Βαγγέλης Παυλίδης

Πριν ακριβώς δυο χρόνια, στις 1 Φεβρουαρίου 2015, έγραφα στο μπλογκ μου και το αναδημοσιεύω τώρα με την αρχική του εικονογράφηση:

“Jeroen Dijsselbloem, πρόεδρος του Eurogroup. Ιδού το πρόσωπο της υπεροψίας. Η συμπεριφορά του αποικιοκράτη προς τον “ιθαγενή”. Όχι πως δεν την έχουμε ξανασυναντήσει την συμπεριφορά αυτήν, το αντίθετο μάλιστα, μα τώρα την έχουμε τόσο ζωντανά on camera.
Γνωρίζω πολύ καλά πως οι συναισθηματισμοί δεν έχουν θέση στην πολιτική ιδιαίτερα όταν έχει να κάνει με χρήμα μα δεν μπορώ, άνθρωπος είμαι και στο κάτω κάτω δεν είμαι πολιτικός. Σκέφτομαι λοιπόν να την κολλήσω στον τοίχο απέναντί μου την φωτό αυτήν, εκεί στο σχεδιαστήριο που περνώ τις περισσότερες ώρες μου. Για να με φτύνει κατάμουτρα κάθε πρωί και να μην ξεχνώ την προσβολή, την προσωπική και της χώρας μου. Γιατί ο Βαρουφάκης, αγαπητοί αναγνώστες, δεν ήταν εκείνη την στιγμή απλά ο υπουργός μιας κυβέρνησης που ίσως και να μην την εγκρίνετε. Ο Βαρουφάκης εκείνη την ώρα ήταν εκπρόσωπος της Ελλάδας -όλων μας- με μια μεγάλη ελληνική σημαία κολλημένη στο κούτελο. Ήταν της Ελλάδας το χέρι που δεν καταδέχτηκε να σφίξει ο κύριος Νταϊσελπλουμ.

Και κάτι άλλο -συναισθηματικό και πάλι, με την άδειά σας. Καταλαβαίνω πως κάποιοι θα πούνε ότι αυτό που έχει σημασία είναι το αποτέλεσμα, πως τα πράγματα δεν είναι και τόσο καλά για μας και πως πρέπει να σοβαρευτούμε, πως πρέπει να δούμε την στραβομάρα μας και ν’ αφήσουμε τις ευαισθησίες κατά μέρος, μα… να… πώς να το πώ, δεν ξέρετε πόσο την χάρηκα εκείνη την ξινισμένη φάτσα, την απώλεια της ψυχραιμίας. Του Νταϊσελπλουμ, ντε.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ. Αφού έγραψα τα παραπάνω πληροφορούμαι πως ο κύριος Νταϊσελπλουμ δήλωσε ότι όλα οφείλονται σε παρεξήγηση. Εγώ πιστεύω την φωτογραφία.”

Αυτή ήταν η ανάρτηση τότε. Την περασμένη Δευτέρα ο ίδιος κύριος Jeroen Dijsselbloem, που είναι και υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας, σε μια συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στην Frankfurter Allgemeine Zeitung δήλωσε πως “…οι χώρες του βορρά της ευρωζώνης έδειξαν αλληλεγγύη στις χώρες που αντιμετώπιζαν κρίση…. αυτοί όμως που επωφελούνται έχουν επίσης υποχρεώσεις, δεν μπορώ να ξοδεύω όλα μου τα χρήματα σε πιοτό και γυναίκες και στη συνέχεια να ζητώ υποστήριξη»

Όπως ήταν φυσικό οι δηλώσεις αυτές ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων. «Αναρωτιέμαι πραγματικά πώς ένας άνθρωπος με τέτοιες απόψεις μπορεί ακόμη να θεωρείται ικανός να είναι πρόεδρος του Eurogroup», επεσήμανε ο επικεφαλής της ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατικών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο Ιταλός Τζιάνι Πιτέλα, και αποκάλεσε τις δηλώσεις του Ντάισελμπλουμ «απρεπείς», «σοκαριστικές» και «μεροληπτικές εις βάρος των χωρών του νότου της Ευρώπης».

