* Ο Παναγιώτης Καρκατσούλης είναι υποψήφιος Βουλευτής με το Ποτάμι

«Έχουμε κάνει ό,τι μπορούμε για να συσκοτίσουμε τις θετικές πλευρές που έχει και να αναδείξουμε τις αρνητικές», δηλώνει στο Παρασκήνιο ο υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας με το Ποτάμι, Παναγιώτης Καρκατσούλης. Με το βλέμμα στις εκλογές, χαρακτηρίζει καταλυτικό τον ρόλο των μικρών κομμάτων την επόμενη ημέρα, ενώ διαμηνύει πως το Ποτάμι μπορεί να στηρίξει τόσο τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και τη ΝΔ σε ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων.

Τι κρίνεται στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου; Ποιο είναι το διακύβευμα για τον τόπο;

Αυτό το οποίο κρίνεται στις εκλογές είναι ότι η χώρα θα κάνει το πρώτο αποφασιστικό ΒΗΜΑ εξόδου από την κρίση. Θα φανεί, δηλαδή, εάν οι πολιτικές δυνάμεις έχουν την ικανότητα, την επάρκεια και τη δυνατότητα για να το επιτύχουν. Το μεγάλο στοίχημα είναι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών κομμάτων, που έδειξε ωριμότητα με την ψήφιση της συμφωνίας, να μπορέσει με σταθερότητα και ευθύνη να κυβερνήσει, να διοικήσει θα έλεγα, την Ελλάδα.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ντέρμπι ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ και μεγάλο αριθμό αναποφάσιστων. Πού πιστεύετε ότι, τελικά, θα κριθεί ο νικητής;

Στις σπουδές μου έμαθα πως «από ένα φίδι δεν μπορεί την επόμενη ημέρα να γεννηθεί ένα γουρούνι». Τι θέλω να πω; Πως δεν πρόκειται να υπάρξουν τεκτονικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, να προκύψουν δηλαδή δύο ώριμα, μεγάλα πολιτικά κόμματα. Την ίδια ώρα, έχουμε μία κοινωνία που δείχνει κουρασμένη, συγχυσμένη και πολωμένη. Μία κοινωνία που περιμένει κάποιο κόμμα να την πείσει με την πολιτική του και με έργα ότι μπορεί να σηκώσει το βάρος της περίστασης. Γι’ αυτό και έχουμε πολίτες που το σκέφτονται και το ξανασκέφτονται. Σε αυτό το σκηνικό, καταλυτικός είναι ο ρόλος των μικρότερων κομμάτων, γιατί θα πρέπει να λειτουργήσουν ως παράγοντας σταθερότητας, προκειμένου να κρατήσουν τους μεγάλους (ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ) σε μία στάση ευθύνης. Να μη ζήσουμε, δηλαδή, πάλι τις τρέλες του τελευταίου διαστήματος, της αντιπολιτευόμενης… συμπολίτευσης. Να μην επαναληφθούν φαινόμενα του στιλ «είμαι απ’ έξω και πετάω πέτρες». Αυτό το οποίο δείχνει το εκλογικό σώμα είναι ότι θέλει μία μεγάλη συμμαχία χωρίς ταμπέλες, προκειμένου να λυθούν τα θηριώδη προβλήματα που έχουμε απέναντί μας.

Εύλογα, λοιπόν, γεννάται το εξής ερώτημα: Είναι δίκαιο το μπόνους των 50 εδρών σε αυτό το πολιτικό σκηνικό;

Το μπόνους των 50 εδρών ήταν μία ακρότητα που επιχειρήθηκε σε μια άλλη στιγμή, που ο δικομματισμός ήταν πολύ δυνατός, προκειμένου να διασφαλίσει την πρωτοκαθεδρία του ενός από τα δύο κόμματα. Τώρα, όμως, ουσιαστικά νοθεύει το κοινοβουλευτικό σύστημα, διότι άλλο πράγμα είναι να έχει ένα αβαντάζ ο πρώτος ούτως ώστε να μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση και άλλο πράγμα είναι να έχει το ένα έκτο της Βουλής, δημιουργώντας μία τεχνητή πλειοψηφία που δεν ανταποκρίνεται στην κοινωνική πλειοψηφία. Γι’ αυτό το Ποτάμι προτείνει ένα αναλογικό σύστημα, όχι με την έννοια της απόλυτης αναλογικής, γιατί δεν είμαστε κοινωνία τέτοια που να μπορούν να επιτευχθούν τόσο μεγάλες συναινέσεις, αλλά να υπάρχει μία αποδεκτή πριμοδότηση του πρώτου κόμματος.

Σας προβληματίζει το γεγονός ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως το Ποτάμι χάνει έδαφος;

Βεβαίως και μας προβληματίζει… Ενδεχομένως να μην περάσαμε στο πλατύ κοινό –το οποίο έχει συνηθίσει στη δημαγωγία και στις εύκολες υποσχέσεις– το μήνυμα ότι είμαστε σε φάση που πρέπει να κάνουμε οργανωμένη και συστηματική δουλειά μέσα στο ΠΛΑΙΣΙΟ της Ευρώπης και της ευρωζώνης για να βγούμε από την κρίση. Ωστόσο, αυτό έως έναν βαθμό είναι και δικαιολογημένο, καθώς για τουλάχιστον πέντε χρόνια ο Έλληνας πολίτης άκουγε κάποιον –ο οποίος ήταν απ’ έξω– να διαλαλεί πως έχει το μαγικό ραβδί για να λύσει όλα τα προβλήματα. Πάντως, υπάρχει ακόμα χρόνος για να βελτιωθούμε, για να περάσουμε στον κόσμο το μήνυμά μας ότι δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις, παρά μόνο ένας δρόμος που είναι δύσκολος.

Ο κ. Τσίπρας κατηγορεί το Ποτάμι ότι ανήκει στο «παλιό» και το «διεφθαρμένο». Τι απαντάτε;

Είναι εύκολο να απονέμεις χαρακτηρισμούς ή να δημιουργείς εντυπώσεις στο εκλογικό σώμα, οι οποίες είναι παντελώς αστήρικτες, προκειμένου να φθείρεις ουσιαστικά τον αντίπαλο, αντί να κάτσεις να συζητήσεις επί συγκεκριμένων πραγμάτων. Εμείς, το διάστημα που ήμασταν στη Βουλή, αλλά και πιο πριν, αυτό το οποίο προσπαθούσαμε και επιδιώκαμε ήταν όταν υπήρχαν θετικά πράγματα που έκανε η όποια κυβέρνηση να τα αναγνωρίζουμε, όταν όμως βλέπαμε κάτι αρνητικό να ασκούμε αυστηρή κριτική. Αυτόν τον δρόμο δεν τον ακολουθεί ο κ. Τσίπρας, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικότερα, κάτι που δείχνει φτώχεια στον πολιτικό του λόγο.

Με ποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα είναι πιο κοντά το Ποτάμι και φαντάζει πιο εύκολη μία μετεκλογική σύμπλευση;

Με κανένα και με τα δύο. Στο Ποτάμι δεν αισθανόμαστε ότι έχουμε ιδεολογική συγγένεια –μικρότερη ή μεγαλύτερη– ούτε με τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε με τη Νέα Δημοκρατία. Εάν, όμως, συμφωνήσουμε και καταλήξουμε σε λύσεις για τα προβλήματα της χώρας, τότε, ναι, μπορούμε να πάμε και με τους δύο. Το ζητούμενο είναι να υπάρξουν ρεαλιστικές λύσεις. Αυτό προϋποθέτει να καταλάβουν στον ΣΥΡΙΖΑ πως δεν μπορούν να αντιπολιτεύονται τον εαυτό τους και στη Νέα Δημοκρατία ότι δεν τα έκαναν όλα σωστά, όπως διατείνονται.

Πηγή: Εφημερίδα ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ, συνέντευξη στον Κώστα Παπαδόπουλο