Κάθε πολιτισμένη χώρα πρέπει να ακολουθεί τις παγκόσμια αποδεκτές αρχές για να λειτουργήσει σωστά. Πέρα από αυτές τις αρχές καμιά πλειοψηφία δεν μπορεί να επιβάλει όρους στην όποια όσο και μικρή μειοψηφία.

Παραδείγματα:

• Ασφαλώς η μουσουλμάνα θα πρέπει να βγάλει τη μπούργκα στον έλεγχο εισιτηρίων στο αεροδρόμιο, στην αστυνομία, στην τράπεζα, ακόμα και στις εξετάσεις σε σχολείο για να μπορεί να βεβαιωθεί ο αρμόδιος ότι πρόκειται γι’ αυτήν και όχι για κάποιον εγκληματία ή απλά μια έξυπνη εξαδέλφη της που θα γράψει το τεστ. Αλλά να τη φοράει οπουδήποτε αλλού είναι δικαίωμά της.

• Πρέπει να σέβεται τις βασικές αρχές της κοινωνίας που ζει, π.χ. κανένας δε μπορεί να γυρίζει γυμνός στους δρόμους, ας το κάνει αυτό στην παραλία.

• Καθένας πρέπει να σέβεται τα δικαιώματα του άλλου. Δε μπορώ να φανταστώ να χτυπούν οι καμπάνες στο Τορόντο τόσο δυνατά που να τρελαίνονται οι γείτονες που ανήκουν σε άλλη θρησκεία. Καθένας ξέρει πού είναι η εκκλησία του και δε χρειάζεται, όπως στο χωριό μου, τα μεγάφωνα να ηχούν με τη λειτουργία στα χωράφια χιλιόμετρα μακριά. Όποιος θέλει, πάει στην εκκλησία και ακούει τη λειτουργία.

• Ο ερωτικός προσανατολισμός είναι προσωπική υπόθεση. Δεν πειράζουν κανέναν και ως ανθρώπινα όντα έχουν δικαίωμα να ζήσουν τη ζωή τους όπως τη θέλουν. Αν είναι «παρά φύσιν» ας σηκώσει κάποιος straight το χέρι του πώς όσα έκανε στο σεξ ήταν μόνο για τεκνοποιΐα. (φαντάζομαι εννοείτε τις στάσεις που υπονοώ).

• Όλες οι πολιτικές ιδέες είναι ανεκτές, αρκεί να μην υπονομεύουν τη δημοκρατία, ή έστω αυτή τη λίγη που μας απόμεινε.

• Οι πολίτες ή οι νόμιμοι μετανάστες έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα, πλην του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Οι νόμιμοι μετανάστες θα πρέπει να μπορούν να αποκτήσουν την υπηκοότητα της χώρας μετά από μόνιμη παραμονή 3-5 χρόνων. Τα παιδιά τους την αποκτούν από τη μέρα της γέννησής τους.

Αυτά δεν είναι θεωρητικές σκέψεις, ισχύουν στο Καναδά από δεκαετίες .

Είναι ατυχές ότι στο διαδίκτυο κυκλοφορούν «ειδήσεις» όπως αυτή «της πρωθυπουργού» της Αυστραλίας Gillard:

«Είμαστε Χριστιανοί στην πλειοψηφία, αν δεν τους αρέσει ας φύγουν». Ίδια ακριβώς δήλωση είχε αποδοθεί το 2009 στον τότε πρωθυπουργό Kevin Rudd. Η Gillard δεν είναι πρωθυπουργός, είναι ο Tony Abbott! Δεν θα φανταζόμουν ποτέ ότι ο πρωθυπουργός ενός πολυπολιτισμικού πολυθρησκευτικού κράτους θα έκανε ποτέ τέτοια δήλωση, χωρίς να αναγκαστεί σε παραίτηση σε λιγότερο από 24 ώρες ή να κλειστεί σε ψυχιατρείο! Είναι απλά χοντρή προπαγάνδα κατά των μεταναστών.

Επειδή κι εγώ μετανάστης είμαι, όπως άλλα 8.000.000 Έλληνες, οι Αγγλοσάξονες, μ΄όλο που έχουν την πλειοψηφία, δεν με ανάγκασαν να ακολουθήσω την κουλτούρα ή τα έθιμά τους και δεν μας εμπόδισαν να χτίσουμε ορθόδοξες εκκλησίας, ελληνικά σχολεία, να έχουμε πάρκο με ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, να κάνουμε παρελάσεις και να διοργανώνουμε το μεγαλύτερο υπαίθριο φεστιβάλ στον κόσμο με 2.000.000 επισκέπτες.

Κλείνω με μια σοφή ρήση κάποιου άγγλου: «Ο πολιτικός πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται από το σεβασμό που δείχνει η πλειοψηφία στις μειοψηφίες της».

ΥΓ Ασφαλώς το θέμα είναι η Ελλάδα. Δεν μπορεί να αποτελεί εξαίρεση αν θέλει να ανήκει στον πολιτισμένο κόσμο. Ο Καναδάς τα πέρασε αυτά: σαπιοκάραβα από την Κίνα έρχονταν παράνομα. Τα συνελάμβανε, έβαζε τους ανθρώπους (εκτός αν υπήρχαν ανθρωπιστικοί λόγοι) σε πολυτελή κρουαζιερόπλοια και τους γύριζε πίσω. Στην αρχή αυτό κόστισε, αλλά σε ένα χρόνο κανένας παράνομος δεν έμπαινε στο Καναδά: δε θα μπορούσε να βρει δουλειά, να ανοίξει λογαριασμό σε τράπεζα, να ανοίξει μαγαζί, να στείλει τα παιδιά του στο σχολείο, να αγοράσει αυτοκίνητο, να δει γιατρό. Δεν άξιζε να έρθει στον Καναδά χωρίς αίτηση και με αρκετές εξετάσεις, ακόμα και ιατρικές, και με απόδειξη τω σπουδών του. Η Ελλάδα έτσι έστρωσε έτσι θα κοιμηθεί: δε μπορεί μια χώρα 11 εκατομμυρίων να χρειάζεται 3 εκατομμύρια μετανάστες. Ίσως 1 εκατομμύριο ή ακόμα και μισό. Αλλά χρειάζεται μια κυβέρνηση που να μπορεί να κυβερνά, όχι να κυβερνιέται. Και δεν αρκεί πλέον να φράξεις το ξέφραγο αμπέλι, γιατί ήδη είναι μέσα αυτοί που θα’θελες να διώξεις. Πρέπει πρώτα να το καθαρίσεις. Και φυσικά πρέπει να σεβαστούμε τον Ξένιο Δία σε ανθρωπιστικές περιπτώσεις.

Χρήστος Μαγγούτας