Βαγγέλης Παυλίδης

Σύμφωνα με τους όρους παράδοσης που υπογράφτηκε στις 20 Δεκεμβρίου, τα τούρκικα στρατεύματα έχουν αποτραβηχτεί σε απόσταση 2 περίπου χιλιομέτρων απο την πόλη. Μα η πλούσια άν και κατεστραμένη Ρόδος είναι μεγάλος πειρασμός για τις ορδές των Βασιβουζούκων και των άλλων ατάκτων. Σιγά σιγά, ανεπαίσθητα σχεδόν, πλησιάζουν και πάλι και στις 24 Δεκέμβρη, παραμονή Χριστουγέννων, ορμούν στην ανυπεράσπιστη πόλη.
Ο λαός είναι στις εκκλησίες και προσεύχεται όχι μόνο για τον Χριστό που γεννιέται μα και και για την ίδια του την σωτηρία. Η πόλη παραδίνεται στην βία για δυο περίπου μέρες. Ο λαός προπιλακίζεται, ξυλοφοτώνεται και βασανίζεται για να αποκαλύψουν τυχόν κρυμένα χρηματα και τιμαλφή. Δεν γλιτώνουν ούτε οι άρρωστοι στο νοσοκομείο όπου ενας γέρος ιππότης πετιέται στον δρόμο απο το παράθυρο. Οι εκκλησίες λεηλατούναται, τα ιερά κειμήλια καταστρέφονται, τα Άγια των Αγίων βεβηλώνονται. Μέγαλη είναι η καταστροφή στον Άγιο Ιωάννη, τον καθεδρικό ναό του Τάγματος. Ψάχνοντας για θυσαυρούς οι Τούρκοι θα καταστρέψουν ακόμα και τους τάφους των Μεγάλων Μαγίστρων και άλλων επιφανών ιπποτών που βρίσκονται εκεί.

Την ημέρα των Χριστουγέννων, 25 Δεκεμβρίου 1522, ο Μουεζίνης διαλαλεί απο το ύψος του Πύργου ντε Ναϊγιάκ την νίκη του μισοφέγγαρου πάνω στον σταυρό.

Την άλλη μέρα, ο Μέγας Μάγιστρος ξεκινά να επισκεφτεί τον Σουλτάνο σε επίσημη δήλωση υποταγής. Ο Σουλεϊμάν αφήνει τον ηλικιωμένο πολεμιστή να περιμένει πολλές ώρες στο ψιλόβροχο της σοροκάδας. Όταν γίνεται τελικά η συνάντηση οι δυο ηγέτες συμπεριφέρονται με αλληλοσεβασμό και ανταλλάσσουν δώρα. Ο Σουλτάνος παρηγορεί τον Μέγα Μάγιστρο. Το να χάνει ένας πολεμιστής μια μάχη είναι μέσα στο παιχνίδι της μοίρας του, του λέει. Ήταν 26 Δεκεμβρίου 1522.

According to the terms of surrender signed on December 20, the Turkish troops have pulled back to a distance of about 2 km. from the city. Still, though ruined, old affluent Rhodes is too great a temptation for the hordes of bashibozouks kept on the leash outside the walls. The troops begin to creep forward ever so slightly by the passing hour. On the 24th of December, on Christmas Eve they rush the town while everyone is in church.

Without extensive use of arms, the people are maligned, beaten and tortured to reveal possibly hidden money and valuables. Rape is rampant- naturally. Not even the patients in the hospital escape the rough handling. An old knight is thrown out of the window. The churches are cleaned out, the holy relics are destroyed, the sancti sanctorum are defiled. The Order’s Conventual Church of St. John suffers great destruction. Aside from everything else, and hoping to find buried treasure, the Turks also destroy the graves of the Grand Masters and other prominent knights.

On December 25, Christmas Day, from the height of the de Naillac Tower, the muezzin proclaims the victory of the crescent over the cross.

On the next day, the Grand Master goes to the camp to visit the Sultan. It is the official act of obeisance. For hours on end the Sultan let the elderly knight cool his heels in the cheerless drizzle of the scirocco. However, when the meeting finally does take place, the two leaders show mutual respect and exchange gifts. The Sultan is comforting the Grand Master. For a warrior to lose a battle is part of the game and his fate, he says. It was December 26, 1522.