Πρόκειται για ένα θαύμα που συνέβη στην Πορτογαλία στις αρχές του 20ου αιώνα και το οποίο αναβιώνει στις μέρες μας με την έκδοση ενός βιβλίου και ήταν θέμα συζήτησης σε φιλικό μου κύκλο. Σκέφθηκα, λοιπόν, να το ψάξω λιγάκι και να σας το παρουσιάσω.

Ας δούμε τι έγινε.

Ο τόπος όπου έγινε το θαύμα είναι μια μικρή πόλη της κεντρικής Πορτογαλίας, η Φάτιμα. Το αραβικό της όνομα προέρχεται από την ομώνυμη μουσουλμάνα πριγκίπισσα, η οποία έγινε χριστιανή, πήρε το όνομα Οριάνα και παντρεύτηκε τον κόμη της περιοχής το 1158.

Στις 13 Μαϊου 1917, τρία βοσκόπουλα (Λουσία Ντος Σάντος, ετών 10, ο Φρανσίσκο Μάρτο, ετών 9 και η Ζασίντα Μάρτο ετών 7) είδαν ένα όραμα λίγο έξω από το χωριό Φάτιμα. Παρουσιάστηκε μπροστά τους η Παναγία, τυλιγμένη μέσα σ’ ένα σύννεφο φωτός και λάμψης, προέτρεψε τα παιδιά να προβούν σε μετάνοιες και πράξεις αυτοτιμωρίας για τη σωτηρία των αμαρτωλών, ανακοίνωσε τρείς προφητείες και δήλωσε ότι θα εμφανιζόταν ξανά κάθε μήνα, την ίδια μέρα, στο ίδιο σημείο έως τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς.

Τα παιδιά διέδωσαν την παρουσία της Παναγίας και ο κόσμος που συγκεντρωνόταν σ’ εκείνο το σημείο κάθε 13 του μηνός όλο και αύξαινε. Οι άνθρωποι, κάθε φορά, έβλεπαν ένα μικρό σύννεφο να περιβάλλει τα τρία παιδιά, ενώ το φως του ήλιου μειωνόταν σημαντικά και η θερμοκρασία έπεφτε. Μόνον τα τρία παιδιά είχαν την ικανότητα να βλέπουν την Παναγία.
Ο δήμαρχος της πόλης, Αρτούρ Σάντος, αποφάσισε να συλλάβει τα παιδιά στις 13 Αυγούστου και προσπάθησε να τους αποσπάσει το μυστικό που έκρυβαν βασανίζοντάς τα.
Τα παιδιά άντεξαν και μαζί με τους υπόλοιπους φυλακισμένους, άρχισαν να τραγουδούν υμνώντας την Θεοτόκο. Εκείνη εμφανίστηκε μπροστά τους και είπε ότι στις 13 Οκτωβρίου, στην τελευταία της εμφάνιση, δηλαδή, θα γινόταν ένα μεγάλο θαύμα για να πιστέψουν ακόμη και οι άπιστοι.

Εβδομήνατα χιλιάδες άνθρωποι μαζεύτηκαν στη Φάτιμα στις 13 Οκτωβρίου, μαζί και πολλοί δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερς. Ήταν μια βαριά συννεφιασμένη μέρα και έβρεχε καταρρακτωδώς. Το έδαφος κάτω από τα πόδια τους μετατρεπόταν σιγά σιγά σε τέλμα.
Στις 12 το μεσημέρι ακούστηκε η φωνή της Λουσία να λέει: «Μια αστραπή! Κοιτάξτε τον ουρανό!»

Η βροχή σταμάτησε απότομα, τα σύννεφα διασκορπίστηκαν με μεγάλη ταχύτητα κι ένας λαμπερότατος ήλιος παρουσιάστηκε. Ένας ήλιος που περιστρεφόταν ταχύτατα, σαν να χόρευε, φωτίζοντας τον ουρανό με τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Ο κόσμος και η γύρω του φύση γέμισαν με κίτρινο, πράσινο, κόκκινο και μπλέ φως, διαδοχικά. Ο ήλιος ακινητοποιήθηκε για λίγες στιγμές και μετά ακολούθησαν κι άλλες περιστροφές κι άλλα εξαίσια χρώματα. Ο ήλιος έμεινε άλλη μια φορά ακίνητος κι όταν άρχισε να περιστρέφεται για τρίτη φορά, τα χρώματα και το φως άφησαν άφωνο το πλήθος, που δεν έβρισκε λόγια να περιγράψει όσα βίωνε. Ύστερα, δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι ο ήλιος «έπεφτε» κάνοντας τεράστια ζίγκ-ζάγκ και τρομάζοντας τους πάντες.

