Α: αποστρέφομαι… Υποκριτές, επιδειξίες, ψωροπερήφανους, εγωκεντρικούς, αυτοδιορισμένους τιμητές και δασκάλους. Πολύ περισσότερο όταν αυτά συνδιάζονται με την ιδιότητα του πολιτικού ή “πολιτευτή”.

Β: βασανίζομαι… Μπα, δεν έχω εφιάλτες. Όμως το τι θα μαγειρέψω μπορεί να εξελιχθεί σε βάσανο πρώτης γραμμής.

Γ: γελώ… Εύκολα, πάντως όχι με τα δικά μου αστεία

Δ: δαγκώνω… Αρκεί να είναι νόστιμο

Ε: ελπίζω και ερωτεύομαι… “Che vive sperando muore caccando” (Ιταλική παροιμία). Ερωτεύομαι; Ναι αμέ, πολλά και διάφορα.

Ζ: ζηλεύω… Στην ζωή μου έκανα αυτά -αν όχι όλα- που ήθελα. Δεν ζηλεύω.

Η: ηρεμώ… Προσπαθώ, προσπαθώ και σε έσχατη ανάγκη πάω ν’ αγναντέψω την θάλασσα

Θ: θαυμάζω και θυμώνω… Θαυμάζω την φύση, θυμώνω συχνά με την βαρβαρότητα, την ακαλαισθησία, τον” ωχαδελφισμό”, την αδιαφορία για τους άλλους, το “Έλληνος τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει” όταν εφαρμόζεται στην καθημερινή ζωή και σε σχέση με την τήρηση των νόμων. Τότε κάνω σκίτσα.

Ι: ικετεύω… Ποτέ. Παρακαλώ, ναι.

Κ: κλαίω … Άμα λάχει, σχετικά εύκολα.

Λ: λέω “δε βαριέσαι …” Όχι, δεν βαριέμαι, δεν αδιαφορώ. Προσπαθώ όμως να μην ασχολούμαι με πράγματα που θεωρώ ασήμαντα ή γελοία… όπως οι Kardashians.

Μ: μετανιώνω … Δεν θυμάμαι αν και πότε. Που πάει να πει πως δεν υπάρχει κάτι τέτοιο σημαντικό

Ν: νευριάζω … Κάπως σαν το “θυμώνω” δεν είναι αυτό; Παντού και πάντα.

Ξ: ξεχνώ ό,τι και όταν … Ημερομηνίες, γιορτές, γενέθλεια, τηλέφωνα

Ο: οραματίζομαι… Α, πόσες σελίδες της Πόρτας έχω στην διάθεσή μου;

Π: προστατεύω… Την φύση, τα παιδάκια, τους αδικημένους όσα πόδια κι αν έχουν -μα ακόμα κι αν δεν έχουν.

Ρ: ρίχνω κλεφτές ματιές… Ε, τώρα… Το ωραίο είναι εκεί για να το βλέπουμε, έστω διακριτικά.

Σ: σιωπώ … Όταν κοιμάμαι. Σίγουρα.

Τ: τρομάζω… Όταν εκεί που είμαι απορροφημένος στην δουλειά μου ξαφνικά βλέπω μπροστά μου την Noomi, που δεν την έχω πάρει χαμπάρι να μπαίνει.

Υ: υποχωρώ… Όταν έχω άδικο, πράγμα σπάνιο όμως 🙂

Φ: φυλακίζω… Τι; Εδω η βεράντα μου δεν έχει κάγκελα γιατί δεν αντέχω να τα βλέπω.

Χ: χαίρομαι… Παρέα με ανθρώπους που δεν φορούν μάσκα, που συζητούν με επιχειρήματα χωρίς να ουρλιάζουν, που τραγουδούν. Στην ταβέρνα, στο καφενείο ή όπου τέλος πάντων συναντώνται οι φίλοι.

Ψ: ψεύδομαι… Ενίοτε, κατά συνθήκην. “Ένα μικρό ψέμα μπορεί να είναι προτιμότερο απο μια μεγάλη αλήθεια”.

Ω: ωριμάζω… Τώωωρα πια… Ξέρεις εκείνο μ’ ένανε που ήταν πάνω στο δέντρο. Ξαφνικά φώναξε “Ωριμοοοοοος” κι έπεσε στην γή.

To 2015 θέλω να φέρει… Θα ήθελα να πάψουμε να γκρινιάζουμε και να ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους. Να κοιτάξουμε τα μούτρα μας στον καθρέφτη και να πάρουμε την μοίρα στα χέρια μας. Είναι κάτι που το περιμένω κάθε νέο χρόνο, εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

* Το www.iporta.gr παρουσίαζει τους συνεργάτες του στο “Παιχνίδι με την Αλφάβητο”. Στόχος μας είναι μέσα από απλές, καθημερινές ερωτήσεις να γνωρίσετε καλύτερα τους ανθρώπους που συγκροτούν την Πόρτα. Σε τούτο το ταξίδι σας καλούμε να συμμετέχετε κι εσείς, οι αναγνώστες μας, στέλνοντας τις δικές σας απαντήσεις στο [email protected]. Και ελπίζουμε απαντώντας να περάσετε όμορφα.

Βαγγέλης Παυλίδης