* Ο Χρήστος Χωμενίδης είναι συγγραφέας

\

Δυστυχώς ή ευτυχώς τα επίθετα δεν απονέμονται σαν παράσημα. Μεταβιβάζονται αυτοδικαίως από πατέρα σε γιό. Οι στερνοί έχουν κάθε δικαίωμα να τιμούν ή να ατιμάζουν τους πρώτους.

Ο Βασίλης Νεφελούδης δεν υπήρξε ούτε προιόν κομματικού σωλήνα ούτε γραφειοκράτης ούτε οσφυοκάμπτης για μια στάλα εξουσία. Ήταν ένας εργάτης που εξελέγη με τις ψήφους -και δεξιών ακόμα- εργατών πρώτος βουλευτής σε ολόκληρη την Αττική. Ένας ιδεολόγος που συγκρούστηκε με τη σταλινική ηγεσία του καιρού του και υπέστη στο ακέραιο τις συνέπειες της ακεραιότητάς του. Ο Βασίλης Νεφελούδης, όπως το γράφει ρητά ο Στρατής Τσίρκας, δεν ήταν το “Ανθρωπάκι” στις “Ακυβέρνητες Πολιτείες” αλλά “Ο Τίγρης” στο ομώνυμο διήγημά του. Είναι επίσης ο Αντώνης Αρμάος στη “Νίκη” μου.

Είμαι πολύ υπερήφανος που τον είχα παππού. Μού δίδαξε ανεκτίμητες αξίες, με πρώτη το θάρρος της γνώμης, την ηθική ραχοκκαλιά που οφείλει να έχει ο καθένας μας. Με αυτές πορεύομαι. Νοιώθω βαθιά οδύνη που πρέπει αλλά και ιερή υπερηφάνεια που μπορώ να υπερασπιστώ τη μνήμη του.

Ο Βασίλης Νεφελούδης δεν ανήκει στους φυσικούς απογόνους του. Ανήκει στο Έθνος. Όπως και μυριάδες άλλοι απλοί άνθρωποι, οι οποίοι έκαναν, όταν έπρεπε, το χρέος τους.-

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr