Τζίνα Δαβιλά

«Σκρατς-Σκρατς-Σκρατς-Σκρατς… πάρτε ένα σκρατς-σκρατς».

Δεν είναι λόγια του πλανόδιου λαχειοπώλη, αλλά του αεροσυνοδού σε πτήση εσωτερικού χαμηλού κόστους.

Αυτή που σου κλείνει εισιτήρια με 9, 10 και 20 ευρώ.

Αυτή που σ’όλη τη διαδρομή κάνει διαφημιστική προώθηση των τυχερών παιχνιδιών των οποίων τα έσοδα, λέει, δίνονται στο χαμόγελο του παιδιού και, λέει, ότι η κυρία Μαρία κέρδισε 2.000 ευρώ στην πτήση Αθήνα –Θεσσαλονίκη. Αυτή που κάνει προσφορές στην μαζική αγορά τυχερών παιχνιδιών.

Αυτή που σου βγάζει καροτσάκι για να αγοράσεις αρώματα με έκπτωση.

Αυτή που δεν ελέγχει κάν τις ταυτότητες στην θύρα εξόδου του αερολιμένα.

Αυτή που μαζεύει τα μπουκαλάκια του μεθυσμένου επιβάτη, αφού πριν (ο επιβάτης) τα’χει κάνει άνω-κάτω μες στο αεροσκάφος γελώντας, φωνάζοντας, χτυπώντας τα καμπανάκια.

Αυτής που ο πιλότος δεν συστήνεται ποτέ, αλλά στο τέλος μαθαίνεις ότι πρόκειται για κάποιον Ούγγρο. Πού σπούδασε, ποια σχολή τελείωσε και πώς γίνεται –αν υποτεθεί ότι σπούδασε σε κάποια αξιόπιστη σχολή- να έρχεται στην χρεωκοπημένη Ελλάδα για δουλειά και μάλιστα σε αεροπορική εταιρεία χαμηλού κόστους;

Είναι σημαντικό να έχουν οι άνθρωποι εργασία.

Όμως το ζητούμενο είναι η ασφάλεια.

Έχω ταξιδέψει αεροπορικώς με όλους τους καιρούς, με όλων των ειδών τα αεροπλάνα, μικρά, μεγάλα, στρατιωτικά, ελικοφόρα, ακόμα και στο πιλοτήριο αεροσκάφους πάνω σ’ένα σκαμπό με δική μου ευθύνη λόγω δημοσιογραφικής διαστροφής.

Την ανασφάλεια που ένοιωσα στην πτήση με την εταιρεία χαμηλού κόστους δεν την έχω ζήσει ποτέ και δεν θα μου επιτρέψω να την ξαναζήσω.

Όχι γιατί ο πιλότος έκανε κάποιο λάθος, αλλά επειδή το όλο πλαίσιο μου θύμισε πανηγυράκι του Δεκαπενταύγουστου. Μια λοταρία όπου μετέφερε ανθρώπινες ζωές από τη Ρόδο στην Αθήνα.

Μα περισσότερο θύμωσα με τον εαυτό μου που δέχτηκε να ταξιδέψει με αεροσκάφος εταιρείας αναξιόπιστης για τα δεδομένα μου και μου επέτρεψα να παραβλέψω τις αρχές μου: την βεβαιότητα ότι οποιαδήποτε εταιρεία χαμηλού κόστους «βγαίνει» οικονομικά γιατί κάνει εκπτώσεις στην τεχνογνωσία, την πρόβλεψη, την ασφάλεια, στον έλεγχο, στο εκπαιδευμένο προσωπικό.

Αυτό που λέω μπορεί να μην σημαίνει και τίποτα και να συμβεί οτιδήποτε με την πιο αξιόπιστη εταιρεία.

Αλλά δεν μου αρκεί να δώσω μεγαλύτερη βάση απ’ό,τι αξίζει στο πεπρωμένο. Στην τελική τα πάντα περνούν από την σκέψη μας.

Ή τουλάχιστον θα έπρεπε να περνούν.

Και η δική μου λογική μου απαγορεύει να ξαναπαίξω στη ρουλέτα την ασφάλεια μου.

Και οφείλω δημοσιογραφικά τουλάχιστον να το μοιραστώ μαζί σου.

Α… και κάτι άλλο.

Η Ελλάδα διαθέτει τους ικανότερους και επαρκέστερους πιλότους της Γης. Τους άριστους. Η Ελλάδα του Ωνάση και της Ολυμπιακής δεν επιτρέπεται να περνά την αγωνία ή την λύση του φτηνού αεροπορικού εισιτηρίου με ρίσκο ζωής ή της φράσης “σε μένα θα συμβεί;”.

Χαμηλώστε τις τιμές οι ελληνικές εταιρείες. Σε όλες τις μετακινήσεις.

Το χρωστάτε στους ανθρώπους που αγαπάτε.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

  The article expresses the views of the author  

   iPorta.gr