Eίναι κάμποσος καιρός , που θέλω να σας μιλήσω για το μπλε κοκοράκι αλλά κάτι το’ να κάτι τ’άλλο, όλο το ανέβαλα..
Όμως μέσιασε ο Δεκέμβρης κι επειδή σε λίγο διάστημα θα σταματήσει να στέκει εκεί πάνω καμαρωτό-καμαρωτό ,επιβάλλεται να προχωρήσω στην παρουσίασή του, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά κυρίως για ….να ικανοποιήσω το διδασκαλικό μου, που πολύ μου λείπει φέτος που απέχω από έδρες και σχολικές αίθουσες…

Tην πλατεία Τραφάλγκαρ του Λονδίνου τη γνωρίζετε όλοι… Το μνημείο, που εντυπωσιάζει στην πλατεία δεν είναι παρά η ψηλή κορινθιακού ρυθμού στήλη του Λόρδου Ναυάρχου Νέλσονα.

Η στήλη συνοδεύεται από τέσσερα αγάλματα λιονταριών στη βάση της. Στην πλατεία υπάρχουν, επίσης, αρκετά αγάλματα και γλυπτά, καθώς και τέσσερις πλίνθοι.

Οι δυο, από έναν ανδριάντα επάνω, και η τρίτη πλίνθος να φιλοξενεί έφιππο το βασιλιά Γεώργιο τον Δ΄. Στην τέταρτη πλίνθο …χμμμ…στέκει καμαρωτό ένα κοκοράκι, χρώματος μπλε, που φυσικά η αντίδραση σ’όποιον το πρωτοβλέπει είναι τουλάχιστον “έκπληξη”!

Τι σχέση μπορεί να έχει ένα κόκορας με φουντωτή ουρά και μάλιστα χρώματος έντονου κυανού ανάμεσα σε περίτεχνα αγάλματα ;

Πόσο αταίριαστο!

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Η Βρετανική κυβέρνηση είχε αναλάβει να χρηματοδοτήσει την κατασκευή των αγαλμάτων που θα στήνονταν πάνω στις πλίνθους. Όμως η οικονομική κρίση του 1841 δεν επέτρεψε την ολοκλήρωσή τους, με αποτέλεσμα μία πλίνθος να μείνει ορφανή!

Μέχρι το 1998, όπου αποφασίστηκε να φιλοξενεί εκ περιτροπής έργα μοντέρνας τέχνης κι έτσι για φέτος επιλέχτηκε ο μπλε πετεινός με το όρθιο λοφίο και το στήθος να φουσκώνει από περηφάνεια!

Δεν σας κρύβω πως στην πρώτη θέα του, σοκαρίστηκα!

Δεν μπορούσα να βρω κάποιο στοιχείο, που να αποτελεί συνδετικό κρίκο με το όλο θέμα της πλατείας…

Στη συνέχεια όμως και με το σκεπτικό του πολυεπίπεδου της σύγχρονης τέχνης και αισθητικής, μάλλον αναθεώρησα.

Πάντα η Βρετανία, μέλος των μεγάλων δυνάμεων, κατείχε θέση ηγετική!

Απ’αυτή την άποψη κι ένας κόκορας είναι ο αρχηγός στο κοτέτσι του!

Μήπως λοιπόν ο δημιουργός του γιγάντιου πετεινού είχε κάτι τέτοιο κατά νου;

Να αποδώσει για μια ακόμη φορά το σύμβολο της δύναμης και της εξουσίας;

Χαμογέλασα με τη σκέψη μου! Εκπληκτικό πραγματικά τι μπορεί ένα κοτόπουλο να αντιπροσωπεύει …Άσε, που με την χρωματική αντίθεσή του δίνει ζωή σε όλα εκείνα τα χλωμόγκριζα αγάλματα, τα καμωμένα από πέτρα…

Το έργο ήταν ιδέα της γερμανίδας Katharina Fritsch.

Οι απορίες μου συνεχίζονταν και σειρά τώρα είχε η ερώτηση:

“γιατί να επιλεγεί αυτό το κατοικίδιο ζωάκι; Εξυπηρετεί κάποιο σκοπό;”

Ποιος ξέρει;

Όμως και δω, με το χιούμορ οδηγό, δεν μπορώ να μην κάνω το συνειρμό…

Ο κόκορας, που φημίζεται για την αγωνιστικότητα και την γενναιότητά του, αρετές που θεωρούνται καθαυτό γαλλικές, αποτελεί εθνικό σύμβολο της Γαλλίας.

…Και τι ειρωνεία!

Ένα γαλλικό σύμβολο εξουσίας, δίπλα σ’ένα μνημείο, που τιμά τη νίκη εναντίον των Γάλλων!

Πρόκληση; Αναίδεια;…κι αν σκεφτούμε πως η δημιουργός είναι γερμανίδα;

Σας αφήνω με τις προσωπικές σας σκέψεις…Από μένα τα σχόλια σταματούν εδώ…

Ελπίδα Νούσα