Ο Γιάννης Παπαϊωάννου

 υπήρξε ηχολήπτης στην ιστορική Columbia

και ηχογράφησε όλους τους δίσκους του Άκη Πάνου.

Περισσότερα στο βιβλίο του “πίσω από το τζάμι”

Έχω να δω μέρες τον Τζημάκο μου και χτες το απόγευμα πήγα στην Ηλιούπολη να τον πάρω για να πάμε μαζί στην προπόνηση που είχε.

Μας τα χάλασε όμως η βροχή, έμεινε με τα γάντια στο χέρι (τερματοφύλακας η θέση του).

Με το που μπαίνω στο σπίτι μου λέει: “Πες μου παππού, θα μείνεις εδώ το βράδυ;”

“Ναι αγόρι μου και πριν κοιμηθείς θα παλέψουμε”.

Η μάνα του: “Πες μου μπαμπά τι ακούς με όλη αυτήν την κατάσταση, τι θα γίνει…”.

Όπως ερχόμουν το μόνο που άκουσα ήταν οι σειρήνες δυο πυροσβεστικών και ενός ασθενοφόρου. Μάλλον η βροχή θα πλημμύρισε το υπόγειο δυάρι του Μιχάλη Σάλλα. Ξέρεις είναι αυτός που έχει την τράπεζα Πειραιώς και μάλιστα είδα στο ασθενοφόρο να έχουν εξτρά μπουκάλες οξυγόνου!

“Έλα ρε μπαμπά, πες μου. Πρώτη φορά σε βλέπω τόσο ήρεμο”.

Θα απαντήσω μουσικά στην κόρη μου και σε όλα τα παιδιά που πάνω κάτω έχουν την ίδια ηλικία.

Εδώ και 45 χρόνια έχω ζήσει από πολύ κοντά μέσα στο studio

Τον Γιάννη Ρίτσο να γράφει,τον Μίκη Θεοδωράκη να μελοποιεί και να τραγουδά μαζί με την Μαρία Φαραντούρη

Τη ρωμιοσύνη μην την κλαίς
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο
με το λουρί στο σβέρκο…

Τον Γιώργο Σεφέρη να γράφει, τον Μίκη πάλι να μελοποιεί και τον Γρηγόρη Μπιθικώτση να τραγουδά:

Κράτησα τη ζωή μου
ταξιδεύοντας ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα,
κάτω απ’ το πλάγιασμα της βροχής
σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες
με τα φύλλα της οξιάς
καμιά φωτιά
στην κορυφή τους βραδιάζει.

Τον Οδυσσέα Ελύτη να γράφει,τον Δημήτρη Λάγιο να μελοποιεί και τον Νίκο Δημητράτο να τραγουδά

…Μα ήρθαν αλλιώς τα πράματα
τονε ξυπνάν χαράματα

τον παν τον φέρνουν πίσω μπρος
του τρώνε και το λίγο βιος

κι από το στόμα τη μπουκιά
πάνω στην ώρα τη γλυκιά

του τηνε παίρνουνε κι αυτή
χαρά στους που ‘ναι οι δυνατοί!

Χαρά στους που ‘ναι οι Δυνατοί
γι’ αυτούς δεν έχει χόρταση.

Τον Κώστα Βάρναλη να γράφει,τον Λουκά Θάνο να μελοποιεί και τον Νίκο Ξυλούρη να τραγουδά

…Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς.

Τον Τάσο Λειβαδίτη να γράφει,τον Μίκη να μελοποιεί και τον Γρηγόρη να τραγουδά

Πάρ’το στεφάνι μας, πάρ’το γεράνι μας
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί.

Τον Μάνο Χατζιδάκι να γράφει,να μελοποιεί ο ίδιος και τον Στέλιο Καζαντζίδη μαζί με την Μαρινέλλα να τραγουδούν

Ο κυρ Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στην αυλή
με ένα κανάτι κι ένα κρεβάτι και με κρασί πολύ.
Είχε δυο μάτια γαλανά κι αχτένιστα μαλλιά
κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε στα ρούχα τα παλιά…

Τον Μανώλη Ρασούλη να γράφει, τον Νίκο Ξυδάκη να μελοποιεί και να τραγουδά

Αϊντε μη φοβάσαι που φοβάσαι
φίλος με τον πόνο να’σαι
πάντα έχει η ζωή
κάτι πιο βαθύ να πει
και ο φόβος και ο πόνος
είναι δυο σοφοί.

Άρα, γιατί να μην είμαι ήρεμος;

Σας στέλνω δυο τραγούδια του φίλου και μέντορα μου Άκη Πάνου.

Σας παρακαλώ προσέξτε τα λόγια. Το ένα είναι γραμμένο το 1978 και το άλλο το 1989.

Καλή σας ακρόαση.

Υ.Γ.Θέλω κάτι να πω στην Καίτη, στον Νικόλα, στον Σώζωντα, στην Αλεξάνδρα, στον Άρη,στην Στελλίτσα, στην Νατάσα, στον Λεωνίδα, στον Πάνο, στην Αρετή, στην Ιωάννα, στον Σωτήρη, στον Βασίλη, στον Μάριο και σε όλους τους φίλους σας.

Εμάς την προηγούμενη γενιά δεν μας υπολογίζουν. Εσείς όμως και τα παιδιά σας πρέπει να τους κάνετε να τρέμουν και να χάσουν τον ύπνο τους. Στο χέρι σας είναι.