Πόρτα στην Πολιτική

Θα κατέβω στις εκλογές, αλλά δώσε και κάτι από “Ελιά”, μπάρμπα, της Τζίνας Δαβιλά

Spread the love

Και όμως … η ξετσιπωσιά ψηφοθηρεί!

Το να συμμετέχει κάποιος σε ένα ψηφοδέλτιο δεν είναι κακό. Ή μάλλον είναι κακό, όταν στοχεύει στην προσωπική του προβολή και μόνο. Ίσως και στην απόκτηση χρημάτων, δεδομένου πως ακόμα η νοοτροπία πως όποιος ασχοληθεί με τα κοινά έχει το δικαίωμα να βάλει το δαχτυλάκι στο μέλι. Άλλωστε ποιςο θα τον ελέγξει; Αυτό βέβαια μέχρι πρότινος, μιας και γίνεται φιλότιμη προσπάθεια για να μπει τάξη. Το αν αυτή δεν είναι ευρέως αποδεκτή, συμβαίνει για δυο λόγους: αφ’ενός γιατί βολεύει να μην ελέγχονται μηχανισμοί που εν τη γενέσει τους δεν είναι καθαροί, αφ’ετέρου γιατί είναι τόσο βαθιά η διαφθορά που κάθε φορά που κάτι ξεκαθαρίζει, η δυσωδία που υπάρχει στο βάθος την επικαλύπτει.

 

Στο θέμα μας περί υποψηφιοτήτων. Θα δούμε πολύ κόσμο να κατεβαίνει στις εκλογές με τον ένα ή τον άλλο συνδυασμό. Δυστυχώς, εκείνοι που θα είναι αμόλυντοι, ακομμάτιστοι και χωρίς κομματικό παρελθόν, θα είναι ελάχιστοι. Σαν την μύγα μες το γάλα να πούμε. Άντε και αν καταπιώ το χάπι του κομματισμού. Αυτό όμως του δίπορτου, μού κάθεται πολύ βαρύ.

 

Μαθαίνω πως υποψήφιος/α στις επερχόμενες εκλογές που χρόνια προσπαθούσε να συνταχθεί σε διάφορους συνδυασμούς, αφού κατάφερε να αυτοφορεθεί καπέλο σε νυν υποψήφιο, την περασμένη εβδομάδα πηγαίνοντας στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, προσπάθησε να μπει και στον κομματικό συνδυασμό που λέγεται «Ελιά». Το’φερε από δω, το ξανάφερε από κεί, έφαγε πόρτα και κάθισε στ’αυγά του/της.

 

Η δημοσιογραφική δεοντολογία μου, αλλά και το ήθος μου ως άνθρωπος, δεν μου επιτρέπουν να αναφερθώ ονομαστικά. Άλλωστε οι ψηφοφόροι καλά θα κάνουν να επιλέξουν όχι συνδυασμούς κομμάτων, αλλά πρόσωπα. Ποιοι θα ήθελαν να πουν για τους εαυτούς τους δυο πράγματα. Ποιοι αξίζουν την εμπιστοσύνη τους, ποιοι έχουν αποδείξει με τη στάση ζωής τους ότι δεν έχουν φαιδρότητα στην καθημερινότητά τους.

 

Για να μπορεί, όμως, κάποιος να κρίνει με αυτό τον τρόπο, θα πρέπει να μην φορά γυαλιά που ωραιοποιούν καταστάσεις. Ούτε και να πείθεται από τον τρόπο που ο κάθε απίθανος (λέμε τώρα) αυτοπροσδιορίζεται. Χρειάζεται καθαρό μυαλό, ευαισθησία, διακαή ανάγκη για καθαρό ουρανό. Να μυρίζει φρεσκάδα και αξιοπρέπεια το προτεινόμενο πρόσωπο που διεκδικεί ψήφο. Και σε τούτο το σημείο, φοβάμαι, πως χωλαίνει ο έλληνας. Ακόμα μεθά από την ικανότητα κάποιων, να κάνουν τα μαύρα άσπρα. Και είναι ακόμα το καλύτερο αφροδισιακό να σου επιτρέπεται να ακουμπήσεις αυτόν που έχει μια κάποια εξουσία. Σχεδόν οργασμικό. Αλλά η επόμενη μέρα (της επιλογής προσώπων εννοώ) είναι πολύ κοντά και εξαιρετικά μακριά για να διορθωθούν οι λαθεμένες αποφάσεις.

   * Το άρθρο χορηγούν τα Pane di Capo, για delivery 2241003600 

 

SHARE
RELATED POSTS
Μια φορά φασίστες – πάντα φασίστες, του Κώστα Αρβανίτη
Το άρθρο Τσίπρα στη Le Monde: Ρίχνει την ευθύνη σε εταίρους και Θεσμούς
Με τον Αμερικανό Γερουσιαστή του Δημοκρταικού Κόμματος ο κος Νικητιάδης , υποψήφιος Ευρωβουλευτής
1 Comment
  • ανώνυμος
    15 Μαρτίου 2014 at 14:36

    οκ το πιάσαμε το υπονοούμενο, εσείς δεν θα πάτε με το Ποτάμι;

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.