Σήμερα, 10 Ιουνίου, το Δίστομο έχει ιερό πένθος, είναι το μνημόσυνο των σφαγιασθέντων παιδιών του από τους Γερμανούς (το χρονικό του ανείπωτου μακελειού το καταθέσαμε εν περιλήψει).

Δεν εκπροσωπώ κανέναν, άρα το κείμενο που ακολουθεί δεσμεύει εμένα και μόνο. Το κείμενο απευθύνεται μόνο σε όσους καλόπιστα με ρώτησαν, δια ζώσης ή στα social Media, γιατί οι Διστομίτες (έτσι, γενικά, όλοι μαζί), μετά από αυτό το οδυνηρό μακελειό, ψήφισαν Χρυσή Αυγή. Το κείμενο, σαφώς, δεν απευθύνεται στους… πλέρια δημοκράτες που με ανίερη ασέβεια προς τις άγρια θερισμένες ζωές, γεμάτοι αυταρέσκεια και ακκιζόμενο εξυπνακισμό, ρωτούσαν αν οι Διστομίτες (πάλι γενικά, όλοι μαζί), θα καλέσουν και τη Χρυσή Αυγή στο μνημόσυνο, για να της αποδώσουν τιμές. Το κείμενο δεν απευθύνεται τέλος, στους θιασώτες του δημοσιογραφικού κιτρινισμού ή σε εκείνους της ευκολίας και του εντυπωσιασμού,( δεν είναι ίδιες οι τρεις κατηγορίες), που ξεσάλωσαν πάνω στην τιμή και την μνήμη ανθρώπων πονεμένων, γιατί νόμισαν ότι έβγαλαν λαβράκι. Και αυτό, παρότι και από τις προηγούμενες εκλογές είχε επισημανθεί σε αρκετούς, ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι!

Πρώτα οι αριθμοί: Το Δίστομο είναι καλλικρατικός δήμος, αποτελούμενος από 4 χωριά («Δήμος Διστόμου, Αραχόβης, Αντίκυρας», συν το Στείρι). Ο καλλικρατικός Δήμος ως μέσο όρο έδωσε στη Χ.Α 7,93% κατατάσσοντάς την 3η, με ποσοστό 7,93%.

Όμως στο ίδιο το Δίστομο η Χρυσή Αυγή ήρθε 6ο κόμμα, με ποσοστό 4,1%, το μισό δηλαδή από αυτό που πήρε σε όλη την Ελλάδα. (Ας συνυπολογίσουμε και το γεγονός ότι στις κάλπες του Διστόμου ψηφίζουν και εργατοτεχνίτες του παρακείμενου εργοστασίου Αλουμινίου, που βρίσκεται στον Οικισμό Άσπρα Σπίτια – παραλία Διστόμου. Δεν έχουν σχέση με το Δίστομο, κατάγονται από όλη την Ελλάδα, και βάσιμα μπορεί να πει κανείς ότι ψήφισαν όπως όλη η Ελλάδα. Σε αυτή την περίπτωση το ποσοστό αβίαστα κατέρχεται στο +-2%. ).

Ιδού τα αποτελέσματα μόνο στη δημοτική Ενότητα Δίστομο – Άσπρα Σπίτια: ΣΥΡΙΖΑ: ψήφοι 445, ποσοστό 31,10%, Ν.Δ.: ψήφοι 283, ποσοστό 19,40%, ΠΑΣΟΚ-Ελιά: ψήφοι 217, ποσοστό 15,17%, ΚΚΕ: ψήφοι 115, ποσοστό 8,05%, Ποτάμι: ψήφοι 69, ποσοστό 4,80%, Χρυσή Αυγή: ψήφοι 59, ποσοστό 4,10%, ΑΝΕΛΛ: ψήφοι 33, ποσοστό 2,30%. Οι αριθμοί αυταπόδεικτα καθιστούν το Δίστομο ένα από τα χωριά-κάστρα της Δημοκρατίας (σ.σ. στο site του ΥΠΕΣ φαίνεται η Χρυσή Αυγή ως 5,03 γιατί είναι ενσωματωμένα και τα αποτελέσματα της κοινότητας του Στειρίου, από δικές τους κάλπες, που όπως και στις εκλογές του ’12 έδωσε στη ΧΑ γύρω στο 6%).

Στα υπόλοιπα χωριά του Δήμου τώρα: Στην Αράχοβα η Χρυσή Αυγή πήρε 10.02% και στην Αντίκυρα 9.65 – στο Στείρι είπαμε. Έτσι βγαίνει ο μέσος όρος του 7,93%. Αυτό το ήξεραν οι δημοσιογράφοι που ασχολήθηκαν με το θέμα, ή όφειλαν να το ξέρουν. Ένα κλικ στο site του ΥΠΕΣ αρκούσε. Αλλά τότε δεν θα εντυπωσίαζαν το πανελλήνιο, αφού λόγω σφαγής το Δίστομο πουλάει!

Θα πει κάποιος, και 2% να ήταν, πάλι πολύ είναι για το συγκεκριμένο χωριό. Έχω δυο απαντήσεις: α) Όταν όλοι γίνουμε μια κοινωνία αγγέλων, αυτό το 2% δεν θα υπάρχει. β) Στα σοβαρά τώρα, και επειδή στα χωριά οι άνθρωποι γνωριζόμαστε καλά μεταξύ μας, και καθένας ξέρει τι, και γιατί, ψηφίζει ο άλλος: Η συντριπτική πλειοψηφία αυτού του μικρού ποσοστού είναι κυρίως ηλικιωμένοι, που δεν ψήφισαν φιλοναζιστικά αλλά… αντικομμουνιστικά!

Ο αντικομμουνισμός που διέπει πλέον μικρό μέρος των μεγάλης ηλικίας κατοίκων, και ελαχιστότατων νέων (μετρούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού), δεν είναι ιδεολογικός. Είναι βιωματικός. Έρχεται από παλιά, από τις εποχές της φωτιάς .Βλέπετε το Δίστομο είχε την «τύχη» να βρεθεί σε διακεκαυμένη ζώνη, στους δίσεκτους καιρούς. Εκτός από τον απόλυτο τρόμο της σφαγής, έζησε και άλλα. Είχε ας πούμε – μεταξύ άλλων – και τον δικό του μικρό «Μελιγαλά», μέσα στο τόσα που γίναν, ένθεν κακείθεν, σε όλη την επικράτεια, εκείνη την ταραγμένη εποχή. Και όταν στη μέση υπάρχει αίμα, οι πολιτικώς ορθές σκέψεις, αυτών που μεγάλωσαν σε ήρεμες εποχές εύκολων «αγώνων» («μα στην εποχή μας», «μα μετά από τόσα χρόνια», «μα η κοινωνία προχωράει»), ακούγονται ως ιδεαλιστικά ρομαντικά φληναφήματα. Στους ανθρώπους το αίμα έχει μνήμη…

Και κάτι τελευταίο: Αυτό το περί των Ναζί που έσφαξαν το Δίστομο, ως μαζική κοινωνική συνείδηση, είναι «καινούργιο φρούτο». Μπήκε στη επικαιρότητα και τον δημόσιο διάλογο, μετά την εκλογική άνοδο της Χ.Α. Οι κάτοικοι κάποιας ηλικίας, γεωργοί, ποιμένες, γενικά ξωμάχοι, δεν ήταν πολιτικοί επιστήμονες να κάνουν τέτοιους συσχετισμούς, διαχωρισμούς και αναλύσεις. Ήξεραν αυτό που βίωσαν με τρόμο : πήγαν οι ΓΕΡΜΑΝΟΙ κατακτητές στο χωριό τους και τους έσφαξαν. Τόσο απλά, καθαρά και βιωματικά…

Αυτά, και όποιος θέλει τα κατανοεί…

ΥΓ: Οι κοινωνίες αλλάζουν, μεταλλάσσονται, εξελίσσονται. Οι ιδέες τους διευρύνονται. Τίποτα δεν μένει ακίνητο στο χρόνο. Ενίοτε και η κρίση εξασθενεί – όσον αφορά τουλάχιστον στις αιτίες ή στις ερμηνείες των γεγονότων. Γιαυτό υπάρχουν οι εκδηλώσεις τιμής και μνήμης, για να διατηρούν ζωντανή την ανθρώπινη θυσία και να μεταφέρουν την γνώση στις επόμενες γενιές. Σε αυτή τη διαδικασία προσφέρουν κάκιστη υπηρεσία, τόσο οι πατριδοκάπηλοι, που οργίασαν ιδιαίτερα μετά τον εμφύλιο και ως τις μέρες μας, όσο και οι ξιφήρεις δημοκράτες νέας σοδιάς, που με εισαγγελική ανελαστικότητα και υστερική αυταρέσκεια, καταγγέλλουν ανθρώπους που έχουν πονέσει και έχουν πληρώσει με αίμα. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για την περίπτωση του Διστόμου…

Γιάννης Σιδέρης