Ζούμε στην εποχή που τα γεγονότα ξεπερνούν τα βιβλία της ιστορίας. Οι έννοιες ξαναπλάθονται με νέα συστατικά. Οι λέξεις συμμετέχουν με νέο φορτίο στα δρώμενα.

Οι Έλληνες είναι πλέον εξοικειωμένοι με το Κακό. Εθισμένοι στα σημαίνοντα της συλλογικής μιζέριας κάνουν πως δεν ακούν τα κακά μαντάτα. Και όμως τα καλύτερα δεν έρχονται.

Με την έννοια ‘στασιμοχρεοκοπία’ ο Βενιζέλος –αν και δεν είναι οικονομολόγος – περιγράφει το τι μέλλει γενέσθαι στον τόπο. Ξέρουμε ότι δεν έχει συμπάθειες από τους περισσότερους Έλληνες. Αρκεί όμως να καταλάβουμε κάτι απλό: συνέβαλλε στο να μετατεθεί το κλίμα από αρνητικό σε στάσιμο ,ενώ εδώ και 18 μήνες η κυβέρνηση συμβάλλει στο να εισέλθουμε από την στασιμότητα στην στασιμοχρεοκοπία (σημ: όποιος δεν το καταλαβαίνει ας συνηθίσει την ιδέα αυτή καθ ότι η ελπίδα δεν τρώγεται..)

Γνωρίσαμε μέσα σε εξι χρόνια το καλό και το κακό πρόσωπο των εταίρων μας στην Ε.Ε. Το ίδιο ισχύει για το υπερεθνικό ΔΝΤ. Ζήσαμε πολλά Eurogroup πολλές συνόδους κορυφής και φυσικά πολλές κυλιόμενες διαπραγματεύσεις. Αξιολόγηση, προαπαιτούμενα, φοροκαταιγίδες, λιτότητα.

Αποτέλεσμα της συνεχούς ροής ειδήσεων είναι το να μιλάνε πολύ Έλληνες για πράγματα που δεν ξέρουν. Και αυτό ισχύει ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνά. Παράδειγμα: πολλοί λένε- με μεγάλη ευκολία και επιμένοντας- ότι το email Χαρδούβελη θα κόστιζε μόνο 1 δίς. Λάθος: προβλέπονταν επιπλέον μέτρα από 1η Ιουλίου 2015 σε περίπτωση εκτροχιασμού του προϋπολογισμού και αιματηρά πλεονάσματα : 3% του ΑΕΠ το 2015 και 4,5 % από το 2016 και μετά. Αλλά εκτός από αλλεργία στις έννοιες ο Έλληνας έχει αλλεργία και στους υπολογισμούς καθώς προκειμένου να συντάξει τον λόγο της οργής του αρέσκεται στο να υιοθετεί μια απλουστευμένη λογιστική μέτρηση των μεγεθών κάνοντας νοητική υπέρβαση.

Ας συνειδητοποιήσουμε τουλάχιστον πώς κινείται στις ράγες της ιστορίας της η χώρα. Πώς έχει χαθεί μεταξύ πραγματικότητας και προσδοκίας. Πώς ο ερασιτεχνισμός των ημιμαθών κυβερνώντων βάζει σε περιπέτεια το μέλλον των πολιτών. Φθάσαμε στο σημείο να προτείνει το ΔΝΤ πάγωμα τόκων μέχρι το 2040 και επιμήκυνση στη λήξη των δανείων μέχρι το 2080 και εμείς να μην μπορούμε να το υποστηρίξουμε! Δέσμιοι της αφερέγγυας εικόνας μας σε Βερολίνο-Βρυξέλλες , χάνουμε την πραγματικότητα και ο χρόνος προσπερνά αμείλικτος.
Στην διεθνή οικονομική διπλωματία όποιος αγοράζει χρόνο χωρίς να έχει εκτιμήσει τα πιθανά οφέλη και τις πιθανές ζημίες , απλά σκάβει το λάκκο του. Με ένα διαρκές μνημόνιο λόγω του περίφημου κόφτη και με μια ανελέητη φοροεπιδρομή, η αληθινή ύφεση ( όχι η ονομαστική)θα διαρκέσει πολλά χρόνια και θα συνοδεύεται από το μόνιμο φάσμα της χρεοκοπίας.

Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν και όποιος προτείνει μέτρα ανάπτυξης και προόδου προφανώς αγνοεί ότι αυτά πρέπει πρώτα να εγκριθούν από τους δανειστές μας…

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr