Γιώργος Αρκουλής

Στην υγειά της Ποίησης…

Ένα πολύ δυνατό κοντράστ δημιούργησαν το προηγούμενο Σαββατόβραδο (πρώτο της φετινής Ανοιξης) δύο τηλεοπτικά κανάλια. Στο ένα (“Αλφα”) η δημοφιλής (και…αειθαλής) εκπομπή του ηθοποιού Σπύρου Παπαδόπουλου με εύκολο λαϊκό τραγούδι και στο μικρόφωνο Βιτάλη, Πίτσα Παπαδοπούλου, Μακεδόνα, Μπάση, Νέγκα, Δάντη, όλοι επιτυχημένοι του κλάδου τους. Στο άλλο (το κρατικό της Νεριτ), την ίδια ώρα, φιλοξενήθηκε προβολή εκπομπής που είχε γυριστεί τον…προηγούμενο αιώνα (δηλαδή την ΕΡΤ), από τον σπουδαίο Γιώργο Παπαστεφάνου. Σε ασπρόμαυρη εικόνα, με τον Γιάννη Σπανό, νεαρό στο πιάνο και δίπλα του σε ζωντανές εκτελέσεις την Αρλέτα και τον Κώστα Καράλη.

Θα μου πείτε που βρίσκεται φίλε το κοντράστ που σε οδήγησε να καταθέσεις το σημερινό σου σημείωμα; Χμ! Προσέξτε: το “Στην υγειά μας ρε παιδιά” του Παπαδόπουλου (που πρέπει να υπάρχει στον τηλεοπτικό χάρτη γιατί αποτελεί μοναδική μορφή διασκέδασης του φτωχόκοσμου, ακόμη και στα τελευταία χωριά της χώρας), τιμούσε τα 50 χρόνια του λαϊκού συνθέτη Χρήστου Νικολόπουλου, και είναι αλήθεια ότι ακούστηκαν μερικά τραγούδια που είναι χαραγμένα στις καρδιές μας με την φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη.

Στο κρατικό κανάλι, που έβγαλε το μουσικό του αφιέρωμα χωρίς διαφημίσεις (!), τιμήθηκε Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ και πιστεύω πως όσοι είχατε το κουράγιο, την τόλμη και την υπομονή να το παρακολουθήσετε, θα νοιώσατε τη γλύκα και την ευαισθησία μιας τεράστιας εποχής. Αυτήν που διαμόρφωσαν οι στίχοι του Βάρναλη, του Σεφέρη, του Σκίπη και του Καββαδία, μελοποιημένοι από τον Σπανό.

Δυστυχώς, αν ζητηθεί από τη νεολαία να κρίνει τις δύο εκπομπές του Σαββατόβραδου, θα μπορούσε κάποιος να διαβάσει ποσοστά άνισα μεταξύ τους και μαζί άδικα. Ο κάπως πιο σύγχρονος Νικολόπουλος, με τις εκατοντάδες λαϊκές επιτυχίες χτύπησε ασφαλώς γερά στο κοντέρ των μετρήσεων, σε αντίθεση με την ψυχωμένη αλλά ντεμοντέ εικόνα του Σπανού, της Αρλέτας και του Καράλη. Κι’ ας μας θύμισαν μελωδίες από την συγκλονιστική “Ανθολογία” που την εποχή του “Νέου Κύματος” δημιουργούσε, στις μπουάτ της Πλάκας ό,τι σημαντικότερο ανέδειξε η ελληνική μουσική στην Ελλάδα. Μην ξεχνάμε, ήταν και η εποχή που ο Χατζιδάκις μας χάριζε την “Αθανασία” και “Της Γης το χρυσάφι” (με τις φωνές του Μητσιά και της Γαλάνη), ενώ σε κοντινή μπουάτ ο πονηρός Σαββόπουλος έκλεινε με νόημα το μάτι στην αριστερή νεολαία της πλατείας με την “Συννεφούλα” του και την συγκλονιστική “Μαύρη Θάλασσα”.

Να επανέλθω στο θέμα που έδωσε την αφορμή για αυτές της αράδες. Ο Νικολόπουλος, δεξιοτέχνης σίγουρα με το μπουζούκι στα χέρια και έχοντας υπογράψει αρκετά σημαντικά τραγούδια, έχει πάρει την θέση του στον χώρο των καταξιωμένων, δεν μπορώ να κρίνω σε ποια σειρά. Ο Γιάννης Σπανός, αυτός ο μέγιστος μετρ του πιάνου και της μελωδικής σύνθεσης, επιτρέψτε μου να τον χαρακτηρίσω αδικημένο της γενιάς του. Τραγούδια του μπορεί να ακούγονται σήμερα από τη νέα γενιά, εντούτοις δεν είναι λίγοι αυτοί που αγνοούν τον δημιουργό τους (ακόμη και αν ψιθυρίζει την πασίγνωστη “Μαρκίζα”). Ποιος 27χρονος – για παράδειγμα- γνωρίζει ότι ο Σπανός ξεκίνησε την καριέρα του γράφοντας τραγούδια για την διάσημη Ζυλιέτ Γκρεκό ή συνοδεύοντας στο πιάνο την περίφημη Πατασού, σε μπιστρό κάπου στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα, πριν εγκατασταθεί οριστικά στην Ελλάδα;

ΥΓ: Το ότι τα ιδιωτικά κανάλια ασχολήθηκαν ελάχιστα έως καθόλου με την “Ημέρα της Ποίησης”, ήταν σχεδόν αναμενόμενο. Όπως και ότι ο ρόλος της δημόσιας τηλεόρασης είναι ακριβώς ο αντίθετος.

* Η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου «ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΕΥΤΕΡΟΙ» (ενενήντα χρόνια Εθνικός Πειραιώς) του  Γιώργου Αρκουλή θα γίνει στην αίθουσα τελετών της σχολής ST. PAUL, στην οδό Κουντουριώτου 229-231 στο Πασαλιμάνι την Τετάρτη 1η Απριλίου 2015 στις 7μμ