γνήσιους εκπροσώπους της. Τα Σαββατοκύριακα έκανε τουλάχιστον ένα πεντάωρο μάθημα σε όλους τους μαθητές του σχολείου. Φροντιστηριακό. Όποιος ήθελε να παρακολουθήσει παρακολουθούσε. Εννοείται αμισθί. Βοηθούσε εκείνους που το ήθελαν, πήγαιναν, δεν πήγαιναν φροντιστήριο.

Στα μάτια μου ήταν σεβάσμιος. Στο Λύκειο καθόμουν άλλοτε στο πρώτο, άλλοτε στο δεύτερο θρανίο, μεσαία σειρά. Έμπαινε στην αίθουσα σαν σταθερός και ήπιος σίφουνας. Με βηματισμό πάντα ρυθμικό, καλημέριζε, έβγαζε από την τσέπη του παντελονιού του (παντα σκονισμένη) τις κιμωλίες που του είχαν γίνει δεύτερη φύση, ακουμπούσε μια ή δυο πάνω στο θρανίο μου, στην εσοχή των στυλό και κατευθυνόταν στον πίνακα. Είχε καταπληκτικο γραφικό χαρακτήρα, έσβηνε μόνο με την παλάμη του, ποτέ με τον σπόγγο και δαπανούσε και το διάλειμμα, αν δεν είχε ολοκληρώσει την παράδοση της ύλης. Όχι αυτή που απαιτούσε το βιβλίο ύλης, αλλά αυτήν που είχε ο ίδιος στο μυαλό του.

Κάποια φορά, μπήκε στην αίθουσα κάπως περίεργος. Ακούμπησε το σώμα του πλαγίως στο πρεβάζι του παραθύρου, ξεφύλλισε το βιβλίο που τιτλοφορείτο “Σ.Ε.Π.” και είπε: “Μου έδωσαν να σας κάνω αυτό. Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός. Λέει: [Τζαμάς: για να γίνεις τζαμάς πρέπει να μην ζαλίζεσαι στα ύψη…]. Αηδίες. Βγάλτε το τετράδιο της Άλγεβρας…”

Συναντώντας τον στις σκάλες, τον καλημέριζα, ποτέ δεν είπε κανονική καλημέρα, παρά αρκούνταν σε ένα καταφατικό νεύμα του κεφαλιού.

Το βλέμμα του ήταν έντονο, είχε κάτι απροσδιόριστο ταυτόχρονα, σαν να κοιτούσε πίσω από εσένα και συχνά στις στροφές που έκανε περπατώντας γύρω από τον εαυτό του κατά το μάθημα, κοιτούσε έξω από το παράθυρο. Πάντα μιλούσε χαμηλόφωνα. Ακόμα και τότε που στην έναρξη της Β’ Λυκείου μου είπε αυστηρά. ” Δαβιλά… Γεωμετρία 19, Άλγεβρα 9…”. Ήταν η βαθμολογία των εξετάσεων του Ιουνίου της Α’ Λυκείου.  Χαμογέλασα, θυμάμαι. Το βλέμμα του με προσγείωσε.

Σε κάποια από τα φροντιστηριακά μαθήματα – τα αμισθί επαναλαμβάνω- του Σαββατοκύριακου τον παρακολουθούσα, όχι γιατί θα ακολουθούσα πρώτη ή τέταρτη δέσμη (απόφοιτη του 1987), αλλά γιατί πάντα έπαιρνα κάτι από τον απρόσιτο, λιγομίλητο και ίσως στριφνό κύριο Κατσουλάκο. Κανείς δεν ήξερε τίποτα για αυτόν παρά μόνο ότι ήταν άριστος Δάσκαλος. Α, και είχε καλοσύνη, όταν χαμογελούσε, πράγμα σπάνιο.

Πού θέλω να καταλήξω. Θα μιλήσω ως εκπαιδευτικός για 22 χρόνια στην φροντιστηριακή εκπαίδευση. Από επιλογή δεν διορίστηκα. Έκανα αυτό που μου ταίριαζε περισσότερο. Αυτόνομη επαγγελματική παρουσία. Χωρίς εξαρτήσεις από το Δημόσιο, χωρίς σπασμένο στομάχι από τα στερεότυπα. Οι μεγαλύτεροι ανταγωνιστές των φροντιστών, δεν υπήρξαν ποτέ οι συνάδελφοί μας φροντιστές, αλλά οι διορισμένοι καθηγητές. Εκείνοι που πέρα από την σταθερότητα και τα προνόμια των διορισμένων εκπαιδευτικών είχαν και τα μαύρα κέρδη από τα φροντιστήρια που ήταν το συμπλήρωμα, όπως έλεγαν, του εισοδήματος, μέχρι τα κανονικά γκρουπάκια που τους έβγαινε 100 ευρώ η ώρα.

Πού θέλω να ξανακαταλήξω: στο ότι διορισμένοι καθηγητές που θα κάνουν φροντιστηριακά μαθήματα , κ. Φίλη, δεν υπάρχουν. Πόσω μάλλον αμισθί. Βρείτε τα χρήματα για να τους πληρώσετε και μετά τα λέμε. Κατσουλάκους δεν έβγαλε και πολλούς η γενιά σας. Στην πραγματικότητα δεν έβγαλε καν γνήσιους αριστερούς. 

Αν θέλετε σοβαρά να κάνετε κάτι για την Παιδεία, αποσύρετε το 23% ΦΠΑ στην εκπαίδευση και βρείτε άλλο ισοδύναμο για το χρέος μας στους δανειστές.

Πόσο πια θα καταδιώκετε αυτό που λέτε πως επιδιώκετε; Την Παιδεία του λαού.

12 Οκτωβρίου 2015