Δημήτρης Κατσούλας 

Οδικοί άξονες της χώρας. Παραχώρηση σε ομίλους εργολάβων με πάνω από 10 δις ευρώ.

Κανένας δεν είναι αντίθετος στην αξιοποίηση του εθνικού οδικού δικτύου, το αντίθετο μάλιστα, αρκεί αυτά τα έργα-μείζονος σημασίας-να γίνονται κάτω από διαφανείς διαδικασίες και με συγκεκριμένο ορίζοντα διεκπεραίωσής τους.
Κατά τον τρόπο αυτό διασφαλίζονται οι μετακινήσεις εμπορευμάτων και επιβατών με την μέγιστη ασφάλεια και ταχύτητα όπως απαιτούν οι καιροί.

‘Ελα όμως που ποτέ σ’ αυτή τη χώρα δεν ακολουθήθηκαν τα διεθνή πρότυπα και οι κανόνες του παιχνιδιού.
Συγκεκριμένα ο οδικός άξονας Κορίνθου-Τρίπολης-Καλαμάτας που, αντί του συμφωνηθέντος ποσού των 350 εκατ.ευρώ αναπροσαρμόσθηκε στα 483 εκατ.ευρώ.

Ανάδοχος η εργοληπτική τεχνική κατασκευαστική εταιρία “Μορέας”.

Όλα καλα όλα θαυμάσια! Το έργο της τοξοτής γέφυρας “Παραδείσια-Τσακώνα”- 10 περίπου χιλιόμετρα έξω από την Μεγαλόπολη-καρκινοβατεί από το 2003. Φανταστείτε ταχύτητα και ρυθμούς κατασκευής! Βλέπετε πού οδηγούν οι απανωτές και άνευ ουσίας και σοβαρού αποτελέσματος μελέτες του ποδιού.

Το ότι σχεδιάστηκε ένας δρόμος το 1999 χωρίς εις βάθος μετρήσεις του υπεδάφους από γεωλόγους και άλλους συναφείς φορείς,χωρίς να ληφθούν υπόψη τα υπόγεια ποτάμια που κατέτρωγαν αργά σιγά και σταθερά τα σπλάχνα του, ουδόλως αυτό ελήφθη σοβαρά υπόψη με αποτέλεσμα σε μια νυχτιά να καταπιεί η γη την όποια προχειρότητα και ασχήμια χτίστηκε επάνω της.

Ευθύνες τότε δεν αποδόθηκαν. Ο ένας φορέας τα έριχνε στον άλλο και η κατάσταση ξεχάστηκε μέσα σε πελώρια γρανάζια.

Τελικά μετα από 15 χρόνια ουφ ! ο δρόμος τελειοποιήθηκε.

Παραμένει όμως παρατημένο στην τύχη του “το γιοφύρι της Πελοποννήσου”, όπως αποκαλείται αυτή η αλά Καλατράβα τοξοτή γέφυρα. 

Τον περασμένο Αύγουστο, ο τότε υπουργός δημοσίων έργων Μιχάλης Χρυσοχοΐδης με τον περιφερειάρχη Πελοποννήσου Πέτρο Τατούλη, έκοψαν κορδέλα και έδωσαν-μετά από εναγκαλισμούς-όρκους τιμής ότι μέχρι τέλος του ιδίου έτους η θρυλική γέφυρα “θα έχει δοθεί στην κυκλοφορία”. Αυτοί το είπαν και τίποτα δεν έχει γίνει ακόμη μέχρι σήμερα 8 μήνες μετά.

Η τοπική Καλαματιανή εφημερίδα “ΘΑΡΡΟΣ” σε ρεπορτάζ της 9-9-2014 ομιλεί περί σημείων και τεράτων καθώς και για πακτωλούς χρημάτων δαπανήθηκαν.

Ε,είπαμε και μεις ό,τι έγινε, έγινε τόσο χρήμα έπεσε, ήρθε επιτέλους η στιγμή αυτός ο 15 μέτρων ύψους “γίγαντας-χάροντας” όπου για χάρη του σχηματίζονται 2-3 χιλιόμετρα ουρές, έχουν φύγει μπαγκάζια από οροφές αυτοκινήτων, έχουν δώσει “φιλιά” τ’ αυτοκίνητα μεταξύ τους και τόσα άλλα “ωραία”, τελειώνει.

Όχι δα! στέκει εκεί μ’ ένα βλοσυρό βλέμμα, και με μια κακότητα υπενθυμίζοντάς μας ότι ”εδώ είμαι, αν είσαι δυνατός και μάγκας διάβαινε..”.

Για να πάμε και λίγο στη σύμβαση να δούμε τί ισχύει για το δημόσιο ως παραχωρητή και τον ανάδοχο ως εργολήπτη. Στεκόμαστε στο ρεπορτάζ της εφημερίδας “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ” της 3-12-2014 όπου μέσα από-εν συντομία-3 ενότητες προβλέπονται τα εξής:

1. Να διαθέσει το Δημόσιο ως αποζημίωση στην κοινοπραξία ”Μορέας” 75,98 εκατ.ευρώ,μέρος της διαφοράς ανάμεσα στα πραγματικά έσοδα από τα διόδια και τα εκτιμόμενα, βάσει της σύμβασης. Αξίζει να σηειωθεί ότι ο Μορέας διεκδικούσε 67,7 εκατ.ευρώ περισσότερα.

2. Να επιδοτήσει την λειτουργία του αυτοκινητόδρομου με επί πλέον 330 εκατ.ευρώ σε βάθος 30ετίας. Η επιδότηση θα γίνεται για την αποπληρωμή των δανείων του παραχωρησιούχου, εφόσον τα έσοδα είναι μικρότερα από όσα χρειάζεται…

3. Θα εγγυηθεί προς τις δανείστριες τράπεζες του ιδιωτικού ομίλου την διάθεση επιπρόσθετου κεφαλαίου 10 εκατ.ευρώ. Αν δηλαδή ο ιδιώτης δεν το καταβάλει τελικά, θα κληθεί το δημόσιο να το αναλάβει!

Ωραία και απίθανα πράγματα. Ποιός είναι αυτός ο επιχειρηματίας, χωρίς τελικά να βάλει ούτε ευρώ στην επένδυσή του, παίρνει και εγγυήσεις σίγουρης κερδοφορίας από πάνω, έστω και 5% που προβλέπει η συγκεκριμένη συμφωνία;

Και σε ποια σύμβαση παραχώρησης σαν αυτή του 2007-είχαμε βλέπετε αλληλουχία και αναθεωρήσεις συμβάσεων ουκ ολίγες από το 1999-αν ο τερματισμός, όπως απειλούν οι μεγαλοεργολάβοι, γίνει με ευθύνη του ιδιώτη θα οδηγήσει το δημόσιο στην καταβολή αποζημίωσης ύψους 630 εκατ.ευρώ ή σε 792 εκατ.ευρώ, αν αποδειχθεί ευθύνη του δημοσίου!

Τέλος πάντων ακανθώδες το θέμα και πολυδαίδαλο. Η καθημερινή πραγματικότητα και πρακτική έχουν σημασία. Οι 6 λωρίδες ένθεν και ένθεν του δρόμου περιορίστηκαν σε 2. Συσκευασία των 6 σε 2 που λένε.

Ξέρεις τί σημαίνει να τρέχεις μέσα στα επιτρεπτά όρια ταχύτητας των 100 και 120 χιλιομέτρων και να σου πετάγεται μπροστά ο “Καλατράβας” με μια προειδοποίηση “ελαττώστε ταχύτητα στα 30-40 χιλιόμετρα εκτελούνται έργα”;

Μπορείτε να φανταστείτε, τί γίνεται με τις χιονοπτώσεις και την λόγω υψομέτρου ομίχλη που κατακλύζει τους περισσότερους μήνες του έτους την περιοχή; Και όλα αυτά για την 300-400 μέτρων μήκους της γέφυρας διαδρομή.

Επικείμενου λοιπόν του Πάσχα και των καλοκαιρινών διακοπών πρς την Καλαμάτα, χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Όχι λοιπόν “κοιμισμένος στο τιμόνι διανυκτερεύοντας, μου την έχει στήσει ο χάρος και του πάω γυρεύοντας” που λέει και ο ποιητής.

Θα ήταν υπερβολή εάν συνεδρίαζα τα ως άνω “μεγαλεία”, με τους στίχους του φίλου μου και Καλαματιανού τραγουδοποιού Μίλτου Πασχαλίδη “Ηράκλειο-Καλαμάτα και βύσσινο γλυκό, να με ρωτάς σταμάτα τι ψάχνω για να βρω” ;

Όμορφες και αναίμακτες γιορτές εύχομαι!