Βαγγέλης Παυλίδης

Όσοι με διαβάζετε θα ξέρετε σίγουρα πως αρκετά συχνά αναρτώ κάποια “λίμερικ” απ΄αυτα που έχω γράψει και εικονογραφήσει. Κι έχω εξηγήσει νομίζω πως την ιδέα μου την έδωσε ο μέγας Γ. Σεφέρης, που όχι μόνο έγραψε μα και εικονογράφησε (!) το είδος αυτό της ποιητικής ανοησίας. Σκέφτηκα λοιπόν πως αφού εκείνος σχεδιάζοντας είχε μπει στα χωράφια μου ήταν θεμιτό για μένα να μπώ στα δικά του, γράφοντας ποιήματα -έστω της ανοησίας. Στο κάτω κάτω, απο ανοησίες εγω… ε;

Αφορμή γι αυτά μου δίνει η σημερινή επέτειος. Μια μέρα σαν σήμερα,12 Μαϊου 1812, γεννιόταν ο εμπνευστής του “λίμερικ” Edward Lear. Ζωγράφος, εικονογράφος, μουσικός, συγγραφέας και ποιητής, γνωστός περισσότερο για τα ποιήματα και την πρόζα “της ανοησίας” που έγραψε, και ιδιαίτερα τα λίμερικ.

Έζησε πολλά χρόνια στην Ευρώπη και μάλιστα τα βήματά του τον έφεραν κάποια στιγμή να περιοδεύει την Νότια Ελλάδα. Προς το τέλος μάλιστα της ζωής του ο καλύτερος φίλος του ήταν ο Γιώργης, ο Σουλιώτης μάγειράς που σύμφωνα με τον Lear ήταν “ένα πιστός φίλος μα τελείως αναξιόπιστος μάγειρας”. Ένας άλλος καλός φίλος ήταν η γάτα του, ο Foss, που πέθανε στο San Remo το 1886 και θάφτηκε με τιμές στην Βίλλα Τέννυσον.

Παραθέτω μια “συνταγή οικιακής μαγειρικής” του “ποιητή της ανοησίας”. Δεν την έχω δοκιμάσει κι ούτε σκοπεύω να την δοκιμάσω. Την εκετελείτε με δικιά σας ευθύνη.

ΠΙΤΑ ΜΕ ΑΜΠΛΟΓΓΙΝΙΑ

Πάρε 2 κιλά (ή 2 και κάτι) φρέσκα Αμπλογγίνια και βάλε τα σ’ ένα τσουκαλάκι.

Σκέπασέ τα με νερό και βράσε τα ασταμάτητα επι 8 ώρες. Μετά, πρόσθεσε 1200 ml φρέσκο γάλα και βράσε άλλες 4 ώρες.

Όταν βεβαιωθείς πως τα Αμπλογγίνια είναι μαλακά βάλε τα σ’ ένα μεγάλο τηγάνι, αφού πρώτα τα τινάξεις καλά καλά. Τρίψε μοσχοκάρυδο στην επιφάνειά τους και κάλυψέ τα προσεκτικά με σκόνη απο μελόπιτα, κάρι και μπόλικο κόκκινο πιπέρι.

Πάρε το τηγάνι στο διπλανό δωμάτιο και βάλε το στο πάτωμα. Φέρ’ το πίσω και βάλε το να σιγομαγειρευτεί 45′. Μετά, ταρακούνησε δυνατά το τηγάνι μέχρι τα Αμπλογγίνια να πάρουν ένα ανοιχτό μωβ χρώμα.

Αφού είναι έτοιμο βάλε το προσεκτικά στον φούρνο προσθέτοντας ένα μικρό περιστέρι, 2 φέτες βωδινό, 4 κουνουπίδια και στρείδια όσα θέλεις.

Παρακολούθησε υπομονετικά καθώς η κρούστα θα φουσκώνει προσθέτωντας λίγο αλάτι πότε πότε.

Σέρβιρε σε καθαρό πιάτο και πέταξέ το απο το παράθυρο όσο πιο γρήγορα μπορείς.

Those of you who visit this blog should be familiar with the limericks that I post every now and then. And I have explained, I believe, that the idea to write and illustrate limericks was given to me by the limericks of the great Greek poet and Nobel Prize laureate Giorgos Seferis. I thought that if he could trespass my domain of drawing then I had every right to trespass on his domain of poetry -especially so on the poetry of nonsense.
Today then is the birthday, 12 May 1812, of Edward Lear, the father of “complete nonsense”.

He lived for many years in Europe and at some point his travels brought him even to Greece. In the last years of his life his best friend was Giorgos his Greek cook who, according to Lear, was “a trustworthy friend but not a cook to be trusted”.

I give you a recipe of “home cooking” by the poet of nonsense. I have neither tried it nor do I intend to.

TO MAKE AN AMBLONGUS PIE.

Take 4 pounds (say 4-1/2 pounds) of fresh Amblongusses, and put them in a small pipkin.

Cover them with water, and boil them for 8 hours incessantly; after which add 2 pints of new milk, and proceed to boil for 4 hours more.

When you have ascertained that the Amblongusses are quite soft, take them out, and place them in a wide pan, taking care to shake them well previously.

Grate some nutmeg over the surface, and cover them carefully with powdered gingerbread, curry-powder, and a sufficient quantity of Cayenne pepper.

Remove the pan into the next room, and place it on the floor. Bring it back again, and let it simmer for three-quarters of an hour. Shake the pan violently till all the Amblongusses have become of a pale purple color.

Then, having prepared the paste, insert the whole carefully; adding at the same time a small pigeon, 2 slices of beef, 4 cauliflowers, and any number of oysters.

Watch patiently till the crust begins to rise, and add a pinch of salt from time to time. Serve up in a clean dish, and throw the whole out of window as fast as possible.