Στάθης Παναγιωτόπουλος

Καταρχήν, χάρηκα, έτσι απλά, που σχημάτισε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Χειρότερος από τους προηγούμενους αποκλείεται να είναι, και αφού ο πήχης των προσδοκιών μας έχει κατεβεί τόσο, ικανοποιημένοι να είμαστε.

Ηδη πρόλαβε να δώσει καλά δείγματα. Δεν ορκίστηκε στο ευαγγέλιο, και οι ταλιμπάν που πρόκειται να σχολιάσουν ας διαβάσουν πρώτα τα λεγόμενα του μητροπολίτη Αλεξανδρούπολης επί του θέματος.

Επίσης δεν έκανε υπερφίαλες, βαρύγδουπες δηλώσεις, και η κυβέρνηση που σχημάτισε δεν είναι άσχημη, εν πολλοίς. Η συνεργασία με τον ακροδεξιό «εντελώς» Καμμένο είναι σαφώς αρνητικό σημείο, μια αφελής όμως εξήγηση θα μπορούσε να είναι πως, πονηρά σκεπτόμενος ο Αλέξης, θεώρησε πιο εύκολο να χειραγωγήσει τον ψεκασμένο παρά τον ιδεολογικά συναφέστερο αλλά κατά τεκμήριο εξυπνότερο και ικανότερο Σταύρο Θεοδωράκη. Θα δείξει.

Η προώθηση του Αβραμόπουλου προς τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι μια κυνική ενέργεια με προφανή κίνητρα, καθόλου ταιριαστή σε «αριστερή» κυβέρνηση, αλλά στο φινάλε μικρή σημασία έχει. Το απόλυτο μηδέν στην απολύτως μηδενική, διακοσμητική θέση. Ταιριάζει…

Μιλώντας για συνεργασίες, ζητώ προκαταβολικά συγνώμη για την έκφραση, αλλά η άρνηση του ΚΚΕ να συγκυβερνήσει δεν πρόκειται απλώς για σφάλμα, αλλά για κολοσσιαία πολιτική μαλακία. Πείτε μου ρε κολλημένα μυαλά ότι δεν ήταν μοναδική ευκαιρία να προσπαθήσετε να περάσετε τις σαφώς σωστές σας θέσεις στην κυβέρνηση, να πιάσουν μια φορά τόπο! Μια φορά στα 100 χρόνια συνεργαστήκατε με κάποιον, κι αυτός ήταν ο Μητσοτάκης-τι να πει κανείς! Κολλημένα μυαλά.

Θα έγραφα «καημένε Αντώνη», αλλά δεν τον λυπάμαι καθόλου. Μετά τις απελπισμένες κινήσεις των τελευταίων του πολιτικών ημερών, καμμία λύπηση δεν του πρέπει. «Πατρίδα, έθνος, θρησκεία», ε; Δε θα κατεβούν οι εικόνες, ε; Aγιος Παίσιος, ε; Οι ταλιμπάν λιγόστεψαν, Αντωνάκη, ή ίσως απλώς δε νοιάζονται πια. Οποιος σε συμβούλεψε να κάνεις στροφή προς την Τεχεράνη μάλλον το κακό σου ήθελε.

Το ποιόν και το επίπεδο των ποταμίσιων θα φανεί τώρα, στα δύσκολα. Η αντιπολίτευση είναι δυσκολότερη από την κυβέρνηση. Αυτοί που εγγράφουν το Σταύρο Θεοδωράκη και την επιτυχία του στο ενεργητικό της τηλεόρασης κάνουν λάθος : μπορεί να είναι άνθρωπος της τηλεόρασης, σ’ αυτήν εργάζεται, αλλά δεν είναι δημιούργημά της, και υπάρχει μεγάλη διαφορά : δημιούργημα της τηλεόρασης είναι ο Ψωμιάδης, και πριν τον ξαναβρίσετε θυμηθείτε ότι δε φταίει μόνο αυτός, αλλά κυρίως οι διάφοροι αυτιάδες και παπαδάκηδες που ουσιαστικά τον δημιούργησαν.

Οι φασίστες, άτομα μειωμένου καταλογισμού που κατά κανόνα ούτε να διαβάσουν δεν ξέρουν, γνωρίζουν πολύ καλά τον κανόνα της συσπείρωσης – γι αυτούς δεν υπάρχει αποχή ούτε άρνηση του συστήματος, την οποίαν επιλέγουν οι σιχαμένοι «φιλελέ» γενειοφόροι ποδηλάτες και δεν πηγαίνουν στην κάλπη για να πιουν φρέντο και μοχίτο. Οι φασίστες είναι εξ ορισμού πειθαρχημένοι, πάνε και ψηφίζουν, και ιδού τα αποτελέσματα. Ξέρουν μάλιστα πολύ καλά τι ψηφίζουν και γιατί, δεν είναι παραπλανημένοι, είναι συνειδητά φασίστες, ρατσιστές και βουτηγμένοι στην άγνοια, προτιμώντας τη δοξασία τους από την αλήθεια. Δικαίωμά τους. Είναι οι μόνοι που δε φταίνε για το 36% της αποχής.

Το ΠΑΣΟΚ με τη βοήθεια του Γιωργάκη πήγε κατά διαόλου και κανείς εχέφρων πολίτης δε θα το κλάψει, με αρκετά κακά μας προίκισε σαράντα χρόνια τώρα. Sic transit Gloria Mundi.

Σε επίπεδο βουλευτών, τα αποτελέσματα δεν είναι και πολύ σπουδαία. 42 χιλιάδες σταυρούς πήρε ο μπουμπούκος. Η αλήθεια συχνά είναι σκληρή, και λέει πως άνθρωπος ο οποίος είδε στο βίντεο το μπουμπούκο να παίζει με τα τρενάκια και είπε, «ναι ρε, καλά τα λέει, θα τονε σταυρώσω!», δεν δικαιούται να ταξινομείται στο είδος homo sapiens αλλά στα πρωτεύοντα θηλαστικά γενικά.

Ο άντρας, μπουμπούκο, ζει για (και με) τον λόγο του. Ασχέτως του πόσοι σε ψήφισαν, υποσχέθηκες ότι θα φύγεις από τη χώρα. Οφείλεις να τηρήσεις το λόγο σου. Μη σε κρατάμε. Α, και φεύγοντας, πάρε μαζί και την αντιπαθέστατη αριβίστρια κυρά σου. Στο καλό και να μας γράφετε.

Η φτωχομάνα ακούει Καραμανλή, της έρχεται μια υγρασία και τον ψηφίζει 86 χιλιάδες φορές, άχετα που ο θειός του την κατέσετρεψε ως πόλη. Επίσης γουστάρει Ράπτη, γνωστή από αμφιβόλου αποτελεσματικότητας φιλανθρωπίες και ειδύλλια, και τη θέλει στη Βουλή. Αλλά έτσι ήταν πάντα οι ψηφοφόροι της Θεσσαλονίκης. Τόσα χρόνια θεωρούσαν τον Ακη λεβέντη και καραμπουζουκλή και τον ήθελαν να την κυβερνά. Κι αυτά δεν είναι παρά ελάχιστα παραδείγματα.

Εν τέλει κοντός ψαλμός αλληλούια. Οπως έγραφα και σε παλιότερο άρθρο, σε επίπεδο διοίκησης της χώρας λίγα είναι αυτά που μπορεί να κάνει η οποιαδήποτε τοπική κυβέρνηση της επαρχίας που λέγεται Ελλάδα, δεν πάει να ηγείται αυτής κι ο Τσακ Νόρις ο ίδιος. Αυτά τα λίγα αν κάνει, θα είμαστε ευχαριστημένοι. Ο πήχης χαμηλά που λέγαμε. Καλή τους επιτυχία.