Δημήτρης Κατσούλας  

Την παρατηρώ πάνω από πέντε λεπτά.Υπομονετικά στην ουρά του ταμείου εγώ,αλαφιασμένη αυτή. Φαίνεται ότι βιάζεται να πληρώσει.

Στο καλάθι έχει αραδιάσει όλων των ειδών τα μωρουδιακά. Καλτσάκια, πιπίλες, ζιπουνάκια, σκουφάκια, γαντάκια και δυο ζευγάρια παπουτσάκια. Το ένα κόκκινα, λευκά το άλλο και στην αγκαλιά ένα μωρό στο οποίο σκύβει κάθε τόσο και το φιλάει γυρνώντας το κεφάλι της δεξιά-αριστερά χαμογελώντας.

Φθάνει η σειρά της. Πληρώνει και αρπάζει τη σακούλα, ανεβαίνει τις σκάλες και κατευθύνεται προς το τμήμα με τις κούκλες.

Αρχίζει τις πρόβες με μιά που φαίνεται ότι την τρέλανε. Ό,τι είχε αγοράσει φαίνεται πως ταιριάζουν ”γάντι” στο νέο της μωρό.

Κατεβαίνει. Πληρώνει και την κούκλα και κρατώντας στο ένα χέρι της τη σακούλα και στο άλλο το μωρό βγαίνει από το πολυκατάστημα.

Στο πρώτο παγκάκι που βρίσκει, αφήνει το μωρό της και βγάζει από τη σακούλα την κούκλα. Αρχίζει να την ντύνει και μετά την παίρνει στην αγκαλιά της κουνώντας την πέρα δώθε. Της βγάζει την πιπίλα και αρχίζει να κλαίει. Βγάζει και το βυζί της και το βάζει στο στόμα της. Η κούκλα σταματάει να κλαίει.

Ετοιμάζεται να φύγει. Ανοίγει τη μεγάλη άδεια σακούλα, βάζει το άλλο της μωρό μέσα και το πετάει στον κάδο σκουπιδιών.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr