* Η Κική Τσακίρη είναι οικονομολόγος

και πάσχει από τη Νόσο ALS ή του Κινητικού Νευρώνα (Πλάγια Μυοατροφική Σκλήρυνση 

Για ενα  τρίωρο απόψε ένοιωσα την αγωνία των ψαριών που σπαρταρούν στην αμμουδιά. Σιωπηλά έξω απ’τά νερά τους, πεθαίνουν. Συνήθως χτυπά το αλαρμ του αναπνευστήρα όταν πνίγομαι απ’τα σάλια και χρειάζομαι αναρρόφηση για να επανέλθει η οξυγόνωση στα φυσιολογικά επίπεδα.

Ορκίστηκα να μην ξαναφάω ψάρι, έτσι για συμπαράσταση. Το ότι θα’μπαινα στα παπούτσια των ψαριών, ούτε που το φανταζόμουν.

Μια εικόνες ψαριών που σπαρταρούν στην αμμουδιά και μια την εικόνα του μικρού προσφυγόπουλου, που ξέβρασε το κύμα.

Το τρίξιμο δοντιών από την έλλειψη οξυγόνου, ήταν ο μόνος ήχος, πέρα απ’τις επαναληπτικές εκπομπές του δεύτερου, που μου κρατά συντροφιά.

Σκεπτόμουν πως θα’φευγα απροετοίμαστη χωρίς να’χω εκφωνήσει σ’αγαπώ στις υπάρξεις που αγαπώ.

Ενώ στην δυνατότητα ευθανασίας προετοιμάζεις και πάρτι, όπως πολλοί τουρίστες θανάτου, συνηθίζουν στην Ελβετία. Η dignitas φροντίζει γι’αυτο. Η οργάνωση που έναντι αμοιβής, προσφέρει το κοκτέιλ θανάτου.

Υπάρχουν ασθενείς διασωληνωμένοι, χωρίς δυνατότητα έστω διοφθαλμικής επικοινωνίας, που τους κάνουν αναρροφήσεις κατά το δοκούν χωρίς να μπορούν να φωνάξουν ότι πνίγονται. Επειδή το ΕΣΥ δεν χορηγεί διοφθαλμικό μηχάνημα ούτε πληρώνει εξειδικευμένο νοσηλευτικό προσωπικό.

Στις 6 το πρωί η νοσοκόμα μου, έδωσε τέλος στο μαρτύριο του Τάνταλου.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr