Γιάννης Παπαϊωάννου 

Τρίο Μουτσάτσος τους ονόμασε ο Γιώργος Οικονιμίδης [Φώτης Πολυμέρης, Γιώργος και Μπάμπης Μαλλίδης], χώρισαν, παρέμειναν όμως φίλοι, ακουληθησε ο καθένας τους την δική πορεία. O Πολυμέρης με την καταπληκτική του φωνή σόλο καριέρα, ο Γιώργος Μαλλίδης στην σύνθεση και ο αδελφός του Μπάμπης μουσικός στα μαγαζιά και στο studio παίζοντας κιθάρα 6χορδη, 12χορδη, μπαγλαμά. Ο Μπάμπης έχει παίξει σε χιλιάδες ηχογραφήσεις, ήξερε να διαβάζει παρτιτούρα και έγραφε στο γόνατο που λέμε τις νότες για τους υπόλοιπους. Mια μέρα έχει φέρει μια κιθάρα ο Άκης Πάνου που έχει κατασκευάσει ο ίδιος, την παίρνει ο Μπάμπης, παίζει και του λέει “ρε Άκη, τι κιθάρα είναι αυτή που έφτιαξες, πανάλαφρη και με απίστευτο ήχο,πάρτην,στην χαρίζω”. E, από τότε έπαιζε μόνο με αυτήν.

Ο μπάρμπα Μαθός, πάντα με το χαμόγελο, έπαιζε μόνο ταραμπούκα στα δημοτικά και για πολλά χρόνια δίπλα στην Ρόζα Εσκενάζυ. Ο Γιώργος Θεοφιλόπουλος μόνο κλασικό όρθιο μπάσο, ήξερε πολύ καλά να διαβάζει μουσική, το βράδυ στο μαγαζί, τα χαράματα να αντιγράφει παρτιτούρες για όλα τα όργανα και μετά στο studio για ηχογράφηση. Θυμάμαι σε ένα δίσκο του Ζαμπέτα την ώρα που παίζουν ακούγετε ένας θόρυβος στα ακουστικά, μου κάνει νόημα ο Ζαμπέτας, τι τρέχει και του δείχνω τον Θεοφιλόπουλο που κοιμάται, ροχαλίζει και παίζει ταυτόχρονα στον ρυθμό!

Ο Γιάννης Βασιλόπουλος να παίζει κλαρίνο και να νομίζεις ότι ακούς ψαλμωδία μέσα στην εκκλησία, ο Βασίλης Σούκας να μου λέει ότι το δημοτικό κλαρίνο δεν διδάσκεται, πρέπει να έχεις βιώματα και ο Μπάρμπα Τάσος Χαλκιάς να παίζει Ηπειρώτικο μοιρολόι, να κρατάει τενούτες και οι μουσικολόγοι από τον ΟΗΕ να τον κοιτάνε χωρίς να καταλάβουν πότε και από που παίρνει ανάσες.

Ο Βασίλης Ηλιάδης πολύ καλός μπουζουξής με γλυκό και καθαρό ήχο, ο αριστερόχειρας Γιάννης Παλαιολόγου που στο Υπάρχω έχει βάλει την σφραγίδα του, θα σας αναφέρω κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση. (Επόμενοι λέγονται τα παιδιά που έχει ο Θανάσης Πολυκανδριώτης, τους έχω ακούσει αρκετές φορές να παίζουν), έχω πάει μια βραδιά στο Ίδρυμα Κακογιάννη και ακούω από μια κοπέλα που έχουν να παίζει ένα καταπληκτικό σόλο μπουζούκι, τελειώνοντας η παρασταση πήγα να χαιρετήσω τον Θανάση λέγοντας του ότι η κοπελιά τα ρίχνει κανονικά και μου απάντησε, “εμ βέβαια, αφού ήταν μαθήτρια του Παλαιολόγου…”.

Θέλω να κλείσω με έναν σολίστα κιθαρίστα και ίσως το μεγαλύτερο μπουζούκι που γέννησε αυτός ο τόπος, τον Μανώλη Χιώτη που το 1970 έβαλε στίχους και μουσική στο τελευταίο του τραγούδι, λες και το ήξερε!

Ακούστε το.

Χριστός Ανέστη σε όλους και σε εκείνους τους φίλους μου που, όπως λέει η χριστιανική παράδοση, με την Ανάσταση του Ιησού οι ψυχές κάνουν βόλτες στις αγαπημένες τους γειτονιές. Σίγουρα θα έχουν πάει στο κατεστραμμένο στούντιο της Κολούμπια

* Διαβάστε τα χρωστούμενα στον Λάκη Παππά