Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος είναι αθλητικός δημοσιογράφος

The Nowhere men / Michael Calvin – arrow books, 2014

Ο πιτσιρικάς Raheem Sterling παίζει ποδόσφαιρο σε κάποιο πάρκο. Το τηλεφώνημα πέφτει…

«Κατέβα γρήγορα εδώ. Αυτό το παιδί είναι κάτι ξεχωριστό».

Ένα άλλο πιτσιρίκι παίζει ποδόσφαιρο στην κατηγορία κάτω των εννέα. Ο διαιτητής, scout της Arsenal, τον πείθει μετά το τέλος του αγώνα να γίνει μέλος των ακαδημιών της Arsenal. Το όνομα του…Jack Wilshere.

Καλώς ήρθατε στις κρυμμένες φυλές του ποδοσφαίρου. Στους ανιχνευτές ταλέντων, τους επονομαζόμενους και scouts, αυτούς που ανακαλύπτουν τα αστέρια του αύριο.

Όλοι ξέρουν τι κάνουν οι scouts. Κανείς όμως δεν γνωρίζει ποιοι είναι. Μέχρι τώρα! Αυτή είναι η πραγματική ιστορία των ανθρώπων αυτών. Αυτοί είναι οι « Nowhere Men».

Για χρόνια το scouting γινόταν από τους ίδιους τους προπονητές. Σήμερα οι scouts καλύπτουν το κομμάτι αυτό. Αυτοί είναι τα μάτια και τ’ αυτιά του. Κρίνουν τον κάθε πιτσιρικά με συγκεκριμένα κριτήρια απόδοσης. Η δουλειά τους είναι επιστήμη, σωστός χρονισμός, συναισθηματική εξυπνάδα, διάθεση, αφοσίωση και τέλος, διαίσθηση. Το μέλλον τους αβέβαιο και τα χρήματα αστεία έως ανύπαρκτα. Σαράντα πέννες το μίλι! Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Steve Jones της Sheffield. 232.000 χιλιόμετρα σε τέσσερα χρόνια. Τέσσερις λίρες για έξη ώρες δουλειά!

Οι scouts πέρα από το να βρουν ταλέντα ποδοσφαιρικά, έχουν και πρέπει να παίζουν τον ρόλο του καθοδηγητή – δασκάλου. Η καλύτερη ηλικία είναι τα έξη έως δώδεκα χρόνια. Η απόσβεση γίνεται στα επόμενα δέκα με δώδεκα χρόνια. Η λέξη αφοσίωση που ανέφερα πριν, αποτελεί το Α και το Ω στο λεξιλόγιο τους. Άνθρωποι ταγμένοι. Από το χάραμα μέχρι τα βαθιά μεσάνυχτα στη γύρα και με το τηλέφωνο στο χέρι ή ακουμπισμένο δίπλα στο μαξιλάρι.

Για όλους αυτούς τους ανθρώπους, το δώρο σε όλη αυτή την υπερπροσπάθεια, ένα μονάχα. Η εξέλιξη του πιτσιρικά. Από τα 10.000 παιδιά των ποδοσφαιρικών ακαδημιών στην Αγγλία, μόλις το 1% θα βγάλει χρήματα από το επάγγελμα του ποδοσφαιριστή. Τα 2/3 από αυτούς που θα υπογράψουν επαγγελματικό συμβόλαιο στα 18 τους, στα 21 θα έχουν τελειώσει την καριέρα τους!

Αυτά είναι κάποια από τα στοιχεία, από τις μοναδικές ιστορίες που περιγράφει ο δύο φορές βραβευμένος δημοσιογράφος ως καλύτερος αθλητικός συντάκτης της χρονιάς Michael Calvin, στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο, «The Nowhere Men». Βιβλίο που βραβεύτηκε στα British Sports Book Awards του 2014 ως το ποδοσφαιρικό βιβλίο της χρονιάς.

Το να είσαι scout είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο, κάτι πολύ ξεχωριστό. Είναι τρόπος και μαζί στάση ζωής. Χρειάζεται απόλυτη ψυχική ισορροπία και όχι δεν γίνεται από dvd, δεν γίνεται από την τηλεόραση. Εκτός και αν έχεις τηλεόραση καμιά εκατοστή μέτρα, ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο δηλαδή. Αλλιώς πώς είναι δυνατόν να κρίνεις τον παίχτη όταν δεν βλέπεις συνεχώς όλες του τις κινήσεις;! Το ποδόσφαιρο όσο και να έχει εξελιχθεί, όσο και αν τα στατιστικά νούμερα βοηθούν, το μόνο που κάνουν, είναι να συμπληρώνουν την εικόνα. Το ποδόσφαιρο θα χρειάζεται πάντα αυτές τις ψυχές. Αυτούς που στέκονται πίσω από το τέρμα, πάνω στη γραμμή. Οδηγούν χιλιάδες χιλιόμετρα μα κυρίως στερούνται άπειρες στιγμές προσωπικές. Αυτός όμως είναι ο τρόπος ζωής που επέλεξαν και που δεν θα τον άλλαζαν ποτέ.

Πάντα θα βάζουν το ποδόσφαιρο πριν και πάνω απ’όλα. Επάγγελμα απόλυτα ανθυγιεινό και με τεράστιο συναισθηματικό κόστος. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως όταν φύγει ο εκάστοτε προπονητής, μέσος όρος διάρκειας οι 18 μήνες, αυτοί παίρνουν την άγουσα μαζί του. Όλοι τους όμως το ίδιο ονειροπόλοι, όλοι τους με την ίδια φλόγα στην ψυχή. Σε όρους Χόλιγουντ, είναι φιγούρες με όψη αγγέλων με πρόσωπα βρώμικα, έτοιμοι για μία νέα διαδρομή, για άλλο ένα παιχνίδι, για ακόμα ένα όνειρο.

Ο scout πρέπει και έχει χρέος να το χαρεί αυτό το ταξίδι, γιατί δυστυχώς δεν κρατάει για πάντα. Είναι βλέπετε ο τρόπος του ποδοσφαίρου. Είναι ο νόμος του ποδοσφαίρου.

   * Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr