Παρακολουθώντας το κανάλι της Βουλής έπεσα πάνω στην απ ευθείας μετάδοση της πολύωρης ενημέρωσης κλιμακίου βουλευτών, από τους Βενιζέλο, Μελά (καθηγητής Οικονομίας Παντείου), Χονδρογιάννη (δ/νων σύμβουλος Τράπεζας της Ελλάδος), σχετικά με το PSI του 2012 και τις τότε ανταλλαγές ομολόγων, τα κουρέματα και τις επιδράσεις τους στην βιωσιμότητα του χρέους. Περιττό να αναφέρω ότι ο Βενιζέλος έδωσε διάλεξη περί τα δημοσιονομικα και νομισματικά χρονικά της κρίσης,με απίστευτης ακρίβειας ορισμούς και έννοιες (σημ: καθηγητής συνταγματικου δικαίου είναι ο άνθρωπος, αλλά ως υπουργός Οικονομικών φαίνεται ότι μελέτησε σε βάθος τα βασικά και αναγκαία δεδομένα της ελληνικής οικονομίας, του χρέους, της αγοράς ομολόγων και της ευρωπαικής πραγματικότητας.
Αναφέρθηκε πχ στο συχνό λάθος που κάνουν οι πάντες- όχι σκόπιμα φυσικά αλλά από ανεπάρκεια γνώσεων περί των εθνικών λογαριασμών – μεταξύ της καθαρής παρούσας αξίας (Νet Present Value =NPV) και της καθαρής αξίας του εναπομείναντος χρέους (Net Value of Outstanding Debt.) Ψιλά γράμματα για καταστροφολόγους οικονομολογούντες που χρόνια τώρα παρελαύνουν στις γραφικές εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης και στο σύμπαν της ιντερνετικής ειδησεογραφίας.

Κατά την υπουργική θητεία του Βενιζέλου ( 2011-2012) στο Οικονομικών, το ελληνικό δημόσιο χρέος απέκτησε το χαμηλότερο δυνατό κόστος ετήσιας εξυπηρέτησης του στην ανθρώπινη ιστορία και παράλληλα θωρακίστηκε νομικά με ρήτρες συλλογικής δράσης του αγγλικού δικαίου (CACs = ρήτρες άμυνας σε περίπτωση προσφυγών) για το οποίο δίκαιο πολλοί άσχετοι και ημιμαθείς περισπούδαστοι συνεχίζουν να το θεωρούν καλύτερο απο το ελληνικό με μοναδικό σαθρό επιχείρημα ότι σε περιπτώσεις προσφυγών ομολογιούχων κατά του Δημοσίου, αρμόδια θα είναι τα …ελληνικά δικαστήρια (!).

Ο Βενιζέλος αλλά και ο Μελάς αναφέρθηκαν στα αυτονόητα οφέλη απο το PSI (που πέρασε στον κόσμο ώς καταστροφικό γεγονός για Ταμεία και Τράπεζες ) αναφερόμενοι αναλυτικά τόσο σε απόλυτα μεγέθη όσο και σε προβολές αυτών, αποδομώντας την τωρινή αστεία και ευτελή ”βοήθεια” απο το Eurogroup για βραχυπρόθεσμα μέτρα μελλοντικού οφέλους( 2040-2060) επί του δημοσίου χρέους. Ουσιαστικά, η κυβέρνηση έχασε οφέλη που ήταν δεδομένα στην υπόθεση αναδιάρθρωση χρέους και ικετεύει για μηδαμινά οφέλη που απλά μας γυρίζουν συνεχώς στην αφετηρία.

Δεν θα κουράσω με αριθμούς αλλά θα επισημάνω ότι Βενιζέλος και Μελάς εξήγησαν πειστικά και επιστημονικά, ότι ακόμα και το κούρεμα στα ομόλογα των μικροομολογιούχων δεν μπορούσε να αποφευχθεί χωρίς να δημιουργήσει μείζον ζήτημα,καθώς ισχυροί ξένοι ιδιώτες και θεσμικοί ομολογιούχοι θα αντιδρούσαν με νομικούς χειρισμούς εις βάρος της χώρας μας και θα μας οδηγούσαν σε πιστωτικό γεγονός, πράγμα οδυνηρό και επικίνδυνο για την χώρα, και τότε και τώρα φυσικά.

Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση είναι οτι ο Βενιζέλος έκανε αναφορά σε κάτι που είχε ξαναπεί στο παρελθόν αλλά το προσπερνάμε σαν κάτι ασήμαντο: Την ερώτηση-υπόδειξη που δυο φορές του έκανε ο Σόιμπλε, το 2012, για το αν θα ήταν καλύτερα να πάμε στην δραχμή, προσφέροντας μας κάποια δις για να καλύψουμε την ανθρωπιστική κρίση (φάρμακα, τρόφιμα, ενέργεια) μιας πρώτης αδιευκρίνιστης περιόδου, με ”αερογέφυρες” βοήθειας ακόμα και για νοσοκομεία εξωτερικού(!). Ο Σόιμπλε αναφερθηκε μεταξύ άλλων για σφραγισμένα ”άκυρα” ευρώ που θα έβγαιναν απο τα ΑΤΜ, περί τα 60-80 ανά καταθέτη και ανα εβδομάδα (!), μέχρι να τυπωθούν αρκετές δραχμές απο τις σφραγίδες του Χολαργού. Και φυσικά ο Βενιζέλος αρνήθηκε, εξηγώντας το αυτονόητο: Η ελληνική οικονομία δεν μπορούσε να αντέξει καμία περίοδο μετάβασης σε εθνικό νόμισμα,όταν είχε τόσο μειωμένο ΑΕΠ (20% ήταν τότε),όταν είχαν απαξιωθεί 50-70 %περιουσίες που οι έχοντες ευρώ στο εξωτερικό θα τις ζητούσαν κοψοχρονιά απο τους υπερχρεωμένους Έλληνες, όταν είχαμε 50 % πτώση του διαθέσιμου εισοδήματος και μια συνεχή λιτότητα που ανατροφοδοτούσε το σπιράλ της ύφεσης.
Όποιος διαφωνεί με την απάντηση Βενιζέλου προφανώς δεν γνωρίζει τι σημαίνει χρεοκοπία ανεπτυγμένης χώρας εντός ενιαίου νομίσματος,με καταρρέουσες τράπεζες και υπερχρεωμένους πολίτες. Τι σημαίνει τόσο για την ίδια την χώρα όσο και για την διεθνή οικονομία. Αυτά είναι αλήθειες που δεν θέλουν πολλοί να διαβάζουν γιατί αν τις κατανοήσουν, αν τις αποδεχθούν, θα ανακαλύψουν την πλάνη και το ψέμα που φούσκώνει τα σωθικά τους και τονώνει το εθνικό τους φρόνημα.

Τίποτε δυσκολότερο δεν υπάρχει για τον άνθρωπο όταν αναγκάζεται να στήσει στο εδώλιο του νού του, την πραγματικότητα, ακόμα και αν έχει σαν συνήγορο το ένστικτο αυτοσυντήρησης του. Ένστικτο που δυστυχώς  ένας ολόκληρος λαός το έχει αναγάγει σε ”θεό” και με αυτό πορεύεται μέσα σε έναν ωκεανό ημιμάθειας, ψευδαισθήσεων και αυταπάτης.

* Έννοια που δανείστηκα απο το editorial του Esquire Ιανουαρίου

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr