Τζίνα Δαβιλά

Pane di capo σε Πηγές Καλλιθέας,

Ανάληψη, στάδιο Διαγόρας, Ασγούρου 

και Pane di capo delivery: 224100-3600.

Η συνέντευξη επαναδημοσιεύεται με αφορμή την παράσταση “Εφ’όλης της ύλης” στις 14/8/17 στις Πηγές Καλλιθέας Ρόδου με τον Στέφανο Κορκολή και την Σοφία Μανουσάκη

Θεωρήθηκε παιδί-θαύμα γιατί χωρίς καν να ξέρεις να διαβάζει γράμματα και νότες, έπαιζε μουσική στο πιάνο. Ο Μίκης Θεοδωράκης έχει μιλήσει για το θαύμα της σχέσης που ανέπτυξαν οι δύο τους ευχαριστώντας τον θερμά και δημόσια για το δώρο που του έκαναν ο Στέφανος και η Σοφία Μανουσάκη, η μόνιμη πια συνεργάτιδά του, ερμηνεύοντάς τον. Για μένα είναι θαύμα η φωνή του, όταν μιλά, και η μουσική του, όπως ξεδιπλώνεται από τα πλήκτρα του πιάνου του.

Ο Στέφανος Κορκολής είναι ο νεώτερος συνθέτης – πρεσβευτής της ελληνικής μουσικής σε παγκόσμιο επίπεδο, δίνει συναυλίες σε πολυπληθή κοινά σε όλο τον κόσμο, όπου τον τιμούν με δέος και διατηρεί ό,τι αγαπώ και εκτιμώ βαθύτατα στους καλλιτέχνες: καθαρό βλέμμα, απλότητα, ευγένεια, ηρεμία. Το μεγάλο του πλεονέκτημα είναι ότι σκύβει ευλαβικά το κεφάλι στο μεγαλείο του Μίκη Θεοδωράκη, αναγνωρίζοντας την σπουδαιότητά του και έχοντας το τεράστιο βάρος να επι-κοινωνήσει το έργο του στους νεώτερους, αλλά και να το γνωστοποιήσει τελικά στους παλαιότερους.

Ο Στέφανος απέχει από την ματαιοδοξία, τον βεντετισμό και την έπαρση καθιστώντας πια σαφές ότι αξία στη ζωή έχουν οι άνθρωποι που αγαπάμε, που τυχαία συναντάμε και μας αφήνουν έντονο το αποτύπωμά τους. Είναι αυτό που λέει τ’όνομά του: τιμή και επιβράβευση. Τον θαύμαζα ενστικτωδώς στα νιάτα μου, τον εκτίμησα πρόσφατα για την εξέλιξή του βηματίζοντας στα χρόνια. Γιατί το στοίχημα του καθενός είναι πρωτίστως με τον εαυτό του. Ο Στέφανος Κορκολής το γνωρίζει και αναμετριέται με ό,τι νοιώθει ότι έχει χρέος να δημιουργήσει κάθε φορά. Και έχει πολλά-πολλά και σπουδαία να κάνει. Καύσιμό του; Το πάθος του για την μουσική και η ανιδιοτελής αγάπη του σε λίγους και εκλεκτούς.

«Τα παιδικά μου χρόνια ήταν γεμάτα μουσική με υπέροχους ανθρώπους. Από την πλατεία Αμερικής που ήταν το πατρικό μου μέχρι την Κυψέλη έβλεπες εικόνες καταπληκτικές.

Δεν είμαι τόσο παλιός, αλλά η Φωκίωνος ήταν προάστιο της παλιάς Αθήνας. Στη Φωκίωνος Νέγρη ζω και σήμερα και οι εικόνες μου από τον ωραιότερο δρόμο της Αθήνας έχουν τη λατέρνα και τους μελαγχολικούς ήχους της. Η μητέρα μου έπαιζε πιάνο, ο πατέρας μου ήταν χομπίστας κιθαριστής και οι παρέες τους ήταν άνθρωποι σπουδαίοι. Ο Βλαντιμίρ Χόροβιτς όταν τον γνώρισα πιτσιρικάς, μου είπε ότι τη μουσική πρέπει να μάθεις να την υπηρετείς και όχι να τη χρησιμοποιείς για να κάνεις επίδειξη. Ζω μέσα από την μουσική. Τον Μίκη τον γνώρισα από τις νότες του που έμπαιναν πάντα στο σπίτι μου.

Η σχέση μου με τον Μίκη είναι ευλογία. Νοιώθω ως το όχημα για να μεταφέρω σε νεώτερους ανθρώπους την θαυμάσια μουσική του. Δεν είναι ακαδημαϊκός ο ρόλος μου, αλλά ψυχικός και πνευματικός. Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους συνθέτες όλων των εποχών, που στην χώρα του δεν έχει εκτιμηθεί για το σύνολο του έργου του που δεν γνωρίζει ο πολύς κόσμος. Ξέρεις… από το 1980 μέχρι το 2000 τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις, ακόμη και τα δισκάδικα, είχαν εντολή αποκλεισμού της δουλειάς του Μίκη, εξαιτίας πολιτικής παρέμβασης. Είκοσι σπουδαίοι δίσκοι του δεν έγιναν ποτέ γνωστοί. Αυτό είναι και το μεγάλο του παράπονο. Ότι προδόθηκε, άλλωστε υπάρχει και πρόσφατη σχετική επιστολή του ίδιου του Μίκη με τίτλο «Τα προδομένα τραγούδια», που κάποιος μπορεί να την διαβάσει στο επίσημο blog του. (Θεοδωρακισμός).

Σύμφωνα με την εκτίμησή μου, ο Μίκης ενοχλούσε γιατί πάντα έλεγε αλήθειες. Κάποιοι αρκετοί, που τον πλησίαζαν, ήθελαν από αυτόν, όπως αποδεικνύεται, να εκμεταλλευτούν το όνομά του και μετά «εντέχνως» τον ξέχναγαν.

Αγαπώ τον Ελύτη, αλλά κρυφός αγαπημένος μου ποιητής είναι ο Γιάννης Θεοδωράκης ο οποίος έχει γράψει αριστουργήματα. Ο ίδιος τα έθαβε και τα ξέθαβε ο Μίκης, ο αδελφός του.

Όταν ο σκοπός μπαίνει στην δημιουργία αρχίζει το λάθος.

Στη ζωή μου λειτουργώ με το ένστικτό, το οποίο φιλτράρεται από την λογική. Στην δουλειά μου, απαγορεύω την λογική κατά τη δημιουργία και όταν ερμηνεύω. Έχω γράψει για καλλιτέχνες με σκοπό να τους δώσω το έναυσμα να κάνουν κάτι άλλο από το να μείνουν στο στενό πλαίσιο μιας επιτυχίας ή ενός σουξέ. Αν κάποιοι δεν πάτησαν πάνω στο διαφορετικό που τους δόθηκε μένοντας στο αναμενόμενο… ευθύνονται οι αποφάσεις τους και οι επιλογές τους.
Την Σοφία Μανουσάκη την γνώρισα όταν πήγα στην Κρήτη για συναυλία φιλανθρωπικού χαρακτήρα, στηρίζοντας τον αντικαρκινικό σύλλογο «Ορίζοντας». Κάποιος μου ζήτησε να την ακούσω, ούτε και η ίδια γνώριζε ότι ο φίλος – συνεργάτης της, είχε μιλήσει με τον δημοσιογράφο, να μεσολαβήσει, ώστε να την ακούσω να τραγουδά. Και εκεί, που ετοιμαζόμουν για άλλο ένα αιμορραγικό ωτικό επεισόδιο, αντίκρισα ένα σεμνό κορίτσι. Την ρώτησα τι θέλει να τραγουδήσει ή μάλλον της είπα να τραγουδήσει κάτι δικό μου, συγκεκριμένα το «δεν είσαι εδώ». Το είπε καταπληκτικά, όταν της είπα ότι είναι έτοιμη να κάνει καριέρα, η πρώτη της κουβέντα ήταν «δεν θέλω να κάνω καριέρα» και της αποκρίθηκα ότι «το οφείλεις στο δώρο, που σου χάρισε η φύση». Από τότε είναι η πολύτιμη συνεργάτιδά μου που μπορώ να της εμπιστευτώ την μουσική μου. Ο Μαρία Φαραντούρη την έχει αποκαλέσει «το τέλειο μουσικό όργανο» και ο Μίκης έστειλε επιστολή, όπου αναλύει τη μοναδικότητα της φωνής της.

Ο Σοφία ερμήνευσε Ερωτόκριτο στην Ακαδημία Σοπέν στη Βαρσοβία, όπου το κοινό είναι ό,τι πιο δύσκολο υπάρχει και στο τέλος όλοι χειροκροτούσαν όρθιοι. Ένιωσα περήφανος για την επιλογή μου.

Από την δουλειά μου δεν έχω γίνει πλούσιος. Τα χρήματα δεν αναπληρώνουν το εσωτερικό κενό, αν αυτό υπάρχει.

Η δημοσιοποίηση της απώλειας του πατέρα μου έγινε, επειδή αφιέρωσα στη μνήμη του τις συναυλίες της Σύμης και της Ρόδου. Θεωρώ πως είναι αδικία να χρησιμοποιεί κάποιος το γεγονός ότι είναι γνωστός, για να εκφράσει τον πόνο του, σε σχέση με άλλους ανθρώπους, που ενδεχομένως να πονούν και περισσότερο κι όμως δεν μπορούν να το κάνουν.

Για τον καρκίνο μου μίλησα δημόσια για να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο να κόψει το τσιγάρο. Θέλω να βοηθώ όσο μου επιτρέπεται κάθε φορά.

Θαυμάζω την ομορφιά, το ευγενικό, το ανέγγιχτο.

Απεχθάνομαι το ψεύδος, την αλαζονεία, την υποκρισία, τη δηθενιά, την πολιτική όπως αυτή εμφανίζεται μέσα από την διαπλοκή.

Εκτιμώ την καλοσύνη, την απλότητα.

Στους πολιτικούς θα έλεγε τρία «γιατί»… για τα γερόντια που πεινούν, για τα παιδιά που πεινούν, για τις ευπαθείς ομάδες,. Για τις νοσοκομειακές υποδομές που δεν υπάρχουν.

Πολιτισμός για μένα είναι η Ευγένεια, η Καθαριότητα, το Φιλότιμο.

Την ελληνικότητά μου ορίζω ως μπλε και άσπρο.

Πιστεύω στο Θείο χωρίς θρησκοληπτικές συμπεριφορές. Αγαπώ τον αρχάγγελο Μιχαήλ προστάτη της Σύμης. Και πιστεύω ότι ό,τι κάνει κάποιος του επιστρέφεται με κάποιο τρόπο. Έτσι είναι η ζωή. Στο κακό που μου έχουν κάνει δεν απαντώ γιατί δεν χάνω χρόνο. Κοιτώ μπροστά».

Ακολουθούν: η επιστολή του Μίκη στον Στέφανο και το βίντεο (κατ’αποκλειστικότητα στην Πόρτα) με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Στέφανο Κορκολή από τις πρόβες των δυό συνθετών.