Ηλίας Καραβόλιας 

To Microsoft Offfice είναι το λογισμικό που δεν λείπει απο καμία επιχείρηση, δημόσια ή ιδιωτική. Στο πρόγραμμα Word γνωρίζουν οι πάντες ότι μπορεί να γράφουν κείμενα (texts). Στο Excel αποτυπώνονται λογαριασμοί, προβλέψεις, νούμερα,  εξισώσεις, αριθμητικές προβολές, ποσοτικοποιημένες προσδοκίες, κοστολογημένες παράμετροι κ.α.

Ομολογώ ότι χωρίς τα φύλλα (spreadsheets) του Excel δεν μπορώ σαν οικονομολόγος να βγάλω συμπέρασμα για την βιωσιμότητα ενός επιχειρηματικού ή επενδυτικού πλάνου (άσχετα αν δεν τα πάω καλά με τις Μακροεντολές και την πολύπλοκοτητα τους). Με λίγα λόγια, ενώ το Word είναι χρήσιμο για δελτία τύπου, ομιλίες, ποιήματα, εκθέσεις ιδεών, το Excel σε “φυλακίζει” στα κελιά του και σε κάνει να χάνεσαι σε αριθμούς και εξισώσεις. Είναι ουσιαστικά η tabula rasa για το λογιστήριο κάθε επιχείρησης, κυβέρνησης,οργανισμού.

Οι τεχνοκράτες της ελληνικής κυβέρνησης (τεχνικά κλιμάκια) πρέπει λογικά να ξέρουν να χειρίζονται το πρόγραμμα Excel το ίδιο καλά με τους τεχνοκράτες της Ε.Ε και του ΔΝΤ. Και υποθέτω ότι πρέπει να γνωρίζουν πώς να παραμετροποιούν τα περίφημα ισοδύναμα μέτρα που μας ζητούν επίμονα οι δανειστές, για να πειστούν οτι δεν θα ξαναγράψουμε έλλειμμα. Δουλειά της πολιτικής ηγεσίας (των τεχνοκρατών μας) είναι να φροντίζει το αυτονόητο: να ορίζει τις παραδοχές με βάση τις περίφημες κόκκινες γραμμές. Και φυσικά, χωρίς ορθολογικές παραδοχές και χωρίς προβλέψεις, ούτε αριστοποίηση ούτε παραμετροποίηση δεδομένων μπορεί να επιτευχθεί. Οι αποκλίσεις θα φαίνονται πάντα στην προβολή των τωρινών δεδομένων, εάν οι οι μακροεντολές ενσωματώνουν ανορθολογικές παραδοχές (πχ 350 εκατ. ευρώ απο επαναδειοδότηση τηλεοπτικών σταθμών).

Δυστυχώς οι ΕΘνικοί Λογαριασμοί, δηλαδή η Μακροοικονομική Λογιστική, δεν μπορούν να αποτυπωθούν ούτε σε πρόγραμμα Word , ούτε καν σε …Powerpoint (πρόγραμμα για παρουσιάσεις, διαλέξεις, σχεδιαγράμματα). Αυτά που ζητούν επίμονα οι δανειστές είναι τα λογιστικά φύλλα από το Excel του μαγαζιού που λέγεται Ελλάδα.

Σαφέστατα, η Ελλάδα – και καμία χώρα – δεν είναι επιχείρηση. Οφείλει όμως να τηρεί λογιστήριο, βιβλία, ισοζύγια. Και να έχει μελέτες βιωσιμότητας των προβλέψεων για πλεόνασμα, για αύξηση του ΑΕΠ, των δημοσίων εσόδων, των δαπανών, των εμπορικών ισοζυγίων κ.α.

Προσωπικά, μισώ τα λογιστικά φύλλα του Excel. Φυλακίζουν το πνεύμα, βάζουν σε κελιά τις ανθρωποώρες, την παραγωγή, την δημιουργικότητα, την απασχόληση. Αλλά χωρίς αυτά τα κελιά, ούτε μια ρεσεψιόν σε ξενοδοχείο μπορεί να λειτουργήσει, ούτε μια πολυεθνική επιχείρηση. Αν δεν παραδώσει πχ. ο επενδυτής πλάνο με Excel στην τράπεζα, δάνειο δεν βλέπει.

Μπορεί να υπεραπλουστεύω την κατάσταση, αλλά νομίζω οτι η διαπραγμάτευση με τους δανειστές μας εξ αρχής έπασχε κάπου εκεί. Ναι, αυτοί ζητάνε εξοντωτικές οριζόντιες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, ζητάνε άνοδο στους συντελεστές ΦΠΑ και σε άλλους φόρους, αλλά και εμείς ξεκινήσαμε αυτή την 4μηνη διαπραγμάτευση δίνοντας μάλλον πολλές σελίδες…Word στους δανειστές, και ελάχιστες σελίδες Excel. Δυστυχώς, έτσι είναι τα πράγματα για τον κάθε υπερχρεωμένο που πάει να διαπραγματευτεί: πρέπει να πείσει με νούμερα, όχι με λόγια.

Σε καμία περίπτωση αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι οι δανειστές μας λειτούργησαν εκβιαστικά και μέσω της ΕΚΤ μας οδήγησαν σε πιστωτική ασφυξία. Και συνεχίζουν το μαρτύριο της σταγόνας, ώστε η συμφωνία να έχει τελικά περιοδικές καταβολές ρευστότητας. Δηλαδή, μόνιμη εποπτεία ως προς τις εκταμιεύσεις και την συμφωνία.
Μια κυβέρνηση με κορμό την Αριστερά, όφειλε να γνωρίζει το βασικό συστατικό στοιχείο αποτύπωσης του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού: στα κελιά του Excel “φυλακίζεται” και υποθηκεύεται το μέλλον μιας χώρας, όσο πειστικός και αν είναι ο πολιτικός λόγος ή οι μεταρρυθμιστικές προθέσεις που αποτυπώνονται στο Word.

Σε όλα τα βιβλιοπωλεία