Τζίνα Δαβιλά

Pane di capo 

Ανάληψη, Στάδιο Διαγόρας, Ασγούρου 

delivery: 224100-3600

Ας ξανασυστηθούμε: η Πόρτα, το iPorta.gr, είναι ηλεκτρονικό περιοδικό ποικίλης ύλης, ένα νέο Ρομάντζο πιθανόν, που αγγίζει όλα τα θέματα της καθημερινότητας με σαφήνεια και ευαισθησία, που δεν διεκδικεί το αλάθητο, αλλά έχει το θάρρος της γνώμης του. Το περιοδικό είναι φυσικά οι αρθρογράφοι του. Δεν στηρίζεται από πολιτικές ομάδες, δεν έχει οικονομικά ερείσματα μικρά ή μεγάλα [να σου θυμίσω το toportal.gr που ο αγαπητός μου Άρης Δαβαράκης έπαιρνε από τον ΣΥΡΙΖΑίο βουλευτή Νίκο Παππά ενάμιση χιλιάρικο κάθε μήνα για να λέει τα περιττώματα χρυσάφι], δεν λογοδοτεί σε κανένα «μεγάλο», παρά μόνο στους αναγνώστες του οι οποίοι είναι αληθινοί- δεν αγοράσαμε likes και θέσεις κατάταξης στο alexa.com όπως κάνουν οι ιστοσελίδες για όφελος διαφημιστικό. Επιπλέον, δεν ασκεί λογοκρισία, αρκεί οι θέσεις των αρθρογράφων ή αναγνωστών να μην είναι πολιτικά ακραίες – φασισμός, ακροδεξιά- και αντι-ανθρωπιστικές. Αυτή είναι η κόκκινη γραμμή μας: δεν θα δημοσιευτεί ΤΙΠΟΤΑ και ποτέ κείμενο που θα είναι επικίνδυνο ή φίλα προσκείμενο σε απόψεις που θέτουν σε κίνδυνο τη Δημοκρατία και τον Ανθρωπισμό. Τελεία και παύλα. Α, και κάτι ουσιαστικό και σπάνιο στη μερίδα των έγκριτων ΜΜΕ: υπογράφουμε τα κείμενά μας. Με την υπογραφή μας και τα αληθινά στοιχεία μας φαρδιά πλατιά.

Πριν από τρία χρόνια σχεδόν κάποιος ανώνυμος, κακοήθης αναγνώστης είχε καταφερθεί εναντίον μου με αφορμή ένα κείμενο ευχών για την πορεία υγείας του Γενικού Διευθυντή των εκπαιδευτηρίων Ροδίων Παιδεία κ. Κυριακούλη και παράλληλα επαινετικό και ευχαριστήριο προς το συγκεκριμένο σχολείο. Στο μειλ –[email protected] ήρθαν δυο μηνύματα εξυβριστικά, προσβλητικά, ελεεινά και κατάπτυστα προς εμένα κυρίως. Θυμάμαι ότι απευθύνθηκα στον Εισαγγελέα ο οποίος χωρίς δεύτερη σκέψη μου είπε να κάνω μήνυση και να απευθυνθώ με δική του εντολή στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, στον τέως Προϊστάμενό του κ.Μανώλη Σφακιανάκη, για να βρούμε τον υβριστή. Φεύγοντας από τον Εισαγγελέα συνάντησα ένα φίλο στον οποίο έδειξα τα εκτυπωμένα μέιλ. Γέλασε και μου είπε: «Ούτε δεύτερη κουβέντα. Μήνυση. Να μπει ο καθένας στη θέση του».

Δεν έκανα ποτέ εκείνη τη μήνυση. Όπως μέχρι ώρας δεν έχω κάνει χρήση του δικαιώματος της μήνυσης ποτέ. Ο λόγος είναι απλός: θεωρώ προσβολή για την δική μου υπόσταση, για το άτομό μου να μηνύσω κάποιον. Από ένα σημείο και μετά δεν με ενδιαφέρει ποιος είναι ο απέναντί μου, αλλά ποια είμαι εγώ. Και στη δική μου ανατροφή, στο δικό μου επίπεδο, στον προσωπικό μου αξιακό κώδικα είναι απολύτως υποτιμητικό να μοιράζω μηνύσεις. Στη δική μου λογική δεν υπάρχει τίποτα πιο θλιβερό για μένα να βάλω κάποιον στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Η εμπάθεια, η οργιλότητα, η κακία, το πνεύμα της κυράτσας είναι συμπεριφορές που δεν ενδύθηκα ποτέ. Όταν εξανίσταμαι το κάνω με άποψη, επί τόπου και δεν το παίρνω πίσω. Αλλά όχι στο δικαστήριο. Όχι να κάνω τον «εχθρό» μου ήρωα. 

Αγαπάω όμως τους νομικούς. Και τους θαυμάζω, κάπου τους ζηλεύω κιόλας γιατί έχουν την ευκαιρία να συναντήσουν τα πάντα. Γιατρός, νομικός-συμβολαιογράφος και δημοσιογράφος είναι οι εν δυνάμει καλύτεροι ανθρωπογνώστες. Πήγαινε μια βόλτα στις δικαστικές αίθουσες για να καταλάβεις τι εννοώ.

Πού θέλω να καταλήξω; Ότι η υπόληψη και η αυτοεκτίμηση ενός ανθρώπου είναι κάτι βαθύτερο από το εδώλιο του κατηγορουμένου. Είναι εσωτερική υπόθεση. Όταν φτάσεις στο σημείο να περιμένεις τη λύση από τον δικαστή, έχεις χάσει το τρένο. Και δεν είναι τυχαίο που δικαστήρια, κρατητήρια και φυλακές είναι γεμάτα. Από τον Τσοχατζόπουλο και τον Κορκονέα μέχρι τη Σωτηρία Μπέλλου, τον Άκη Πάνου και τους πολιτικούς κρατούμενους της Κατοχής και της χούντας. Αν γι’αυτό δεν συνειδητοποιούμε ότι ευθύνεται μια κοινωνία αγράμματη, αμόρφωτη, ακαλλιέργητη με παθογενές και χαλαρό αξιακό σύστημα, έχουμε αυτό που μας αξίζει. Μια κοινωνία αγράμματη, ακαλλιέργητη, αμόρφωτη με ηθικό πλαίσιο που μπάζει από παντού. Και αυτό δεν το διορθώνουν οι μηνύσεις, τα δικαστήρια και οι χειροπέδες. Μόνο ο αυτοσεβασμός μπορεί. Γιατί η αυτοεκτίμηση είναι υπόθεση πολύ βαθιά και πολύ προσωπική.

Αυτά!

Καλό μήνα!

Υγ: όσο φανατικά αντίθετη είμαι για το ρόλο της μηνύτριας, τόσο φανατική είμαι στο ρόλο του μάρτυρα υπεράσπισης του μηνυόμενου. Και αυτό ισχύει για όλους που βάλλονται αδίκως. Δικομανής δεν είμαι, αλλά μια υψηλή αίσθηση του Δικαίου την διαθέτω. Και μόλις την περασμένη εβδομάδα (ξανά) πέρασα από τη μεγάλη Πόρτα της Δικαιοσύνης. 

* Παραλλαγμένος τίτλος από το έργο του Τσέχωφ “Οι τρεις αδελφές”

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr