Βαγγέλης Παυλίδης 

“Οι άνθρωποι είναι έτσι φτιαγμένοι ώστε αυτοί που καταπιέζουν να μην αισθάνονται τίποτα. Αυτός που καταλαβαίνει το τί συμβαίνει είναι ο καταπιεζόμενος. Εάν δεν βάλει κάποιος τον εαυτό του δίπλα στον καταπιεζόμενο, να αισθανθεί όπως κι αυτός, δεν πρόκειται να καταλάβει….”
“Ο κίνδυνος δεν είναι μήπως η ψυχή αμφιβάλει αν υπάρχει ψωμί, αλλά μήπως – μ’ ένα ψέμμα- πείσει τον εαυτό της πως δεν πεινάει…”

Simon Weil

Φιλόσοφος, ακτιβίστρια, Χριστιανή μυστικίστρια. αναρχο-συνδικαλίστρια, με τους αναρχικούς της μπριγκάδας Durruti στον Ισπανικό εμφύλιο, εργάτρια στην βιομηχανία αυτοκινήτων στον 2ο ΠΠ ώστε “να καταλάβει την εργατική τάξη”, συνεργάστηκε με τη Γαλλική αντίσταση, η Simon Weil γεννήθηκε μια μέρα σαν σήμερα, 3 Φεβρουαρίου 1909.

Έγραφε σ’ ολη της την ζωή αν και τα γραφτά της έγιναν περισσότερο γνωστά μετά θάνατο. Ο Albert Camus την αποκάλεσε ως “το μόνο μεγάλο πνεύμα των καιρών μας” και ο TS Eliot ως “μια διάνοια παρόμοια με αυτή των αγίων”.

Εγώ τώρα, ως κάποιος που σε μιά άλλη ζωή ήταν μάγειρος, ψάχνοντας για την σχέση της με το φαγητό μπορώ να πώ αυτή ήταν εξ ίσου περίπλοκη με τον χαραχτήρα και την ζωή της. Η σκληρή δουλειά την οποία επέβαλε στον εαυτό της υπέσκαψε την υγεία της και το 1943 διαγνώστηκε με φυματίωση. Η πολιτική της ιδεολογία την έκανε να αρνηθεί κάποια ειδική μεταχείριση ή να υποβληθεί σε θεραπεία. Αντίθετα, περιόρισε τον εαυτό της στην δίαιτα των κατοίκων, όπως υπέθετε, της κατεχόμενης απο τους Γερμανούς Γαλλίας. ΄Ετρωγε ίσως ακόμα λιγότερο και πολλές φορές δεν έτρωγε καθόλου. Η κατάσταση της υγείας της χειροτέρεψε γρήγορα και πέθανε τον Αύγουστο 1943, σε ηλικία 34 ετών.

Ο ιατροδικαστής θα γράψει, “η αποθανούσα σκότωσε τον εαυτό της αρνούμενη να φάει ενώ η ισορροπία του πνεύματός της ήταν διαταραγμένη”.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr