“Μάλιστα, λοιπόν… ψιθύρισε η νεαρή κοπέλλα απέναντί μου ρίχνοντας λοξές ματιές στο κινητό της το οποίο από την στιγμή που καθήσαμε σε εκείνη την τυπική αίθουσα συνεντεύξεων – συμβουλίων, δεν σταμάτησε να κτυπά. Κάποιες καρδούλες και φιλάκια στην οθόνη καλύφθηκαν με ένα αμηχανο χαμόγελο με τις σελίδες του ατσαλάκωτου βιογραφικού μου. Έχετε πράγματι ένα αξιόλογο βιογραφικό μου είπε αλλά…αλήθεια πώς θα ήταν να έχω σε μια δουλειά προιστάμενο κάποιον που θα μπορούσε να είναι παιδί μου; Μήπως αυτό δεν θα ήταν ένα μεγάλο πρόβλημα;
Ήμουν σιωπηλός…Ύστερα αποφάσισα να μιλήσω μετά από μια μικρή απαραίτητη παύση για να επιλέξω το είδος της απάντησης που έπρεπε να πάρει.

– Θέλετε να μου πείτε πως είμαι πολύ μεγάλος για αυτή την δουλειά; απάντησα.
“Ακριβώς” ψιθύρισε η κοπέλα.

Την ρώτησα αν αυτό ήταν παράνομο – είμαι σίγουρος πια ότι πρέπει να είναι – και τότε με φανερή δυσκαμψία στον λόγο, είπε ότι αν ήταν παράνομο δεν θα βρισκόμαστε να συζητάμε τώρα σε αυτή την αίθουσα, οπότε δεν πρόκειται για διάκριση.

“Αυτό είναι ψευδές”, είπα, αλλά ακόμα και όπως το είπα, ήξερα ότι δεν έχει καμμία μα καμμία σημασία.

Σας φαίνεται απίθανο να συμβεί κάτι τέτοιο; Όχι φυσικά. Οι περισσότεροι στην ηλικία μου που επικρέμεται εδώ και καιρό ως βαρειά κληρονομιά πάνω από την ύπαρξή μου, αν έχει τύχει να βρεθούν χωρίς εργασία – και γνωρίζω πολλούς, μα πάρα πολλούς – έχουν εισπράξει με οποιονδήποτε τρόπο αυτή την Διάκριση, αυτού του είδους τον Ρατσισμό.

Τι πρέπει να κάνει κάποιος όταν υφίσταται αυτού του είδους τα σχόλια; Τι θα μπορούσε να κάνει ενάντια σε κάποιον δυνητικό εργοδότη που δεν γνώρισε ποτέ επειδή ένας “τρίτος” άνθρωπος (που συνήθως βαριέται ή σιχτιρίζει την κακή του τύχη που έχει να κάνει αυτή την κουραστική δουλειά ενώ το ροζ κινητό του τηλέφωνο τον καλεί σε “χώρες μαγικές”) του είπε, σέρβιρε έστω και με πλάγιο τρόπο ένα ακατάλληλο σχόλιο για την ηλικία του; Οι αποκαλούμενες περιπτώσεις αποτυχίας για πρόσληψη λόγω ηλικίας είναι γνωστό ότι είναι δύσκολο να αποδειχθούν. Όσο ο κάθε οργανισμός ή εταιρεία μπορεί να επικαλεστεί χίλια δυο πράγματα που τον οδήγησαν να επιλέξει και να προσλάβει κάποιον που είναι κατάλληλος για την εργασία, πώς κάποιος άλλος θα μπορούσε ποτέ να αποδείξει ότι απορρίφθηκε εξαιτίας της ηλικίας του;

Η διάκριση λόγω ηλικίας είναι παντού. Ακούω περισσότερα παραδείγματα διακρίσεων λόγω ηλικίας από όσα ακούω σχετικά με τις διακρίσεις λόγω φύλου, τις φυλετικές διακρίσεις και κάθε άλλο είδος. Πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει επειδή ορισμένοι εργοδότες πιστεύουν ότι οι ηλικιωμένοι εργαζόμενοι δεν είναι τόσο ευκίνητοι (;) ή ίσως δεν είναι τόσο εύκολο να εκπαιδευτούν. Κάποιοι από αυτούς ανησυχούν αναμφίβολα ότι ένα άτομο μεγαλύτερης ηλικίας είναι αναγκαστικά υπερτιμημένο και με μια διαφορετική εμπειρία και φιλοσοφία δουλειάς η οποία είναι πιθανόν να βλάψει την ήδη καλά και στρωμένη τους δουλειά.

Συμφωνείτε; Αυτό είναι γελοίο, βέβαια. Οι νεότεροι άνθρωποι είναι εξίσου πιθανό να εγγυηθούν μια καλύτερη απόδοση, όπως όμως το ίδιο ακριβώς και οι παλαιότεροι. Πολλοί ώριμοι υπάλληλοι ενδιαφέρονται περισσότερο για την πρόκληση της δημιουργίας, της βιωσιμότητας της επιχείρησης (άρα και της δικής του) και το περιβάλλον από ό, τι ίσως ένας νεώτερος που μπορεί αρχικά οραματίζεται μια σταδιοδρομία …πυραυλοκίνητη και την οποία όταν διαπιστώσει πως μάλλον είναι απίθανο να πετύχει σε μια χώρα που μαστίζεται από την ανεργία και την κρίση, απομυθοποιεί, ξεφουσκώνει και από εργασία την θεωρεί πάρεργο χωρίς κανένα απολύτως ενδιαφέρον.

Επιτέλους όμως ας μιλήσουμε. Μιλάμε για τα ομόφυλα ζευγάρια, μιλάμε για το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό του φύλλου, του χρώματος, της θρησκείας, της πολιτικής τοποθέτησης, αλλά δεν μιλάμε για την ηλικία. Η διάκριση λόγω ηλικίας είναι εδώ, το τέρας του παραμυθιού , και επιμένει.

Είναι νόμιμο ή και ηθικό να απορρίπτεται κάποιος που ζητά εργασία επειδή είναι πάνω από σαράντα, ή πενήντα αλλά είναι παράνομο να αρνείται κάποιος να προσλάβει κάποιον επειδή είναι ομοφυλόφιλος ή Αιγόκερως, ή Ολυμπιακός ή vegan, ή του αρέσει ο Λάνθιμος… ;

Με άλλα λόγια, οι μεγαλύτεροι που αναζητούν εργασία ίσως και να είναι οι μόνοι που υφίστανται διακρίσεις και ας λένε κάποιοι πως…Είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα. Δεν είμαστε..Κάποιοι στον Τιτανικό είχαν βάρκες ή αυτοσχέδια σωστικά μέσα και κάποιοι αφέθηκαν να βουλιάξουν στην λήθη του παγωμένου βυθού.

 Νίκος Βασιλειάδης

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr