Γιάννης Σιδέρης

Τείχη απέναντι στον «αρχέγονο λαϊκισμό και το ψέμα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ» καθώς και «στην εξίσου επικίνδυνη, τη μεταμοντέρνα εκδοχή του λαϊκισμού που ενδημεί στη Δεξιά», όπως αναφέρει, προσπαθεί να δομήσει η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά, με άρθρο της στα ΝΕΑ.

Καλεί σε «συσπείρωση και ανασυγκρότηση των δυνάμεων του Κεντρώου χώρου», απευθυνόμενη «στις δυνάμεις του ριζοσπαστικού Κέντρου, του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, της ανανεωτικής μεταρρυθμιστικής Αριστεράς, της Οικολογίας – στα πολιτικά κόμματα, κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά, τις κινήσεις και τους ομίλους, τα αυτόνομα στελέχη». Προτάσσει «να συνδιαμορφώσουν έναν ενιαίο πολιτικό οργανισμό με την μορφή της συμπαράταξης, που δεν θα καταργεί την αυτοτέλεια των συμμετεχόντων».

Προς τούτο, σε οργανωτικό επίπεδο, προτείνει την διεξαγωγή «Πολιτικής, Διακηρυκτικής, προγραμματικής Συνδιάσκεψης τον Μάρτιο, που θα αποφασίσει τη διακήρυξη του φορέα, το όνομα, τα σύμβολα και θα διατυπώσει το προγραμματικό πλαίσιο της ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας. Μιας συνδιάσκεψης στη βάση της αναλογικής εκπροσώπησης με σεβασμό της πρόσφατης εκλογικής ετυμηγορίας…»

Τον Μάιο θα ακολουθήσει η άμεση εκλογή από τη βάση του επικεφαλής της συμπαράταξης ..»

Οιωνοί δυσχερείς

Μερικές παρατηρήσεις:

Ευγενής, ας πούμε, η φιλοδοξία, εντελώς συμβολική ωστόσο, γιατί οι – κάποτε – «και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις», είναι πλέον απισχνούμενες, κατακερματισμένες, διάσπαρτες, σε μικρές ομάδες, ομίλους και μεμονωμένα άτομα του κεντρώου, κεντροαριστερού και σοσιαλδημοκρατικού χώρου.

Η οργανωτική συγκρότηση ενός τέτοιου χώρου, οι αρχές και οι σχέσεις συνεργασίας που θα τον διέπουν, «στη βάση της αναλογικής εκπροσώπησης με σεβασμό της πρόσφατης εκλογικής ετυμηγορίας», είναι περισσότερο δύσκολη απ΄ ότι φαντάζει, η αρχική καλή πρόθεση όσων ανταποκριθούν.

Μόλις αυτή την εβδομάδα είχαμε έμπρακτη απόδειξη των δυσκολιών συνύπαρξης, με την υπόθεση της διαγραφής Γρηγοράκου. Ο βουλευτής Λακωνίας κατά τη γνώμη των επιτελών του ΠΑΣΟΚ λειτούργησε υπονομευτικά προς την ηγεσία και προσβλητικά προς την κοινοβουλευτική ομάδα, καθώς όχι μόνο μία φορά, διετύπωσε την άποψη ότι βουλευτές της Συμπαράταξης θα οδεύσουν προς τη Ν.Δ. του Μητσοτάκη. Η ηγεσία έκρινε πως έπρεπε να διαγραφεί, δεν ενημέρωσε – κακώς βέβαια για λόγους πολιτικού τακτ – την ΔΗΜΑΡ και τις «κινήσεις», και άρχισαν τα όργανα.

Τρικυμία εν ποτηρίω

Η ΔΗΜΑΡ άρχισε να διαρρέει την δυσαρέσκειά της και ο πρόεδρός της Θανάσης Θεοχαρόπουλος δήλωσε «Η ΔΗ.ΜΑΡ δεν ήταν ενημερωμένη πριν την αποπομπή του Λεωνίδα Γρηγοράκου, κι αυτό που θέσαμε είναι ότι εφεξής θα πρέπει να υπάρξει ισχυροποίηση των συλλογικών οργάνων, έτσι ώστε όλα αυτά να συζητούνται συλλογικά».

