Στάθης Παναγιωτόπουλος

Είμαι κάθετα αντίθετος με το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια. Όχι για τους λόγους που δεν το θέλουν οι παπάδες, οι φασίστες, οι κομμουνιστές, οι άξεστοι.

Δε θα τα βάλω με τους παιδεραστές και κρυπτο-ομοφυλόφιλους παπάδες (αυτοί είναι ανώμαλοι, όχι οι ομοφυλόφιλοι!), τους δήθεν χριστιανούς στους οποίους η ρήση “αγαπάτε αλλήλους” είναι από ξένη ως μισητή, ούτε με τους τριγύρω μας που προτιμούν να ζουν μέσα στο μίσος, ούτε με τους του ΚΚΕ που κάνουν ό,τι μπορούν για να μοιάσουν στο τέρας που λεγόταν Στάλιν. Θα τα βάλω με αυτούς που εμπνεύστηκαν και τελικά ψήφισαν το σύμφωνο συμβίωσης.

Είμαι αντίθετος επειδή το θεωρώ πολύ λίγο, μια θλιβερή προσπάθεια συμβιβασμού και “να τα έχουμε καλά με όλους”, που δυστυχώς η παρούσα κυβέρνηση εφαρμόζει κατά κόρον.

Η κυβέρνηση που έλαβε δύο φορές (τρεις, μαζί με το δημοψήφισμα) ισχυρή εντολή να κάνει ό,τι θέλει, να αλλάξει την κοινωνία και το έθνος, και προτίμησε να βάλει πρόεδρο της δημοκρατίας τον Πάκη αντί για την Ιωάννα Καρυστιάνη, για να χρησιμοποιήσω ένα φαινομενικά ασήμαντο αλλά στην πραγματικότητα ενδεικτικό και ουσιώδες παράδειγμα.

Ενώ είχε και έχει όλη τη δύναμη να αλλάξει πράγματα, είναι προφανές ότι δε θέλει. Θέλει να τα έχει καλά και με το αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ, να μην κουνήσει τη βάρκα, θέλει απλώς να διατηρείται στην εξουσία.

Και από τους γαλάζιους και πράσινους δεξιούς περιμένεις κάτι τέτοιο, αυτή είναι η φύση τους. Αυτοί όμως είναι Η Αριστερά, και έχεις ΠΟΛΥ μεγαλύτερες προσδοκίες, πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις. Όσο μεγαλύτερες οι προσδοκίες, τόσο σκληρότερη και απογοητευτικότερη η διάψευση.

Γιατί, λοιπόν, σύμφωνο συμβίωσης; Τα ετερόφυλα δυσλειτουργικά ζευγάρια που συχνά ασκούν βία, ανατρέφουν δυστυχισμένα παιδιά και χωρίζουν αφήνοντας καμμένη γη δικαιούνται να παντρευτούν, ενώ οι πούστηδες όχι. Οι μεν είναι εξ ορισμού λόγω ετεροφυλίας αρκετά καλοί για γάμο, οι δε όχι. Από πού κι ως πού;

Το τραγικό είναι πως θα μπορούσαν κάλλιστα, με την κυβερνητική τους πλειοψηφία και τη στήριξη λίγων άλλων κομμάτων να περάσουν τον πολιτικό γάμο για τα ομόφυλα ζευγάρια, κι ας σκούζουν οι ταλιμπάν όσο θέλουν, δε θα τους έπεφτε λόγος. Αλλά προτίμησαν τον κουτοπόνηρο συμβιβασμό, διότι αύριο- μεθαύριο, ποιός ξέρει, μπορεί να χρειαστούν τα ψηφαλάκια των ταλιμπάν, κι ας τους έχουμε αν όχι ευχαριστημένους, τουλάχιστον όχι εχθρικά διακείμενους.

Ήδη διατυμπανίζουν ότι είναι ρηξικέλευθοι. Δεν είναι. Κουτοπόνηροι είναι, όπως, δυστυχώς οι προκάτοχοί τους. Και είναι η ιστορία του συμφώνου συμβίωσης μονάχα ένα από πολλά ανάλογα παραδείγματα ατολμίας, συμβιβασμού και νοοτροπίας “ας έχουμε καλυμμένα τα νώτα μας”.

Αυτό που, τελικά, με εξοργίζει το έγραψα και παραπάνω. Έχουν όλη τη δύναμη να κάνουν αληθινές, σημαντικές τομές και αλλαγές, να μεταμορφώσουν την κοινωνία προς το καλύτερο (αυτός είναι ο ρόλος της αριστεράς), ίσως να πέσουν μαχόμενοι, αλλά να μείνουν στην ιστορία ως αναμορφωτές και σπουδαίοι παράγοντες της ζωής του έθνους, και όχι ως μία από τα ίδια. Και δεν το επιλέγουν. Γιατί; Ειλικρινά, φαντάζομαι την απάντηση αλλά δε θέλω να την ακούσω.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author 

 iPorta.gr