Η γαλήνη στη φύση επέστρεψε. Οι εφημερίδες όλης της χώρας γέμισαν με άρθρα για το αξιοθαύμαστο και πρωτοφανέρωτο γεγονός.

Τα τρία παιδιά είπαν ότι εκείνη την ημέρα εμφανίστηκαν μπροστά τους, εκτός από την Παναγία, ο Ιησούς και ο Ιωσήφ.

Πέρασαν χρόνια και ο βενεδικτίνος ιστορικός Στάνλεϋ Γιάκι έδωσε μια εξήγηση για το φαινόμενο.

Είπε ότι μπορούσε κάλλιστα να ήταν μια ψευδαίσθηση που την προκάλεσε η ατμοσφαιρική αναστροφή, όμως η αποκάλυψη αυτής της ψευδαίσθησης από την Παναγία στα παιδιά, σύμφωνα με την επίσημη γνώμη της Καθολικής Εκκλησίας, ήταν ένα θαύμα. Ένα θαύμα που συνέβη σε μια περίοδο που οι μασόνοι της Πορτογαλίας προσπαθούσαν να περιορίσουν την εξουσία της Εκκλησίας. Πολλοί αντικληρικαλιστές θεώρησαν το θαύμα της Φάτιμα, όπως έμεινε γνωστό, ως προσπάθεια της Καθολικής Εκκλησίας να ανακτήσει τη χαμένη της δύναμη, με τον δικτάτορα Σαλαζάρ να ενθαρρύνει το προσκύνημα στη Φάτιμα, ώστε να γιγαντωθεί και να φτάσει στο σημείο να χαρακτηρίζει την εθνική ταυτότητα της Πορτογαλίας.

Καλά σφραγισμένο μυστικό παρέμειναν οι τρείς προφητείες. Τα παιδιά κράτησαν σφαλιστά τα στόματά τους. Ο Φρανσίσκο πέθανε δύο χρόνια αργότερα, θύμα της ισπανικής γρίππης και η Ζασίντα τον ακολούθησε το 1920. Το μόνο παιδί που επέζησε ήταν η Λουσία, η οποία έγινε μοναχή και πέθανε το 2005, σε ηλικία 97 ετών. Αρκετά χρόνια πριν τον θάνατό της αποκάλυψε στο Βατικανό τις προφητείες.

Η πρώτη προφητεία ήταν μια φρικιαστική περιγραφή της κόλασης, ενώ η δεύτερη προέβλεπε το τέλος του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου και τον χρόνο έναρξης του Β΄.

Η τρίτη, ωστόσο, εξακολουθεί να παραμένει ένα μυστήριο. Το Βατικανό δεν την παρουσίαζε μέχρι το Πάσχα του 2000, αλλά ακόμη κι έτσι, ο διφορούμενος χαρακτήρας της προκάλεσε διάφορες ερμηνείες.

Η θέση του Βατικανού ήταν ότι αφορούσε την απόπειρα δολοφονίας του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β΄το 1981(13 Μαϊου), στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, ενώ δεν ήταν λίγοι όσοι υποστήριξαν ότι η προφητεία μιλούσε για το τέλος του κόσμου και πώς θα συντελεστεί.
Ο πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄επισκέφθηκε το προσκύνημα της Φάτιμα την επόμενη χρονιά, γινόμενος στόχος μιας ακόμη απόπειρας δολοφονίας.

Ήταν ο σημερινός πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄, τότε καρδινάλιος Ράτζινγκερ, που διέταξε να σφραγιστεί ο τάφος της Λουσία για να ξεκινήσουν οι διαδικασίες αγιοποίησής της. Τα δύο μικρότερα παιδιά ανακηρύχθηκαν όσιοι από τον πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄το 1989.

Σήμερα συρρέουν στη Φάτιμα εκατομμύρια πιστοί για να προσκυνήσουν το σημείο όπου εμφανίστηκε η Παναγία.