Ηλίας Καραβόλιας

[email protected]

Οι σκηνές από την Ειδομένη μας σοκάρουν. Η προσπάθεια να περάσουν γυναικόπαιδα στην άλλη πλευρά του φράγματος είναι συγκλονιστική. Η Μέση Ανατολή μοιάζει να παγιδεύτηκε στους βαλκανικούς δρόμους της Ευρώπης.

Αυτοί που λένε ότι το ελληνικό κράτος δεν βοηθάει τους ανθρώπους στους καταυλισμούς της Ειδομένης, είναι οι ίδιοι που κατηγορούν την κυβέρνηση ότι έκλεινε το μάτι στους πρόσφυγες από την Συρία. Αυτή η αθάνατη νεοελληνική νοοτροπία να τα ρίχνουμε όλα στο κράτος όποτε μας βολεύει- λόγω ιδεολογίας κυρίως- είναι ο πιο δυνατός φράχτης στον τόπο αυτό.

Πολλοί στην Ελλάδα βλέπουν τους πρόσφυγες και κάνουν το σταυρό τους ( εμείς δόξα τω Θεώ έχουμε σπίτι και φαγητό). Ξορκίζουμε το άγχος της καθημερινότητας με τις εικόνες από την Ειδομένη. Ξεχνάμε έστω και για λίγο την κρίση και τα προ βλήματα μας, βλέποντας τους δύσμοιρους ανθρώπους που προσπαθούν να κρατηθούν στην ζωή. Κάποιοι ” Έλληνες” τους θεωρούν φυγόπονους και ριψάσπιδες. Φυσικό είναι αυτό αφού εμείς όλα τα ”ξέρουμε”: ποιος πολεμάει ποιόν, ποιοι μάχονται με ποιους κτλ.

Στην Ελλάδα οι πρόσφυγες λειτουργούν σαν αμορτισέρ της κακής μας κατάστασης. Και φυσικά, όλοι λέμε ότι πρέπει να τους βοηθήσουμε αρκεί να μην έλθουν να μείνουν δίπλα μας. Η υποκρισία των περισσότερων κατοίκων αυτής της χώρας πηγάζει από παλιά, όταν υπήρχε δημοκρατία αλλά και…δούλοι. 

Οι Έλληνες είμαστε σκλάβοι στα δεσμά μας. Πρόσφυγες στο ίδιο μας το σπίτι. Ξενιτεμένοι στον τόπο μας. Αναζητούμε την επιβίωση εδώ, σε μια άλλη Ελλάδα από αυτή που άφησαν οι προηγούμενες γενιές. Νεόπτωχοι, με τα σπίτια μας γεμάτα αντικείμενα, με τα γραφεία μας και τα αυτοκίνητα μας, κάνουμε τον σταυρό μας όταν βλέπουμε την μάνα να πλένει το παιδί στα λασπόνερα της Ειδομένης. Βρίζουμε την Γερμανία και της Σκανδιναβικές χώρες για το προσφυγικό, αγνοώντας πόσο πολιτισμένα φερθήκαν αυτές στους χιλιάδες Έλληνες που μετανάστευσαν από την Ελλάδα κυρίως μετά τον Β’Παγκόσμιο Πόλεμο.

Όταν οι πολίτες μιας χώρας σαν την δική μας φορούν το προσωπείο του ανθρωπισμού και της συμπόνοιας ενώ στην ουσία θέλουν το ”κακό” μακριά απο αυτούς, τότε αυτοί οι πολίτες γίνονται πρόσφυγες στην χώρα τους. Εγκαταλείπουν τον ελληνικό πολιτισμό, εμφανιζόμενοι ως υπερπατριώτες ενώ στην ουσία είναι ριψάσπιδες. Ξεχνούν ότι ” ….Έλληνες είναι οι μετέχοντες στην ελληνική παιδεία…” Αλλά ακόμη και αυτή την φράση εμείς την αποκηρύξαμε – ως φράση του Ισοκράτη – και βολευόμαστε λέγοντας ότι δεν υπήρξε ποτέ…

 * Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr