* Ο Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος ασχολείται με την δημοσιογραφία,την κριτική λογοτεχνίας και την ποίηση.

Η ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών σε συνδυασμό με την γενικότερη αλλαγή στον τρόπο πρόσληψης της πραγματικότητας, είχε ως αποτέλεσμα την αλλαγή της φύσης της τρομοκρατίας και των τρομοκρατικών χτυπημάτων. Μέσα σε μια δυνητική πραγματικότητα -η οποία καθίσταται πεπραγμένη, μονάχα αφότου έχει μετατραπεί σε εικόνα ή θέμα/ θέαμα των μέσων μαζικής ενημέρωσης- τόσο η φιλοσοφία όσο και η στρατηγική των χτυπημάτων των τρομοκρατικών οργανώσεων στοχεύουν στην “σκηνοθεσία” και την “θεαματική” απόδοσή τους.

Μετά το πέρας του Ψυχρού Πολέμου και την επικράτηση μιας “Νέας Τάξης Πραγμάτων” άρχισε, μέσω πολιτικών αποφάσεων και κινήσεων (των εκάστοτε εξουσιαστικών ελίτ) των μετέπειτα ετών, ο λόγος περί τρομοκρατίας να αποκτά έναν πιο μετα- ιδεολογικό και μετα- πολιτικό χαρακτήρα, και από απλός “λόγος” να μετατρέπεται σε βιοψυχικό και βιοπολιτικό. Αυτή η απο- ιδεολογικοποίηση είχε ως συνέπεια, ο σύγχρονος τρομοκράτης να χάσει και τα τελευταία “ηθικά” του ερείσματα και να γίνει πιο βίαιος και πιο επιρρεπής στην φρίκη και το αίμα. Έτσι, παρατηρούμε πως τα “χτυπήματα” πολλές φορές δεν γίνονται σε συγκεκριμένους και προεπιλεγμένους στόχους, αλλά στρέφονται εναντίων “αθώων θυμάτων” – με σκοπό την ευρύτερη στοχοποίηση της κοινωνίας.

Η εκτενής χρήση νέων τεχνολογιών και η δυνατότητα γρήγορης οργάνωσης και εκτέλεσης των σχεδίων των τρομοκρατικών οργανώσεων, τους προσέδωσε μια νέα απόλυτα δολοφονική- αιματηρή όψη.

Αυτή την νέα πραγματικότητα ο δημοσιογραφικός κόσμος καλείται να την κατανοήσει, να την εξετάσει και να την αποδώσει με όσο περισσότερη νηφαλιότητα κι επαγγελματισμό γίνεται. Τόσο στην παλιά της μορφή όσο και στην νέα, η τρομοκρατία είναι πλήρως εξαρτημένη από τα ΜΜΕ (λόγω της δυνατότητάς τους να “κατασκευάζουν” την πραγματικότητα). Έτσι, καθίσταται δυνατό οι δημοσιογράφοι και τα μέσα ενημέρωσης -εν αγνοία τους- να γίνουν ένα επιπλέον όπλο στα χέρια των τρομοκρατών.

Μονάχα όταν ο δημοσιογράφος έχει εξετάσει εις βάθος το φαινόμενο κι αφού έχει αποκρυσταλλώσει όλες τις όψεις και τα χαρακτηριστικά του, μπορεί να το αποδώσει με τρόπο σαφή και δίχως κιτρινισμούς ή σφαλερές αξιολογήσεις.

Δεν θα πρέπει να λησμονά πως στόχος του είναι η σωστή πληροφόρηση της κοινής γνώμης, χωρίς να την τρομοκρατεί ή να την εθίζει στην βία. Ακόμα, με κριτικό λόγο και ενδελεχή μελέτη, μπορεί να κάνει προτάσεις πάνω στην επίλυσή του ή να διακρίνει προβληματικά σημεία στην μέχρι τότε “αντι- τρομοκρατική δράση” ή και στον τρόπο κατανόησης του τρομοκρατικού φαινομένου από τους υπεύθυνους ασφαλείας. Καθότι, οφείλει τόσο να προστατεύει τα δικαιώματα του ανθρώπου όσο και να ελέγχει την οικονομική και πολιτική εξουσία (καθώς και τα επιμέρους όργανά τους) για πιθανές καταχρήσεις .

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr