Τον Νοέμβρη 1095 ξεκινούσε η εποχή των Σταυροφοριών καθώς στο κάλεσμα του πάπα Ουρβανού Β’ χιλιάδες πιστοί που κραύγαζαν “Deus le vult!” -Ο Θεός το θέλει- έραβαν στο ρούχο τους λωρίδες πανιού που σχημάτιζαν σταυρό. Τέσσερα χρόνια αργότερα, 15 Ιουλίου 1099, μια μέρα σαν σήμερα πριν 915 χρόνια, ο στρατός που είχε συνάξει ο Πάπας έπερνε την Ιερουσαλήμ. Ήταν μια μέρα που έμεσα αποδείχτηκε σημαντική στην ιστορία της Ρόδου.

Εκεί, πολύ πριν την εφάνιση των Σταυροφόρων υπήρχε ένα μικρό ίδρημα εγκαταστημένο απο κάποιους εμπόρους του Αμάλφι της Ιταλίας, που σκοπό είχε να περιθάλπει τους Χριστιανούς προσκινητές. Κουμάντο στο ίδρυμα έκανε ο Αδελφός Γεράρδος ο επονομαζόμενος και Tenque ή Tunc που σήμερα η Καθολική εκκλησία αποκαλεί “ευλογημένο”. Στην διάρκεια της πολιορκίας ο Γεράρδος παρέσχε ανεκτίμητες υπηρεσίες στους Σταυροφόρους πέρα απο την φροντίδα και περίθαλψη, καθώς ήταν άριστος γνώστης της περιοχής, προσώπων και πραγμάτων.

Μετά την πτώση της Ιερουσαλήμ η φήμη του μικρού Νοσοκομείου έφτασε στα πέρατα της Ευρώπης. Ο καταχτητής της Ιερουσαλήμ Godefroy de Bouillon αμέσως του παραχώρησε μεγάλα φέουδα για να τον ακολουθήσουν βασιλιάδες και πρίγκηπες της Δύσης. Στα 1113, ο Πάπας Πασκάλ Β’ με την “Βούλα” Pie postulatio voluntatis έδωσε επίσημη εκκλησιαστική υπόσταση στο Νοσοκομείο. Έτσι, οι υπηρέτες του του Αββαείου της Παναγίας των Βενεδικτίνων έγιναν οι “Νοσοκόμοι του Άγιου Ιωάννη”.

Αυτή με μόνο 242 λέξεις είναι η ιστορία της ίδρησης Του Σεβάσμιου και Κυρίαρχου Τάγματος του Νοσοκομείου του Άγιου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, που στην συνέχεια θα ονομαστεί και “της Ρόδου και της Μάλτας”.

November 1095 was the beginning of the Crusade era as, in response to the call of Pope Urban II, thousands of faithful crying “Deus le vult!” -It is God’s will- would tear up strips of linen into crosses to attach to their garments. Four years later on a day like today, July 15 1099, 915 years ago, the Crusader armies were scaling and entering the walls of Jerusalem. It was a day that was to prove indirectly significant for the history of Rhodes.

In the Holy Land, long before the the Crusades, there was a hospice dependent on the Abbey of St. Mary that provided shelter and hospitality to poor pilgrims. The head of this hospital was a certain Brother Gerard Tenque or Tunc, whom the Catholic church today calls “blessed”. During the siege of Jerusalem Gerard had provided the Crusaders with care and hospitality but also with valuable information as he new well places and people.

With the fall of Jerusalem the fame of the little hospital had spread far and wide in western Europe. Geofrey de Bouillon, the conqueror of the “Holy City” gave it its first endowments with kings and nobles following his example. In 1113 Pope Paschal II issued the bull Pie postulatio voluntatis, giving ecclesiastical recognition to the Hospital. Thus, the servants of the Benedictine abbey of St. Mary became the Hospitallers of St. John.

In 264 words this is the story of the foundation of the Venerable and Sovereign Order of the Hospital of St. John of Jerusalem, latter to also be called “of Rhodes and of Malta”

Βαγγέλης Παυλίδης

η σελίδα του