Ο Manfred Weber, επικεφαλής του Κεντροδεξιού Λαϊκού κόμματος, του μεγαλύτερου στο Ευρωκοινοβούλιο, είπε πως Ευρωζώνη σημαίνει υπευθυνότητα, αλλυλεγγύη και επίσης σεβασμός. Δεν υπάρχει χώρως για στερεότυπα. Παρόμοιες ήταν και οι δηλώσεις του Πορτογάλου υπουργού Εξωτερικών, του Σοσιαλιστή Αουγκούστο Σάντος Σίλβα ενώ σε έναν Ευρωβουλευτή που του είπε ότι πρέπει να ζητήσει συγγνώμη η απάντηση του Ντάισελμπλουμ ήταν: «Όχι, σίγουρα όχι. Αυτή η δήλωση είχε στόχο να ξεκαθαρίσει απολύτως τι σημαίνει αλληλεγγύη κατά τη γνώμη μου»

Σ’ ό,τι με αφορά, κοντά στον χαραχτηρισμό “το πρόσωπο της υπεροψίας”, δίπλα στο όνομα Jeroen Dijsselbloem θα προσθέσω και “το πρόσωπο του ρατσισμού”.

Ως “νότιος” που ξοδεύω τα λεφτά μου σε ποτό και γυναίκες ανακράσσω ενθουσιωδώς: Ζήτω η Ενωμένη Ευρώπη| Ζήτω η Ευρώπη μας!

1 February 2015, two years ago almost to the day, I had posted a comment in this blog. I reproduce it below. I also reproduce the original illustration:

“Jeroen Dijsselbloem. Behold the face of arrogance. The attitude of the colonialist before the “native”. Not that we have not experienced such behavior before, quite the contrary, but this is the first time we have it so eloquently on camera.

I am well aware that feelings and sentiments have no place in politics, much more so where money is involved. Still, I am only human and not a politician at that. So, I’m thinking I should stick that picture on the wall, in front of me where I sit in my desk most of the day. So that I can be spat in the face first thing in the morning and to not forget the insult, personal and to my country. Because Mr. Varoufakis, dear reader, was not at that moment simply the minister of a government you may not even approve of. Varoufakis was representing Greece, with a big Greek flag on the forehead, so to speak. It was Greece’s hand Mr. Dijsselbloem did not deign to shake.

And, begging your pardon, something else that has again to do with feelings. I understand that some may say and I will not argue much that what’s important is the final result, that the situation we’re in is tough and that we should be serious and put our sensitivities aside. Well… yes… but how shall I say… you just don’t know how much I enjoyed that sour face, the loss of composure, the loss of sangfroid, as the French would say. Of Mr. Dijsselbloem, of course.

NOTE. After this was written I am informed that Mr. Dijsselbloem said it was all a misunderstanding. I still believe in the picture.”

That was the post. Last Monday, the same Jeroen Dijsselbloem, who also happens to be the Dutch finance minister, speaking to German newspaper Frankfurter Allgemeine Zeitung, he said: “During the euro crisis, the countries of the north of the eurozone showed solidarity with the countries in crisis… But those who benefit also have duties, I can’t spend all my money on drinks and women and then ask for help.”

As expected the statement raised a stormy reaction. Portuguese Foreign Minister Augusto Santos Silva said Mr Dijssebloem’s remarks were “absolutely unacceptable” and that he was “not fit to remain head of the Eurogroup”.

Manfred Weber, the head of the centre-right European People’s Party, the largest group in the European Parliament, tweeted: “Eurozone is about responsibility, solidarity but also respect. No room for stereotypes. @J_Dijsselbloem.”

Gianni Pittella, head of the socialist group in the European Parliament, said the remarks were “shameful” and “discriminatory towards the countries of southern Europe”.

Jeroen Dijsselbloem has stood by his remarks. Despite a mounting row he has not backed down. “No, certainly not,” was his response to an MEP who asked him if he would apologize.
As for me, together with the characterization “the face of arrogance”, next to the name Dijsselbloem I will add “the face of racism”

As a “southerner” who spends his money on drinks and women I now cry with enthusiasm: Long live Europe United! Long live OUR Europe!