Γιάννης Σιδέρης

Χαμηλό βαρομετρικό που σταδιακά επιδεινώνεται επικρατεί τον τελευταίο καιρό στις σχέσεις της χώρας μας με τη Τουρκία. Ένδειξη ήταν η χθεσινή οξεία απάντηση του εκπροσώπου του τουρκικού ΥΠΕΞ Hami Aksoy, στην αναφορά του κ. Τσίπρα σε συζήτηση στο Νταβός, ο οποίος περιέγραψε την Τουρκία ως «επιθετικό γείτονα».

Ο εκπρόσωπος του Τουρκικού ΥΠΕΞ δήλωσε «Δεν είναι δυνατόν για εμάς να αποδεχθούμε τη δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού κ. Τσίπρα εναντίον της Τουρκίας. Νομίζουμε ότι ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε μάλλον να κοιτάξει στο υπουργικό του συμβούλιο για απτά παραδείγματα επιθετικότητας. Όλοι γνωρίζουν ότι κάποιοι από τους συναδέλφους του ταιριάζουν τέλεια με τον ορισμό του».

Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Όντως έχουν υπάρξει αστόχαστες και νταηλίδικες δηλώσεις υπουργών, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Πάνο Καμμένο και τα διάφορα «μολών λαβέ» του, τα οποία τίποτα δεν πρόσφεραν στην εθνική Αμυνα ή στο εθνικό φρόνημα – ίσως να πρόσφεραν στην εκτόνωση τμήματος των οπαδών του. Ωστόσο αυτά είναι ενδεικτικές λεκτικές τριβές και όχι η αιτία της ψύχρανσης των σχέσεων των δύο χωρών.

Η αιτία εντοπίζεται στη ένταση στο Αιγαίο γύρω από τα Ιμια (όπου πριν εννιά μέρες «ακούμπησαν» ελληνική κανονιοφόρος και τουρκική ακταιωρός), στη συνεχιζόμενη απαίτηση της Τουρκίας για την παράδοση των 8 Τούρκων αξιωματικών (κάτι που δεν απαιτεί π.χ. για τους δεκάδες που κατέφυγαν στη Γερμανία), αλλά και στις τουρκικές αιτιάσεις.

Αρκεί να θυμηθούμε τις αιτιάσεις Erdogan για επικαιροποίηση της συνθήκης Λωζάνης, όσο και τις επιθέσεις της Τουρκικής αντιπολίτευσης προς αυτόν για υποχωρητικότητα έναντι της Ελλάδας. (Πρόσφατα ο αρχηγός της αντιπολίτευσης Kemal Kılıcdaroglu τον κατηγόρησε για υποχωρητικότητα επειδή… δεν ζήτησε πίσω 18 νησιά του Αιγαίου που έχει καταλάβει παράνομα η Ελλάδα!).

Απόδειξη του ψυχρού αυτού κλίματος είναι η μετάθεση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας – Τουρκίας, όπως αποκάλυψε η ιστοσελίδα omegapress.gr, και το οποίο είχε γνωστοποιηθεί ότι θα συνήρχετο στη Θεσσαλονίκη στις αρχές Φεβρουαρίου.

Αθήνα και Άγκυρα συμφώνησαν να το αναβάλουν για το δεύτερο εξάμηνο του έτους, προκειμένου να έχει αποφορτιστεί η ατμόσφαιρα. Όμως και τότε η πραγματοποίησή του καθίσταται αμφίβολη καθώς από αυτή την περίοδο έως τις προεδρικές εκλογές του 2019 (όπου ο Erdogan φιλοδοξεί την 10η συνεχόμενη νίκη του!!) θα είναι διακεκαυμένη ζώνη.

Αφενός ο Τούρκος Πρόεδρος δεν θα θελήσει να δώσει λαβές για να επικρέμεται επί της κεφαλής του η κατηγορία της ενδοτικότητας έναντι της Ελλάδας, αφετέρου το Εθνικιστικό Κόμμα MHP (ουσιαστικά οι «Γκρίζοι Λύκοι») που τον στηρίζει έχει αναθεωρητική στάση έναντι της χώρας μας.

Δικαιούται κανείς να αναθυμηθεί με σαρκασμό τη δυσαρέσκεια που είχε εκπεμφθεί από το στρατόπεδο του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον εκείνων που είχαν χαρακτηρίσει την επίσκεψη Erdogan ως αχρείαστη επικοινωνιακή φούσκα και θεατρική άσκηση δημοσίων σχέσεων. Έχει καταρρεύσει εκ των πραγμάτων η περίφημη δήλωση του – και μηχανικού – Πρωθυπουργού μας ότι «Ο σκοπός της πρόσκλησής σας είναι να επιδιώξουμε να κτίσουμε γέφυρες μεταξύ μας και όχι να υψώσουμε τείχη».

Φευ, νέες γέφυρες δεν χτίστηκαν γιατί αυτές χτίζονται όχι σε σαθρό έδαφος αλλά έδαφος που σταθεροποιείται με αντερείσματα το επεξεργασμένο και αποδεκτό και από τις δυο πλευρές σχέδιο, το οποίο συνήθως επισφραγίζεται και σταθεροποιείται περεταίρω με συμφωνίες των δύο μερών. Στην συγκεκριμένη επίσκεψη τα πλέον σοβαρά ήταν το αίτημα για τη Λωζάνη που υπέβαλε δια συνεντεύξεως ο Erdogan (μηδαμινής βαρύτητας μια συνέντευξη) για να του κάνει μάθημα στη συνέχεια ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και να δώσει τη δυνατότητα στον Σουλτάνο να επαναλάβει το αίτημα εντός του ελληνικού Προεδρικού Μεγάρου!

Οι γέφυρες δεν υψώνονται με επισκέψεις αβροφροσύνης αλλά μόνο εφόσον δεν έχουν επιλυθεί βασικά θέματα της ατζέντας. Το διαπιστώσαμε και προχθές όπου το ζεστό κλίμα μεταξύ του Έλληνα Πρωθυπουργού και του Σκοπιανού ομολόγου του στο χιονισμένο Νταβός, δεν έλυσε – και ούτε φαίνεται πως θα λύσει – το θεμελιακό πρόβλημα μεταξύ των δύο χωρών, το Συντάγματος και όσα επιτάσσει.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  Το άρθρο δηημοσιεύεται και στο liberal.gr

The article expresses the views of the author

iPorta.gr