Ανοιχτή πόρτα

The End!, του Νίκου Βασιλειάδη

Spread the love

Ζούμε σε έναν αιώνα που λογικά η ανάπτυξη της τεχνολογίας θα έπρεπε να μειώνει τις ώρες εργασίας υπέρ της ανάπαυσης, της διασκέδασης, της ελεύθερης σκέψης, του αθλητισμού, του πολιτισμού και της οικογένειας, για τον κάθε εργαζόμενο. Σωστά;….Λάθος!

Μόλις χθες το φασιστικό μόρφωμα της Αυστρίας αναπολώντας την χρυσή εποχή του Μεσαίωνα επανέφερε τις εργασιακές σχέσεις στο σημείο εκείνο που οι εργαζόμενοι δούλευαν σκλάβοι με ανταμοιβές πείνας. Και αυτό για να μην κατηγορούμε μόνο τους ολίγον από Γερμανούς ( αυστριακούς) με την ανοχή της φιλάνθρωπης Ε.Ε. η οποία συνεχίζει να υπόσχεται την γη της επαγγελίας αλλά όσο περνούν τα χρόνια γίνεται και πιο ξεκάθαρο το target group αυτού του παραδείσου.

Τα πολλά λόγια και τα δάκρυα είναι άνευ ουσίας. Θέλουν σκλάβους, φτιάχνουν σκλάβους! Και γιαυτό έχουν ένα ναρκωτικό πανάρχαιο στην διάθεσή τους. Τον Μιθριδατισμό. Ο Μιθριδατισμός είναι ο εθισμός της κοινής γνώμης στις πιο βάναυσες παραβιάσεις κανόνων της αντικειμενικής, κοινωνικής και πολιτικής ηθικής. Η απάθεια απέναντι σ’ αυτές τις παραβιάσεις, η αδιαφορία μπροστά σε όσα σημαντικά για το παρόν και το μέλλον συμβαίνουν.

‘Άνθρωποι που δεν αντιδρούν, δεν εξεγείρονται, αμέτοχοι με μουδιασμένες συνειδήσεις. Μια κοινωνία παρασιτική, δίχως ηθική, δίχως αναστολές, δισταγμούς, φράγματα ή, έστω, προσχήματα. Αυτό βιώνουμε ως ελληνική και ευρωπαϊκή κοινωνία, τον Μιθριδατισμό. Έχουμε σιγά-σιγά αρχίσει να συνηθίζουμε. Έχουμε πάθει συλλογικό μιθριδατισμό, διό και δεν αντιδρούμε όταν καίγεται το σπίτι του διπλανού μας. Το πιο τραγικό δε, που άκουσα χθες , σε παρέα: «Ας είχα δουλειά και δεν θα έλεγα όχι ούτε για 16 ώρες». Καταλάβατε τώρα; Πρώτα σε αφήνω άνεργο και πεινασμένο για μεγάλο χρονικό διάστημα, και ύστερα σου πετάω στην καταιγίδα καταμεσής στο πέλαγος ένα σκωροφαγωμένο σωσίβιο και συ αρπάζεσαι, θέλοντας να βρεις απελπισμένα έναν κάποιο τρόπο να σώσεις την ζωή που …δεν έχεις… the end!

Νίκος Βασιλειάδης

llll.png  

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
Kostis A. Makris
Θυμάμαι τον Ιούνιο του 2017…, του Κωστή Α. Μακρή
364 μέρες + μια του Αγίου Βαλεντίνου!, του Γιώργου Σαράφογλου
Η πολιτική ως κοινωνική αντιστάθμιση του κινδύνου, του Ηλία Καραβόλια

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.