Στο ίδιο κλίμα δυσαρέσκειας αντέδρασαν και οι «Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία», που θεώρησαν ότι «στον πυρήνα της σοσιαλδημοκρατίας βρίσκεται ο σεβασμός της διαφορετικότητας των απόψεων»!

Το ΠΑΣΟΚ θεωρεί ότι ο βουλευτής ήταν δικός του, η ΔΗΜΑΡ και οι «πολίτες» ότι ήταν «όλων». Στελέχη του ΠΑΣΟΚ που αντιτίθενται στην επερχόμενη οργανωτική διάλυση (παρά τα περί «αυτοτέλειας») του κόμματος, θεωρούν ότι ήδη δικαιώθηκαν στην άρνησή τους. Την ίδια ώρα μεταξύ στελεχών του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ και των «κινήσεων», ξεκίνησε στα social media, μια άτυπη αντιπαράθεση και εν σπέρματι «εχθρότητα».

Στελέχη της ΔΗΜΑΡ ισχυρίζονταν ότι «ο Γρηγοράκος για μας εξακολουθεί να είναι βουλευτής μας»(!), με τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να τους απαντούν ότι η εκλογική σας δύναμη δεν είναι καν ανιχνεύσιμη. (σ.σ. και δεν έχουν άδικο στις εκλογές του Ιανουαρίου η ΔΗΜΑΡ είχε πάρει το 0,48% των ψήφων, ενώ στις τελευταίες ο πρόεδρός της έγινε βουλευτής Επικρατείας, με τις ψήφους των ΠΑΣΟκων, ελέω Συμπαράταξης). Εκτοτε έφυγε και ο Φώτης Κουβέλης, δημιούργησε την «Ενωτική Κίνηση Ευρωπαϊκής Αριστεράς» (που προτίθεται να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ), άρα το ποσοστό της ΔΗΜΑΡ μειώθηκε περεταίρω!

Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι οι «Κινήσεις Πολιτών», με ουσιαστικά καμιά επιρροή στο εκλογικό σώμα, να έχουν απαίτηση να ενημερώνονται και να εκφράζουν άποψη για το αν στα πλαίσια του σεβασμού «της διαφορετικότητας των απόψεων», θα έπρεπε το πρώτο κόμμα να ανεχθεί τον Γρηγοράκο ή να τους ρωτήσει αν θα τον διαγράψει – τον βουλευτή του!

Ο ΣΥΡΙΖΑ …διδάσκει

Εάν όλοι αυτοί προσέλθουν με αυτές στις νοοτροπίες, τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει το νέο σχήμα, θα είναι δυσχερέστερα και αυτών που αντιμετώπισε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνει ενιαίο κόμμα.

Ο ρεαλισμός επιβάλει την σκέψη ότι οι συνεργασίες στην πολιτική για να στεριώσουν, προϋποθέτουν εν τοις πράγμασι συναίσθηση των μεγεθών. Αυτό δεν είχαν κατανοήσει και οι ολιγομελείς συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, πριν αυτός γίνει ενιαίο κόμμα, και εξέφραζαν την απαίτηση να έχουν ισομερή εκπροσώπηση στα ανώτατα όργανα, και ισοβαρή άποψη για την πολιτική στρατηγική του, την στιγμή που η μία από τις 12-13 «Συνιστώσες», ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, εκπροσωπούσε την λεόντειο μερίδα των ψηφοφόρων του τότε σχήματος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον τότε είχε συγκολλητική ουσία την δυναμική ανόδου και την προοπτική της εξουσίας. Παρόλα αυτά δεν απέφυγε τη διάσπαση, των ετερόκλητων δυνάμεων που είχε συγκεντρώσει, όταν ήρθαν τα δύσκολα…

Οπότε, για όσους ανταποκριθούν … όπερ έδει δείξαι.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr