Μανώλης Δημελλάς

Πάμε λίγο ακόμη πιο πίσω; εκεί στα σκοτεινά…

Κοινωνικό Ιατρείο Αθηνών, στη Σεβαστουπόλεως, λίγα βήματα από το νοσοκομείο Ερυθρός.

Ο διάδρομος του τρίτου ορόφου γεμάτος από κόσμο, όλοι τους κρατούν ένα χαρτάκι με τον αριθμό προτεραιότητας και περιμένουν υπομονετικά την δική τους σειρά. Εδώ βρίσκουν χέρια ανοιχτά, ελπίζουν.
Είναι εκείνοι οι σχεδόν αόρατοι, ίσως συγγενείς ή μήπως υπήρξαν ακόμη και σχεδόν φίλοι, όλοι εκείνοι που προσγειώθηκαν απότομα σε έναν άλλον, εντελώς έρημο και στείρο πλανήτη. Η κρίση τους έφαγε τα σωθικά και ξέμειναν με την ελπίδα στο μαξιλάρι και τις τσέπες ορφανές.

Η κάμερα ανάβει κι όπως πάντα πεινασμένη καταπίνει τις εικόνες δίχως αιδώ, μακριά από φόβους, αφού ακόμη και το στομαχάκι της είναι από πλαστικό και σίδερο. Λιγοστοί τραβιούνται, κρύβουν τα πρόσωπα τους, κάποιοι άλλοι δυσφορούν αλλά δεν βγαίνουν από το κάδρο. Η ανέχεια πρώτα καταπίνει γλώσσες, έπειτα γεννά τα τρανά μίση.

Στο cut όλοι μαζί τραβάμε ανάσες ελπίδας, κάποτε θα σταματήσει κι αυτός ο χορός με το διάολο. Εμείς όμως άραγε θα είμαστε τότε ζωντανοί;

Ο έρωτας κι ο βήχας λένε πως δεν κρύβονται, όχι, μονάχα η κατάντια μας, αυτή επιτρέπεται και δεν γίνεται σήμερα να κρυφτεί. Όσα φτιασιδώματα, όσα κραγιόνια και στολίδια να της περάσουμε στον κοκαλιάρικο λαιμό, εκείνη θα ζέχνει πτωμαΐνη και θα σκούζει πείνα.

Απογοήτευση και ανείπωτη ερημιά. Οι άνθρωποι μιλάνε κι όμως έμαθαν να μην λένε απολύτως τίποτε, έμαθαν να στέκουν δίπλα-δίπλα και ναναι ολομόναχοι. Μαθαίνουν την αλφαβήτα στην αφιονισμένη μοναξιά τους, ενώ κάτι πάντα περιμένουν. Και ένα κάρο καιροσκόποι ντυμένοι με ξεπλυμένα και παλιακά χρωματιστά ρούχα κουνούν δάχτυλα και τιμωρούν τον ευκολόπιστο και πνίγουν τον αφελή.

-Εσύ σε τι Θεό πιστεύεις; ρωτά κάποιος, μάλλον βιαστικός, το διπλανό του, εκείνος διαβάζει απορροφημένος βίους Αγίων,σφίγγει το χαρτί με τον αριθμό προτεραιότητας ανάμεσα στα δάχτυλα, ενώ προδίδουν τη δυσκολία της ακοής τα τρεμάμενα χείλια του. Ακούει την ερώτηση και σκύβει ακόμη πιο πολύ το κεφάλι, σταυρώνει τα χέρια και ψελλίζει πως σε ότι κι αν πίστευε…το ξέχασε!

Χειρότερο κι από τον θάνατο είναι η συνήθεια της μυρωδιάς και της γεύσης που έχει η σάρκα του.

Το Ιατρείο Κοινωνικής Αποστολής λειτουργεί στα γραφεία του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, στην οδό Σεβαστουπόλεως 113, Δευτέρα-Παρασκευή, από τις 9.00 το πρωί έως τις 3. 00 το μεσημέρι.

Δέχεται ασθενείς, οι οποίοι είναι ανασφάλιστοι. Εκεί, μπορούν να εξετάζονται και να παραλαμβάνουν τα φάρμακά τους. Προκειμένου να εξετασθούν, θα πρέπει να προσκομίζουν: 1)ταυτότητα ή διαβατήριο ή

δίπλωμα οδήγησης, ώστε να αποδεικνύεται η ταυτότητά τους 2)Βιβλιάριο Υγείας το οποίο έχει λήξει 3) Κάρτα ανεργίας, η οποία επίσης έχει λήξει.