Μπορεί  ο Biden να δαπανήσει το τεράστιο ποσό 1,9 τρις για νοικοκυριά, επιχειρήσεις και δημόσιες επενδύσεις (έρευνα, υποδομές, αλυσίδες εφοδιασμού/προμηθειών), μπορεί με αυτά να δημιουργήσει θέσεις εργασίας 5 εκατομμυρίων ατόμων μέσα στο 2021, όμως άλλο είναι το σημαντικό που περνάει στα ψιλά των εφημερίδων : ο κατώτατος μισθός θα υπερδιπλασιαστει.

Tα 7,25 δολάρια την ώρα θα γίνουν 15 δολάρια! Και επειδή θα βιαστεί κάποιος να πει ότι αυτό μειώνει τα κέρδη των επιχειρήσεων, ας μελετήσει ξανά τα πραγματικά Οικονομικά. Και πάμε παρακάτω. Θα γίνει κούρεμα  στα ομοσπονδιακά φοιτητικά/στεγαστικά/επιχειρηματικά δάνεια. Θα πάνε  70 δις για κολέγια αφροαμερικανών/λατίνων μεταναστών. Και το πιο ”αντι-καπιταλιστικό”; Αύξηση φορολογίας για υπερκέρδη εταιρειών αλλά και ατομικά εισοδήματα άνω του 1 εκατ. δολαρίων. Ειδικά για όσες επιχειρήσεις και πρόσωπα τα κερδίζουν εκτός ΗΠΑ. Αν κάπου λοιπόν βλέπουμε ιστορικά για πρώτη φορά τον επιβεβλημένο νεοκρατισμό της παράλληλης τόνωσης προσφοράς/ζήτησης, είναι στον αμερικανικό καπιταλισμό. Γι’ αυτό θα ανακάμψει πιο γρήγορα απο τις ευρωπαϊκές οικονομίες. Όσα τρις και δις αν μοιράσουν στην ευρωζώνη, δεν τολμούν να κάνουν αναδιανομή πλούτου και δεν τολμούν να αυξήσουν τον μισθό. Ποτέ δεν θα τρέξουμε πιο γρήγορα απο ΗΠΑ (και Κίνα), διότι πολύ απλά εκεί τα κέρδη γεννούν καλύτερους μισθούς. Με κρατική εντολή ! Στην ΕΕ γίνεται το αντίθετο: οι χαμηλοί μισθοί γεννούν κέρδη. Αυτή είναι η διαφορά. Μην ψάχνετε λοιπόν τι θα γίνει όταν κάποτε θα τελειώσουν οι αποζημιώσεις ειδικού σκοπού, οι επιστρεπτέες προκαταβολές, τα προγράμματα ενίσχυσης, ελπίζουμε όχι πριν την πανδημία. Αυτό το οικονομικό μοντέλο δεν είναι μεσοπρόθεσμα βιώσιμο. Η ξεχασμένη συνάρτηση της καθημερινότητας (εργατικού μισθού -επιχειρηματικού κέρδους) δεν ισορροπεί ποτέ απο μόνη της. Δεν υπάρχει το αόρατο χέρι. Πίσω δηλαδή απο τον αναγκαστικό  μή-προσωρινό ρόλο του Κράτους ως καθολικού εργοδότη, στις ΗΠΑ δεν περιμένουν να λειτουργήσει έτσι απο μόνη της η περίφημη αποτελεσματικότητα των αγορών, η περίφημη καθολική αποδοτικότητα των ιδιωτικών επενδύσεων. Όλες οι θεωρίες ανάπτυξης στηρίζονται στην επιδότηση της καινοτομίας, της τεχνολογίας αιχμής, των δημοσίων υποδομών. Αλλά κυρίως στην αύξηση του μισθού και στην χρηματοδότηση των φτωχών(ναι, όπως το ακούτε) απο τα υπερκέρδη των εταιρειών- κολοσσών. Τόσο απλή έπρεπε να είναι η εξίσωση πίσω απο την Μεγάλη Επανεκκίνηση…

“ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΣΕ ΔΕΚΑ ΠΡΑΞΕΙΣ”, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΙΛΝΤΙΣΙ