Στην απόφαση των ελλήνων πολιτών να συγκυβερνήσει ο Σύριζα με τους Χρυσαυγίτες, μπορώ να δικαιολογήσω τον Αλέξη Τσίπρα που την προσπέρασε. Συνεπώς, ακυρώθηκε η διερευνητική εντολή της τρίτης δύναμης.
Αλλά να προσπεράσει και την τέταρτη δύναμη της χώρας, να την παρακάμψει για την ακρίβεια, προκειμένου να συγκυβερνήσει με τους ΑΝ.ΕΛ. βλέπω αστοχία ή λάθος που ευελπιστώ να διορθώσει πρωθυπουργός, όταν δει πως δεν του βγαίνει.
Τούτη τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τα γλυκά μάτια στους ΑΝ.ΕΛ.ίτες και το ανάποδο και όλοι τους δείχνουν πανευτυχείς. Η ευτυχία θα ολοκληρωθεί, όταν και ο πολίτης δεν θα μετανιώσει για την ψήφο του στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί την ψήφο του στους ΑΝ.ΕΛ δεν την έδωσε με το χέρι στην καρδιά, καθώς μιλάμε για ένα μικρό ποσοστό που προφανώς είναι σταθερό τα τελευταία τρία χρόνια Η δυναμική των Ανεξαρτήτων Ελλήνων είναι αυτή και όχι παραπάνω.
Ενώ, λοιπόν, ο Τσίπρας φαινομενικά ξεκίνησε καλά, θα είχε και την δική μου εμπιστοσύνη, αν απέφευγε με κάποιο τρόπο τους ΑΝ.ΕΛ. που ήθελαν διακαώς να παίξουν ρόλο σημαντικό. Βέβαια, ο ρόλος της αντιπολίτευσης και μάλιστα της πιο λογικής αντιπολίτευσης, πέφτει στο Ποτάμι και θα αποδείξει αν η ορμή του θα είναι καθαρτική για τους επικίνδυνους της χώρας. Για την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να συγκυβερνήσει με τους ΑΝ.ΕΛ. δύο εκδοχές δίνω: ή φοβήθηκε την δυναμική του Ποταμιού και τις λογικές του θέσεις που θα έβρισκε συμμάχους τους ΣΥΡΙΖΑίους ή ότι ήταν γραμμή από την Αμερική να συνεργαστεί με το παλιό παιδί της Ν.Δ τον Πάνο Καμμένο.
Αξίζει να θυμηθούμε την επίσκεψη του Τσίπρα στον Λευκό Οίκο, η οποία δεν είναι τυχαία και συνδυάζεται με το τωρινό χιουμοριστικό σχόλιο του Ομπάμπα προς τον Αλέξη για τα λευκά του μαλλιά. Ο Τσίπρας παίζει πολύ καλά και έξυπνα το παιχνίδι του, που θυμίζει την φιλοαμερικανική στάση του παλιού ΠΑΣΟΚ, αλλά ας το πει για να ησυχάσουμε και μεις. Δεν είναι και λίγο να έχεις τις πλάτες των ΗΠΑ, που αναμφισβήτητα είναι και θα είναι οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού. Ας είναι όμως ειλικρινής στον ελληνικό λαό.
Μέχρι τότε, οι ΣΥΡΙΖΑίοι ας φροντίσουν να παραμείνουν στην αριστερή τους ιδεολογία χωρίς υπερβολικές χαρές για την συνεργασία του αιώνα με τους ΑΝ.ΕΛ. Και ας βαστούν και μικρό καλάθι. Είναι πολλά τα θέματα που θα πρέπει να συμφωνήσουν για να υπάρξει ομαλότητα στην πορεία. Είναι η Κύπρος, το όνομα της Μακεδονίας, η διαφθορά. Και επιπλέον η Ρωσία.
Το Ποτάμι μπορεί να δείχνει ότι δυσαρεστήθηκε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αψήφησε την λαϊκή εντολή, αλλά έχει την αντιπολίτευση, που είναι ρόλος εξαιρετικά σημαντικός. Επαναλαμβάνω: τις τελευταίες δεκαετίες ίσως η πιο ψύχραιμη και πατριωτική αντιπολίτευση της Ελλάδας. Από εργάτες εργαζόμενους. Αυτό.
SHARE
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
4 Σχόλια
καλώς τους, καλησπέρα!
@Κομπάρσε: συμφωνώ στο τελευταίο, για το πρώτο κάνω εικασία, θα δείξει ο χρόνος.
@ Β.ΠΑ: ο χρόνος θα δείξει και θα αποδείξει τον ρόλο του Ποταμιού
@ Γιώργος Αγέλαστος: συμφωνώ ότι η Πολιτική του μέλλοντος έχει το χρώμα της Αντιπολίτευσης
Τζίνα, από τη στιγμή που οι ΑνΕλ μπήκαν στη Βουλή με αριθμό βουλευτών που μαζί με αυτόν του Σύριζα δίνει άνετη πλειοψηφία, δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση ο Σύριζα να προτιμήσει συνεργασία με το Ποτάμι.
Δεν είναι δα και τόσο χαζοί οι Συριζαίοι. Ήξεραν πολύ καλά ότι το Ποτάμι θα τους έκανε τη ζωή δύσκολη. Δεν θα τους άφηνε π.χ. να βάλουν σε νευραλγικές θέσεις κομματικά στελέχη με βασικό κριτήριο τις εσωκομματικές ισορροπίες. Δεν θα άφηνε να γίνει υπουργός «παραγωγικής ανασυγκρότησης» … ποιος;;; – ο Λαφαζάνης!! Ή υπουργός «διοικητικής μεταρρύθμισης» … ποιος;;; – ο Κατρούγκαλος!! Ούτε θα τους άφηνε, μόλις ανέλαβαν την κυβέρνηση, να κάνουν τόσο επικίνδυνα παιχνίδια, όπως «δεν τα θέλουμε τα 7 δις» ή ότι τάχα έχουμε τη Ρωσία «κρυφό άσσο στο μανίκι» για να πιέσουμε τους Ευρωπαίους εταίρους μας.
Με τους ΑνΕλ δεν θα έχει ο Σύριζα τέτοια προβλήματα. Τους έδωσαν ένα υπουργείο και μερικά υφυπουργεία, τους βόλεψαν δηλαδή μια χαρά σε θέσεις εξουσίας και είναι σίγουρο ότι αυτοί θα κάθονται στ’ αυγά τους και θα αφήνουν τον Σύριζα να λύνει και να δένει κατά το δοκούν.
Όσο γι αυτό το ρεζιλίκι, οι αυτοαποκαλούμενοι “ριζοσπάστες αριστεροί” να συνεργάζονται -χάριν της εξουσίας- με το πιο αντιδραστικό κομμάτι της ελληνικής Δεξιάς, ας αφήσουμε να το κρίνει η ιστορία….
Πάντως, πιστεύω ακράδαντα ότι είναι πολύ καλύτερα που το Ποτάμι δεν χρειάστηκε να μπει στην περιπέτεια μιας συγκυβέρνησης με τον Σύριζα. Και από τη θέση της αντιπολίτευσης το Ποτάμι έχει πάρα πολλά να προσφέρει στη χώρα. Άλλωστε, όπως είπε και ο Schulz, «η αντιπολίτευση του σήμερα πιστεύω πως είναι η κυβέρνηση τού μέλλοντος».
Ναι, Τζίνα, τα πράγματα είναι πραγματικά δύσκολα κι ας κρατούμε λοιπόν μικρό καλάθι, όπως λες. Ας δώσουμε όμως μια ευκαιρία, ας περιμένουμε ίσως τις “100 μέρες χάριτος”. Αντ’ αυτού αρχίσαμε κιόλας την κινδυνολογία και την συνωμοσιολογία… φιλοαμερικάνικη στάση λες; Ας είναι ειλικρινης; Τι θα πει αυτό; Θυμήσου τον Μάο:”Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου”. Θυμήσου και τον Χαρίλαο με τον Μητσοτάκη. Και στο κάτω κάτω ξέρουμε ποιός είναι ποιός. Ο καθένας έχει την ιστορία του.
Όσο για το θολό ποτάμι… καταλαβαίνω την πικρία του. Ας περιμένουμε όμως και για αυτό μέχρι να ξεθολώσει. Πάντως θα έλεγα να κάνουμε όλοι υπομονή.
ο Θα
Η δεύτερη εκδοχή που αναφέρεις ως λόγο για τη σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δέν με βρίσκει σύμφωνο.
Η επίσκεψη Τσίπρα στον Λευκό Οίκο ήταν ασφαλώς έξυπνη κίνηση απο πλευράς Τσίπρα ως ο εν δυνάμει πρωθυπουργός μετά τις εκλογές, όποτε και άν γίνονταν.
Δέν θα μπορούσε όμως αυτή η επίσκεψη να θεωρηθεί “λήψη γραμμής” για τις (άγνωστες) τότε πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα.
Θεωρώ κι εγώ την μακροημέρευση αυτής της συνεργασίας προβληματική και ως εκ τούτου σύντομη.