Νίκος Σταθόπουλος

Μόνον εγώ βλέπω ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός, ή οι άλλοι ντρέπονται να το πουν; Έχω ειλικρινά την απορία, σε τι διαφοροποιούνται από την αποτυχημένη παλιά κυβερνητική νοοτροπία και πολιτική όλοι αυτοί που αυτοπροτείνονται ως ηγέτες της λεγόμενης κεντροαριστεράς. Τι ικανότητες έχουν επιδείξει όλοι αυτοί οι υποψήφιοι αρχηγοί της; Και, πιστεύει κανείς τους, πράγματι, ότι μπορεί να ανατρέψει την σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία; Ή ταλαιπωρούν τον κόσμο διότι ελπίζουν να απορροφηθούν από κάποιο άλλο κόμμα με καλύτερους όρους ως αρχηγοί κόμματος, απ’ ότι αν διαπραγματεύονταν στα μουλωχτά;

Άσε που δεν έχω ακούσει από κανένα τους τι πρεσβεύει η κεντροαριστερά. Θα ήθελα πολύ να ξέρω τις απόψεις τους γι αυτά που εγώ θεωρώ σημαντικά:

4 Πόσο επικίνδυνη είναι η επίδειξη τσαμπουκά που κλιμακώνεται από τη Β. Κορέα και τις ΗΠΑ;

4 Θα παρέχει το ασφαλιστικό μας σύστημα τη νέα γονιδιακή θεραπεία του καρκίνου, που κυκλοφόρησε στην Αμερική και πωλείται έναντι 475.000 δολαρίων;

4 Η συμφωνία Τουρκίας-Ρωσίας για την προμήθεια από την πρώτη των πυραύλων SS-400 τι σημαίνει για την άμυνά μας;

4 Τι λέει για την αλλαγή του κλίματος ο τυφώνας Ίρμα;

4 Πώς να αντιδράσουμε στο γεγονός ότι ένα Μπιτκόιν έφτασε σε αξία τα 5.000 δολλάρια και όλες οι μεγάλες τράπεζες του κόσμου έχουν στήσει ομάδες για να υιοθετήσουν τα μπλοκτσέιν;

Μάλλον εγώ θα φταίω που δεν τους καταλαβαίνω, γιατί είμαι παράξενος.

***

Δεν μιλάμε γι αυτό, αλλά όλοι οι Έλληνες το έχουν καταλάβει: μεριμνώντας μόνο για το δικό τους στενό και κοντόφθαλμο όφελος, τα πρόσωπα που αποτέλεσαν το ηγεμονεύον πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης, καταπόντισαν και έστειλαν στον πάτο ψυχρά την οικονομία και την κοινωνία μας. Ως αποτέλεσμα της πολιτικής τους, διαλύθηκαν επιχειρήσεις, επαγγελματίες και συνταξιούχοι για να φτιαχτεί και να συντηρείται ένα σπάταλο και εχθρικό στους πολίτες του κράτος-τέρας, που είναι απρόθυμο να προσφέρει χρήσιμη παιδεία και αδιάφορο για άλλες βασικές υπηρεσίες. Όλοι, πλην των ‘ημετέρων’, γέμισαν οργή εναντίον των προσώπων αυτών, που ακόμα δεν έχει ξεθυμάνει. Και γι αυτό δεν καταλαβαίνω πώς νομίζουν ακόμα ότι έχουν τύχη ο Βαγγέλης και οι άλλοι παλιοί, οι λιγότερο φανταχτεροί, που δεν ντρέπονται να απασχολούν τον δημόσιο βίο για να τρέφουν τον ναρκισσισμό τους.

Μέσα από το ναυάγιο της Ελλάδας, αναδείχθηκαν μόνον δύο νέες ηγετικές πολιτικές προσωπικότητες: ο Αλέξης και ο Σταύρος.

Ο Σταύρος είχε την κουζουλάδα να βγει μπροστά μόνος του, από το πουθενά. Στην αρχή κατάφερε να συγκεντρώσει γύρω του αρκετούς άφθαρτους, σοβαρούς και νουνεχείς ανθρώπους, ώστε να επιδιώξει να του δώσουν με την ψήφο τους οι Έλληνες την ευκαιρία με μια ορθολογική και τεχνοκρατικά σωστή πορεία, να αρχίσει να επιδιορθώνει τα αναρίθμητα στραβά του ναυαγίου. Έλα όμως, που, όπως φάνηκε από νωρίς, δεν είχε ιδέα πώς είναι η συνταγή της επιτυχίας. Σαν τους Ελληνάρες, που πάνε ξυπόλητοι να μιμηθούν ξένα προϊόντα, εντυπωσιασμένοι από την όψη τους και την αποδοχή τους, αλλά αγνοώντας πλήρως πώς σχεδιάζονται, παράγονται, επικοινωνούνται και διανέμονται, ο Σταύρος νόμισε πως αρκούν η φωτογένεια και η πίστη του για να τα καταφέρει. Αμ δε! Ο κόσμος δεν ακολούθησε και ένας-ένας, οι δικοί του άρχισαν να αποστασιοποιούνται.

Ο Αλέξης πήγε αλλιώς. Αριστοτεχνικά, μάζεψε γύρω του τους ρεαλιστές, που, σαν τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, δεν δίνουν δοιάρα για την ταμπέλα του μαγαζιού που ανήκουν, αλλά για τον έμμισθο και προβεβλημένο ρόλο που μπορούν να έχουν υπό την σκέπη του: Από τη νουδού Παυλόπουλος, Καμμένος, Παπαγγελόπουλος και οι υπόλοιποι εμφανείς και αφανείς καραμανλικού παρελθόντος. Από το πασόκ Κουρουπλής, Τόσκας, Σπίρτζης, Ρουμπάτης και τα εφτά όγδοα της σημερινής κυβερνητικής μηχανής. Ο άνθρωπος απέδειξε στην πράξη, ότι δεν έχουν πια έννοια οι λέξεις αριστερά, κέντρο και δεξιά. Στα συστήματα που λειτουργούν με εξωτερικό καταναγκασμό, υπάρχουν μόνο Ηγεσία και Επικοινωνία. Οι ιδεολογικές τοποθετήσεις, αν δεν στηρίζονται από νούμερα και απτά αποτελέσματα, δεν είναι παρά πλασέμπο για τους αφελείς και χρήσιμα μπραντ νέιμς για τους επαγγελματίες. Με συγκολλητική ύλη την κυβερνητική εξουσία, ο Αλέξης εφαρμόζει την αποτελεσματικότερη για τα ελληνικά δεδομένα ρεάλ πολιτίκ, προκειμένου να επιβάλλει την, έξωθεν επιβεβλημένη, εκ βάθρων αναδόμηση και ανανέωση της Ελληνικής πραγματικότητας, κάνοντας επιδέξιες αναστροφές όταν χρειάζεται, χωρίς ντροπές και αναστολές. Έτσι όπως επανακαθόρισε το πολιτικό τοπίο, με την πρωτοφανή διεύρυνση της παράταξης της οποίας ηγείται, άφησε χώρο μόνο στις παρυφές, για τις ολοκληρωτικές προσεγγίσεις της Χρυσαυγής και του Κόμματος της ναφθαλίνης. Και, επειδή χρειάζεται έναν αντίπαλο, για να συσπειρώνει τους δικούς του, επιτρέπει σε ένα παλαιό οικογενειακό κόμμα, που, αν θυμάμαι καλά, υπερψηφίστηκε μόνο από τους άνω των 65, να τον αντιπολιτεύεται. Μάλιστα νομίζω ότι τα πάει τόσο καλά στον καπιταλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας μας, που θα γίνει πραγματικότητα αυτό που έγραφα σκωπτικά πριν δύο χρόνια, όταν εξοστράκισε τη Ζωή, το Γιάνη και τους άλλους: Θα είναι ο αποτελεσματικότερος κεντροδεξιός ηγέτης που έχει υπάρξει στη χώρα μας.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article EXPRESSES  the views of the author

iPorta.gr