Τζίνα Δαβιλά

Δεν ήταν ο Χατζιδάκις, δεν ήταν η Βουγιουκλάκη και όμως τον κλαίει όλη η Ελλάδα.

Ακόμα και εκείνοι που δεν καταδέχονταν να ακούσουν ούτε μισό τραγούδι του στο ραδιόφωνο.

Δεν συγκρίνεται η παρακαταθήκη του Παντελίδη με την προίκα του Χατζιδάκι.

Ή μήπως συγκρίνονται; Μήπως η ταύτισή τους δεν είναι μόνο ο θρήνος;

Ο Παντελίδης άφησε δυνατό αποτύπωμα. Αντιστρόφως ανάλογο της σύντομης πορείας του στο τραγούδι. Και της σύντομης ζωής του.

Ξαφνικά έλαμψε, ξαφνικά έσβησε.

Σ’ένα «ξαφνικά» όλη του η ζωή.

Σαν την ξαφνική καψούρα που αφήνει αποτύπωμα.

Λόγω καψούρας οι άνθρωποι στοιβάζονται στα μπουζουξίδικα, στοιβάζουν γαρύφαλλα στις πίστες στοιβάζοντας τον πόθο τους. Είναι η εκτόνωση, είναι η πιο αναξιοπρεπής, ειλικρινής και σεβάσμια στάση ζωής του εξαρτημένου καψούρη που ισοπεδώνεται από τα ακραία και σαν φωτιά συναισθήματά του. Μπορεί να μην δικαιολογείς, αλλά κατανοείς όλες τις συμπεριφορές. Ακόμα κι αν είσαι του υψηλοεπίπεδου ρεπερτορίου, θα έχεις συνειδητοποιήσει ότι τα καψουροτράγουδα αποτυπώνουν τον πόθο και πάθος με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο. Γι’αυτό πάντα θα ακούγονται και πάντα θα γεμίζουν τα μεγάλα ή πιο μικρά μαγαζιά. Κι ας είναι συχνά κακός ο ήχος τους ή ακαλαίσθητος ο χώρος τους.

Όσο σπουδαίος είναι ο έρωτας, τόσο επικίνδυνη είναι η καψούρα. Και ο Παντελίδης μετέδωσε το βαθύ του συναίσθημα, την έντονη ευαισθησία του με το χρώμα της καψούρας σε πεδίο απόλυτης ειλικρίνειας, αυθεντικότητας, σχεδόν με την αθωότητα του παιδιού. Απλά λόγια, κατανοητά, στοχευμένα σε πρόσωπα. To the point. 

Ήταν και είναι τραγούδια ψυχής. Και ψυχικής ανδρείας. Από το να παραδεχτεί ο ίδιος την απιστία που βίωσε (πόσοι άνδρες λένε «με κεράτωσε») μέχρι να παραιτηθεί από το Πολεμικό Ναυτικό. 

Υπήρξε η ασυνήθης περίπτωση του ρομαντικού και υπεύθυνου άνδρα που κάνει επιλογές και ξέρει να πληρώνει το κόστος τους.

Αυτό έκανε ο Παντελίδης. Προφανώς στο πρόσωπό του αγαπήθηκε η αθωότητα, η ειλικρίνεια και η εντιμότητά του. Η ανδρεία προς τον ίδιο του τον εαυτό. Και η συγγνώμη του για την αστοχία ενός στίχου. Ένα μοναδικό μάθημα. Η συγγνώμη του και ο θάνατός του.

Τελικά το αποτύπωμα του καθενός καθορίζεται από την ποιότητα της ψυχούλας του. Εδώ αρχίζουν και κλείνουν όλα. 

Θα το πω κρητικά. Καλή στράτα… και συμπάθα με, παλικάρι, που είχα την ευκαιρία να σε γνωρίσω και δεν την εκμεταλλεύτηκα. Κάπου-κάπου το ρήμα κατέχω έχει την αλαζονεία του αλάθητου. Και γω μετρώ πολλά λάθη. Κάποια, ευτυχώς, είχα και ίσως έχω το χρόνο για να τα διορθώσω, δυστυχώς στην περίπτωσή σου κλείσαν οι δρόμοι.

Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του Παντελή. 

Υγ: Μεταφέρω το μήνυμα του Παντελή στο προφίλ του στο facebook, όπως κυκλοφορεί στο διαδίκτυο καθώς και την φωτογραφία του μηνύματος που κατάφερα να βρω:

«Γράφοντας στίχους, όπως πάντα με γνώμονα την αλήθεια της ψυχής μου έγραψα ένα τραγούδι για μία κοπέλα που, ενώ ήταν με Ελληνόπουλο, το απαρνήθηκε προτιμώντας να ζήσει τη μεγάλη ζωή με έναν πλούσιο Τούρκο στη μεριά των κατεχόμενων. Έτσι ανέφερα μέσα στο τραγούδι τους στίχους “εκεί τι κάνεις;” και “πατρίδα πουλάς” χαρακτηρίζοντάς τη “σκάρτη”.

Είναι μία ερωτική ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα που μου έχουν εξιστορηθεί κατά καιρούς και με πείραξαν.

Όσο για το αν γνωρίζω τη σοβαρότητα της λέξης κατεχόμενα και το αν συμπονώ και σέβομαι τους Ελληνοκύπριους δε χρειάζεται να πω τίποτα περισσότερο από το ό,τι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το έχω περάσει ως στρατιωτικός σε πολεμικά πλοία υπερασπιζόμενος τη σημαία της Ελλάδας και της Κύπρου πάντα έτοιμος να δώσω και τη ζωή μου αν χρειαστεί στη δύσκολη στιγμή και γι αυτό και εχω παρασημοφορηθεί απ’την πατρίδα.

Απ’όσους πρόλαβαν να με καταδικάσουν ζητώ συγνώμη που τους στεναχώρησα αλλά δυστυχώς το ερμήνευσαν λάθος.

Παρ’όλα αυτά λόγω της παρεξήγησης αυτής και της διάστασης που πήρε το θέμα αποφάσισα ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στους Κύπριους φίλους μου να αποσύρω αυτό το τραγούδι γιατί όλο αυτό με πίκρανε.

Σας ευχαριστώ όλους.

Παντελής Παντελίδης».

Ακολουθεί έκθεση εικόνων. 

Διαβάστε επίσης αυτό 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr