* Ο Ζαχαρίας Κατσακός είναι εκπαιδευτικός

Ευχές στους μαθητές μου…

Δεν σταθήκαμε απέναντί σας ως παιδαγωγοί. Αντίθετα καταστρέψαμε κάθε σας όνειρο. Ετοίμασαν και ακολουθήσαμε ένα σύστημα που κατεδάφισε κάθε σας ευαισθησία. Υπηρετήσαμε και εξακολουθούμε να υπηρετούμε το ΛΑΘΟΣ. Το κυριότερο, αποδεχθήκαμε όλοι την ήττα σαν να ήταν ο προδιαγεγραμμένος στόχος της εκπαίδευσης και της μάθησης. Ακόμα και την πιο ισχυρή, δυναμική και παντοτινά “δεμένη” και “σκληρά ευαίσθητη και από τις δύο πλευρές” σχέση του καθηγητή με τον μαθητή, την πιο σημαντική από όλες τις ανυπόκριτες σχέσεις, την μετατρέψαμε σε καλάθι απορριμμάτων, όπου όλοι, μαζεμένοι μέσα εκεί σαν την σπηλιά του Πλάτωνα, πνίγουμε το φως των ματιών μας στο σκοτάδι μιας κοινωνίας που χωρίζει αντί να ενώνει.

Δεν έχω παρά να σας ευχαριστήσω για όσα μου δώσατε. Εγώ δεν μπόρεσα να σας δώσω περισσότερα, δυστυχώς, από αυτά που μου επέτρεπε “τυπικά” ο ρόλος μου. Όμως ήμουν πάντα στο μεταίχμιο… Ένας ρόλος “κοστούμι” για κάθε υποκριτή άνθρωπο. Ξέρετε όμως εσείς ότι αυτό το “κοστούμι” ποτέ δεν το φόρεσα, ποτέ δεν φόρεσα “ρόλο”…

Ξέρω επίσης ότι πολλοί έχουν συμφέροντα από αυτό το σύστημα, το τροφοδοτούν σαν την λερναία ύδρα, το ποτίζουν καθημερινά με δηλητήριο για να φτιάχνει ανθρώπους συμπλεγματικούς και δηλητηριασμένους…

Για τους πολλούς όμως, εκείνους δηλαδή που αντιλαμβάνονται το λάθος του συστήματος και την υποκρισία του, για όλους εκείνους λοιπόν, αλλά πρώτιστα για μένα, σας ζήτω συγνώμη, συγνώμη γιατί εκμηδενίσαμε κάθε ιδανικό σας, συγνώμη γιατί κάθε μέρα σας δολοφονούσαμε προσπαθώντας να … βγάλουμε την ύλη, ‘ύλη’ κάτι άψυχο και απολύτως νεκρό, συγνώμη γιατί κάθε μέρα τσαλακώναμε κάθε σας ευαισθησία, γιατί ποτέ δεν συνειδητοποιούσαμε ότι και εσείς έχετε προβλήματα ίσως σημαντικότερα από τα δικά μας, συγνώμη γιατί σας εξοντώσαμε, συγνώμη γιατί ενώ συνειδητοποιούσαμε τα δικά μας περιθώρια δεν κάναμε τίποτα για να τα διευρύνουμε, συγνώμη γιατί σας βγάλαμε αντίγραφα και όχι πρωτότυπα, συγνώμη γιατί δεν μπορέσαμε να αντεπεξέλθουμε στο ιδανικό της παιδαγωγικής ελευθερίας και ισοτιμίας, συγνώμη γιατί σας κόψαμε τα φτερά πάνω που πηγαίνατε να πετάξετε… Εγώ ευτυχώς, όσο μπόρεσα να αντέξω, σας έδειξα δρόμους και μορφές. Όσο μπόρεσα. Όσο πόλεμο κι αν μου έκαναν. Υπάρχουν καθηγητές, πολλοί, να το θυμάστε, που είναι πάντα εκεί φροντίζοντας αθόρυβα να φτιάχνουν για σάς Παίδες, να φτιάχνουν για σάς κατοικήσιμα όνειρα και αληθινούς κόσμους. Σε αυτούς ανήκω. Εκεί θα είμαι πάντα.

Εκεί ήμουν άλλωστε πάντα, ακόμα κι όταν με αφοπλίζατε με τις ανησυχίες σας, με τα βλέμματά σας, με τα προβλήματά σας, με τις αταξίες και τις φωνές σας, με την αθωότητά σας, με τα ενδόμυχα και κρυφά ερωτήματά σας, με τα όνειρά σας.

Που ήταν και δικά μου όνειρα…

Να θυμάστε, πάντα να ακολουθείτε αυτό που θα γεμίζει την καρδιά σας, να θυμάστε να είστε πάντα ερωτικοί άνθρωποι, να θυμάστε να κρατάτε μια σχέση όχι επειδή είστε ωραίοι, που είστε ούτως ή άλλως, αλλά επειδή είναι ωραία η ψυχή σας, να θυμάστε να διαβλέπετε τον κίνδυνο και να προστατεύετε τη ζωή σας.

Αύριο που ξεκινά το πιο ψυχοφθόρο, βδελυρό και διαβρωτικό σύστημα των πανελληνίων εξετάσεων με τα ΕΠΑΛ να ξεχάσετε αυτά που σας είπα. Στόχος σας πρέπει να είναι η επιτυχία. Να δώσετε τον αγώνα σας και να προσπαθήσετε για το καλύτερο. Να θυμάστε πάντα επίσης ότι δεν είναι η τελευταία σας ευκαιρία. Υπάρχουν πολλές. Αισιοδοξία.

Ευχές για επιτυχία λοιπόν Παίδες! Καλό κουράγιο!

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

Έχω την τιμή και τη χαρά να φιλοξενώ μια εξαιρετική ανοιχτή επιστολή του φίλου Ζαχαρία Κατσακός προς τα παιδιά που αντιμετωπίζουν ή θα αντιμετωπίσουν τη δοκιμασία των εξετάσεων. Μέσα σε λίγα λεπτά θα το έχετε διαβάσει. Μετά, ελπίζω, να το ξαναδιαβάσετε. Και μετά ―ελπίζω πάντα― να ευχηθείτε με όλη σας τη σκέψη, την καρδιά και κάθε σας όργανο να αποκτήσουμε μια Παιδεία αντάξια των Παιδιών που θέλουμε να έχουμε. Κι όχι μόνο να το ευχηθούμε αλλά να το απαιτήσουμε με τρόπο σαφή, έμπρακτο και εμπεριστατωμένο.

Σε ευχαριστώ, Ζαχαρία.

Για την αντιγραφή: Κωστής Α. Μακρής