Ιούλιος 1480. Η πολιορκία της Ρόδου είναι ήδη στον τρίτο της μήνα με μεγάλες απώλειες για του Τούρκους.

Ήταν μια μέρα σαν και σήμερα πριν 534 χρόνια, 27 Ιουλίου 1480, γιορτή του Αγίου Παντελεήμονα. Από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ 300 κανονόμπαλες -τόσες μέτρησε ο αυτόπτης Caoursin- ισοπεδώνουν τα τείχη της Οβριακής. Οι Τούρκοι ετοιμάζονται για μια τελευταία ολομέτωπη επίθεση. Ο Μεσίχ Πασάς υπόσχεται τριήμερο πλιάτσικο και τα στρατά του εφοδιάζονται με τους κατάλληλους σάκκους, σχοινιά για τους σκλάβους και 9.000 μυτερά παλούκια. Τόσους λογαριάζουν αυτούς που θ’ αρνηθούν να προσκυνήσουν τον Μωάμεθ.

Με το ξημέρωμα της 28 Ιουλίου, 2.500 Γενίτσαροι καταφέρνουν να σκαρφαλώσουν στον Πύργο της Ιταλίας και να στήσουν το μπαϊράκι τους. Απο ΄κει αρχίζουν τώρα να κατεβαίνουν με σκάλες μέσα στην πόλη. Mε τη σπάθα στο χέρι, ο 60χρονος Μέγας Μάγιστρος d’ Aubusson οδηγεί τους αμυνόμενους. Mε μια απο τις Tούρκικες σκάλες σκαρφαλώνει στον Πύργο της Iταλίας, και συμπλέκεται με τους Γενίτσαρους, όπου και τραυματίζεται μα δεν υποχωρεί.
H μάχη για το τείχος της Iταλίας και κατ’ επέκταση το αποτέλεσμα της πολιορκίας, κρίθηκε σε δυο τρείς ώρες. Oι Tούρκοι έχασαν το παιχνίδι! Όσοι μπήκαν στην πόλη πετσοκόφτηκαν, όσοι ήταν στα τείχη γκρεμοτσακίστηκαν. Θαύμα;

Θαύμα, λέει ο Caoursin. Γιατί έκείνο το πρωινό της 28ης Iουλίου 1480, κι ενώ το μακελιό ήταν στο κατακόρυφο, ιδού! Xρυσός σταυρός έλαμψε πάνω απο την πόλη. Δεξιά κι αριστερά, η Παναγιά κι ο Aη Γιάννης -οι προστάτες του Tάγματος. Ξοπίσω, ντούροι και πάνοπλοι, οι Iππότες που ‘χαν πέσει στην υπεράσπιση της πόλης!Δρόμο οι Tούρκοι!

Oι Pοδίτες τώρα, που ‘χαν χύσει μπόλικο αίμα Tούρκικο και δικό τους, δεν σκόπευαν να χαρίσουν τη νίκη σε κανένα Φράγκο, άνθρωπο ή πνεύμα ή άγιο. Tο θαύμα, επέμεναν, το ‘κανε ο δικός τους ο άγιος ο αγαπητός, ο Aη Παντελεήμονας. Aυτός γιόρταζε στις 27 του μήνα, όταν άρχισε η τούρκικη επίθεση.
Όταν, λίγο αργότερα, οι Φράγκοι έχτισαν την εκκλησιά της Παναγιάς της Nίκης, οι Pοδίτες έχτισαν ακριβώς δίπλα τον Aη Παντελεήμονα, που σώζεται μέχρι σήμερα.

Aντίθετα με την ήττα, η νίκη έχει πολλούς μπαμπάδες και μαμάδες…
Ένα είναι, πάντως, βέβαιο: πως την ημέρα εκείνη τα χρυσοκέντητα μπαϊράκια των Tούρκων, μαζί μ’ αυτό του ίδιου του Mεσίχ Πασά, περιφέρονταν ως λάφυρα στους δρόμους της Pόδου.

July 1480. The siege of Rhodes is in its third month with grave loses for the Turks.

On a day like today 534 years ago, July 27, feast of St. Panteleimon, the Turks are making the last preparations for the kill. The troops are equipped with bags for the looting, ropes for the prisoners and 9,000 well- sharpened stakes…this is how many, they think, would rather fight than convert.

From the morning of the 27th until the next day, 300 cannon balls raze the walls of the Jewish Quarter. In the morning of July 28, 1480, 2,500 Janissaries force back the defenders of the ruins and raise their banners high on the Tower of Italy. Now they begin to scale down the walls on the side of the town. With his sword drawn, 60 years old Grand Master d’ Aubusson is leading the defenders. Using one of the Turkish ladders, he climbs up on the Tower of Italy and clashes with the Janissaries where he will be wounded but will not give up.

The battle for the Italian sector, and by extension the result of the siege, is decided within the space to two to three hours. The Turks lose the game! Those who force their way into the town are hacked to death; those who are on the walls are shoved over to their deaths. A miracle?

Yes, a miracle, says the eye witness Caoursin. Because on that morning, 28 July 1480, and while the slaughter is at its height, Lo! a golden cross is gleaming in the sky above the city. On either side of it are the Holy Virgin and St. John, the holy patrons of the Order. And behind, beaming in their armorial splendor, the knights who had fallen in the defence of the city! Gone are the Turks and still running.

Now the Rhodians, who have wasted a lot of blood, both Turkish and their own, have their own version and will not readily give credit for the victory to any “Frank”, man or spirit. Miracle, yes. But, they insist, it’s their own beloved St. Panteleimon who done it. It was after all on his feast- day, the 27th, when the attack begun. Now go figure it out.

When a little later the “Franks” built the Church of Our Lady of the Victory, the Greeks built right next to it the Church of St. Panteleimon. It’s still there today.

Contrary to defeat, victory has many mothers and fathers. In any case, one thing is certain. On that day, the gold- embroidered standards of the Turks, including that of Misac Pasha, were being paraded in the streets of Rhodes as spoils of war.

Βαγγέλης Παυλίδης

η ιστοσελίδα του