Δεν θα δουλέψω σαν σκλάβος με αμοιβή ζητιάνου
                                                                         κι ούτε για διαμάντια και χρυσό.
                                                               Μα θα δουλέψω σαν σκλάβος για να μάθω πώς
                                                                 να βουλιάξω αυτό το καράβι των τρελλών.

— The Grateful Dead, Ship of Fools

Διαβάζω για το τρελλοκομείο στο οποίο έχει μετατραπεί η καλή μας Κυβέρνηση. Κρίση, λέει, ανάμεσα στους εταίρους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (“Δυστυχώς κάποιοι στη ΝΔ δεν βάζουν μυαλό κι επιμένουν στην προσπάθεια μικροκομματικής εκμετάλλευσης σημαντικών θεμάτων για την πορεία της χώρας και τον ελληνικό λαό. Ας τους μαζέψει κάποιος”, λέει σε ανακοίνωσή του το ΠΑΣΟΚ). Εν τούτοις όμως επιμένουν να μας κυβερνούν και να θέλουν να μας κυβερνήσουν και στο μέλλον. Μα έχουμε και την φαγωμάρα ακόμα και ανάμεσα σε υπουργούς του ίδιου κόμματος οι οποίοι διαφωνούν πάνω σε πολύ σοβαρά ζητήματα (δες Μιτσοτάκη-Μιχελάκη).

Όλα αυτά την ίδια στιγμή που η Τρόικα έχει μουλαρώσει στις απαιτήσεις της μα και που η Κυβέρνηση παριστάνει τον γενναίο εν όψει εκλογών -“Πώς, φίλοι Τροϊκανοί, να απολύσουμε 4.000 ανθρώπους που αύριο θα πάνε να ψηφίσουνε, ε; Θέλετε να συζητάτε με τον Τσίπρα μεθαύριο;” Οι τροϊκανοί βέβαια δεν σκαμπάζουνε από τέτοια -άλλοι βλάκες αυτοί- και νομίζουν πως μπορούν να ζουλάνε και να καταπιέζουν επ’ άπειρον.

Το πρόβλημα είναι πως μέσα στη μέση σ’ αυτό το τρελλοκομείο είμαστ’ εμείς -εσείς κι εγώ, αγαπητοί φίλοι, εμείς που πληρώνουμε το μάρμαρο.

Κι εδώ τώρα κοιτάτε πώς συναντιόνται τα μεγάλα πνεύματα. “Το πλοίο των Τρελλών”, ή “των ηλιθίων”, το ξέρετε. Αλληγορία που αιώνες τώρα εμπνέει την Ευρωπαϊκή τέχνη: ένα πλοίο γεμάτο παλαβούς και άσχετους, χωρίς πλήρωμα και καπετάνιο, που πλέει εδώ κι εκεί χωρίς εφόδια, χωρίς προορισμό. Ξεκινάει ως βιβλίο ενός Sebastian Brant τον 15ο αιώνα για να εμπνεύσει αργότερα τον περίφημο πίνακα του Ιερώνυμου Μπος. Στην συνέχεια θα γραφτούν κι άλλα βιβλία, θα γίνουν και ταινίες με το θέμα αυτό. Θα γίνει και τραγούδι από τους ” The Grateful Dead” και κάπου εδώ θα γίνει και σκίτσο του Βαγγέλη Παυλίδη.
Τα συμπεράσματα και οι αποφάσεις δικά σας και δικά μας.

“I won’t slave for beggars pay.
Likewise, gold & jewels.
But I would slave to learn the way
To sink your ship of fools.”
— The Grateful Dead, Ship of Fools

I read in the news of how our good government resembles a lunatic asylum, not only because of the strained relations between the partners of New Democracy and PASOK, but also between ministers from the same party. And yet, they insist on clinging to the government and they insist that they should also govern us in the future.

All that, while the Troika are stubbornly insisting on their demands and the government playing it tough, with elections coming up in a few weeks. “C’mon, our friends of the Troika, how can we fire 4.000 people when we will have to ask them to vote for us in a few days? Would you rather have to deal with the Left?”

The problem is that in the midst of all that it is you and me, dear friends, it is us that have been paying the prize of stupidity and incompetence.

It is here that geniuses meet. You are familiar with the “Ship of Fools”. An allegory that has long been a fixture in Western literature and art. It depicts a vessel populated by human inhabitants who are deranged, frivolous, or oblivious passengers aboard a ship without a pilot, and seemingly ignorant of their own direction. This concept first appears in a book of the 15th century, to later inspire the famous painting by Bosch. It will then be the inspiration for more books, even movies, a song by the Grateful Dead and a cartoon by Vangelis Pavlidis (that’s me, in case you didn’t know).